Forum 4, maart - april, jaargang 19 - Artesis

wisten jullie het weer. Jullie zijn daadwerkelijk ver van
jullie bed. Jullie zijn in Afrika! Welkom zusters, broeders,
zusters, broeders. Laat ons elkaar begroeten.
Noemen jullie dat een begroeting? Wij zijn in Afrika,
broeders. Afrika is heet. De zon schijnt hier altijd,
dus klopt ons bloed sneller door onze aderen. Wij zijn
warme mensen, broeders. Kom, kom in mijn armen,
jullie. Laat me jullie lijven voelen. Hahaha! Ja, goed
zo. Dat begint er meer op te lijken. Niemand klaagt
hier iemand aan voor seksuele intimidatie, hahahaha.
Nee, want wij zijn broeders! Wij respecteren elkaar en
we weten dat we familie zijn. Ha familie, het mooiste
wat er bestaat op deze aarde. Ik heb een dochter en
ik ben zo trots op haar. Apetrots. Vanochtend kwam
zij naar mij toe en zei: papa, ik heb een gedichtje geschreven
voor je publiek. Zo noemt ze jullie, publiek,
en ze vroeg mij of ik haar gedichtje aan jullie wilde
voorlezen voordat ik met de toer zou beginnen.
De zee de zee de zee
hoor haar ruisen
de zee is almachtig en prachtig
ze zal de aarde kuisen.
Laat ons naar binnen gaan. Hier staan we dan als
schapen tussen de maar liefst anderhalf meter dikke
muren die in opdracht van jullie voorouders door
mijn voorouders zijn gebouwd. Toen — niet zo lang
geleden als jullie misschien denken — de kolonisten
het zoveelste schip op de klippen hadden zien lopen,
besloten ze dat het tijd was voor een vuurtoren, één
naar westers model. Ik hoor dat jullie er een heleboel
hebben, maar hier op de kaap is het iets bijzonders.
Neem dat maar van me aan.
Dit moment is het beste moment voor een bezoek,
jongens. De mooiste toer van de dag.
Terwijl wij naar boven lopen over die hoge, ongelijke,
afbrokkelende treden, zullen door de kleine
raampjes de goudkleurige zonnestralen oranje en
roze worden en tenslotte paars. Wanneer wij de top
bereiken zullen wij nog net de zon zien zakken in de
zee. Vanaf de oranje rotsen in de zwarte zee zullen de
pinguïns met ons meegenieten van dit schouwspel.
Gaat u voor. Als er iemand valt zal ik die opvangen.
Ik heb genoeg veerkracht voor jullie allemaal. Morgen
is alles nieuw.
Pardon, ik zou even met je willen praten. Zou dat
kunnen? Ik zou graag even een gesprek met jou voeren.
Hoe gaat het met je? Van wat voor stofje is dat
gemaakt? Wat heb jij mooi haar, zo fijn, fijner nog
dan dat van de anderen, engelenhaar. Ik heb vaak last
bij het scheren. Ik voel dat ik jou kan vertrouwen. Jij
bent een beetje anders. Europeanen denken altijd dat
ik aan het einde van de toer het liefst bij ze in de rugzak
spring of toch ten minste dat ik mijn dochtertje
er in zou willen proppen. Een vrouw heeft wel eens
aangeboden Destiny van mij over te nemen. Om haar
een beter leven te geven, meer kansen. Alsof ik ooit
mijn dochter met zo’n vette, eenzame dame naar een
koud land vol musea en parkjes zou sturen. Mooier
dan dit wordt het toch niet? Ik ontbijt iedere ochtend
met verse ananas en mango uit de tuin. Ik heb twee
echtgenotes, een huisvrouw, en Destiny. Ik spreek
Engels, ik ontmoet mensen van over de hele wereld,
ik werk in het paradijs. Het is alleen uitkijken met
het verboden fruit. Soms zou ik jullie het liefste één
voor één van die klippen af donderen. Ik ben een man
met ambitie, ik heb veel gelezen. Dat betekent toch
iets voor jullie? Voor jou? Dat ik geen ongeletterde
wilde ben, maar een gedresseerd aapje. Beval ik je?
Nee, blijf staan. Jouw gezicht straalt, het geeft licht.
Ik kan geen licht gebruiken. Draai je om. Die muur
is koel. Koel wat af. Jullie kunnen eigenlijk niet goed
met hitte omgaan. Koude kikkers, maar als het dan
eens naar jullie hoofd stijgt, raken jullie oververhit.
Zeg maar eens: Ik hou van je, broer. Zeg dat maar, ik
19