Een inventarisatie van de problemen rond Antillianen in Nijmegen

liteit, de slechte naam die ze toch al hebben en het gegeven dat ze allemaal bij
elkaar in de buurt wonen. Een respondent: ‘De Nijmeegse wijken waar opvallend
veel Antillianen wonen zijn Lindenholt en Meijhorst. Dat is het resultaat van een
verkeerd volkshuisvestingsbeleid. Waar de sociale woningbouw is, daar wonen
veel Antillianen. Er zit veel haat en nijd in Antilliaanse buurten. Er wordt heel veel
over elkaar geroddeld en de goed opgeleide Antillianen verlaten op een gegeven
moment de buurt. Daardoor blijven mensen over die zich veel minder goed kunnen
redden en die zich inlaten met criminaliteit.’ De kans op succesvolle integratie
lijkt daarmee verkeken. De respondent zegt verder: ‘als ze van de Antillen naar
Nijmegen komen, zitten ze eigenlijk weer op de Antillen.’
Een ontwikkeling van de laatste jaren is dat de jongeren geen enkel respect
meer tonen voor de ouderen. Dit kan te maken hebben met het feit dat juist de
kansarmen (die vaak al een criminele voorgeschiedenis hebben op de Antillen)
naar Nederland zijn gekomen. De ouderen durven volgens een respondent ook
niets meer te zeggen uit angst voor represailles. In dit verband is de ervaring van
de onderzoekers met een van de geïnterviewden illustratief. Aanvankelijk stemde
deze persoon met een interview in, maar hij belde op het allerlaatste moment af.
Enkele dagen later werd opnieuw telefonisch contact met hem opgenomen. Op vragen
over de problemen met sommige Antillianen reageerde hij: ‘Ik mag niet meer
vertellen, want als ze weten dat ik contact heb met jullie dan worden ze echt, echt,
echt boos. Soms bel ik wel eens met de politie om iets door te geven als ik wat zie,
maar dan vraag ik ze altijd om het geheim te houden, anders pakken ze me. Zijn
we nu klaar?’
De (in)directe betrokkenheid van een deel van de Antilliaanse gemeenschap bij
allerlei strafbare handelingen wordt geïllustreerd door de voor Antillianen bekende
feesten. Deze worden regelmatig georganiseerd en ze zijn een uiting van status.
Hoe groter het feest, des te meer aanzien. Op de feesten worden contacten gelegd
en afspraken gemaakt over criminele activiteiten. De feestgangers weten precies
wie de ‘foute’ Antillianen zijn of degenen bij wie je een bestelling voor het een of
ander kunt plaatsen. Een respondent: ‘Als ik uitga naar waar veel Antillianen
komen, feesten of zo, zie je dealers mijn kant op kijken. Ze willen dan weten wie
ik ben. En als de groten binnenkomen, pik je ze er zo uit. Niet alleen door hun
gedrag, maar door wat iedereen om hen heen doet. Er hangt dan een foute sfeer van
vals respect en als die grote op hun voet zou trappen dan zouden ze in staat zijn om
hem excuses aan te bieden, in plaats van andersom. Die lui zijn echt koele kikkers.
Ze hebben zowel een slechte invloed op de kleine dealertje en de moela’s (smokkelaars)
als op de studenten. Zo’n grote jongen zet bijvoorbeeld een fles Johnny
Walker op zijn tafeltje en zoekt oogcontact met jongens en meiden die daar gevoelig
voor zijn. Daarna komen de valse beloften en probeert hij aan te pappen en telefoonnummers
uit te wisselen. Zo gaat het werven vaak.’
Uit de gesprekken met de respondenten wordt duidelijk dat sommige Antillianen
betrokken zijn bij criminele activiteiten of op zijn minst dergelijke vergrij-
52