Een inventarisatie van de problemen rond Antillianen in Nijmegen

gewerkt hebben. In de meeste gevallen gaat het om laaggeschoold en tijdelijk
werk. Een enkeling probeert zich aan het drugsmilieu te onttrekken door een baan
te zoeken, maar dat valt niet altijd mee. Een respondent die nu een baan heeft,
mijdt zoveel mogelijk de andere Antillianen, min of meer uit zelfbescherming om
niet in contact te komen met de ‘verkeerde personen’. Een andere respondent zegt:
‘Ik probeer steeds aan “morgen” te denken, dat doen de dealers niet. Die denken
alleen maar aan nu en aan geld verdienen en uitgeven. Toch moet mijn hart elke
dag huilen. Ik wil een eigen huis, maar moet voldoende punten gespaard hebben.
Punten, punten, punten, die krijg je op school voor een proefwerk, maar niet als je
een huis wilt hebben. Die dingen maken me kapot, ik wil gewoon een normaal
leven.’ Ofschoon dit de klacht van een enkele respondent is, hebben meer geïnterviewde
personen gewag gemaakt van hun frustraties over het bureaucratische
Nederland. Vooral zij die vanuit de Antillen naar Nederland komen, moeten hieraan
erg wennen. Voor zover ze dat ooit doen.
Via Trabou Tin kunnen Antillianen zich aanmelden voor werkervaringsplaatsen.
Trabou Tin richt zich vooral op de groep risicojongeren, niet op de harde kern.
Een deel krijgt na verloop van tijd regulier werk (19%) of een gesubsidieerde baan
(11%), maar een ander deel (33%) valt ook voortijdig uit. 69 Een respondent die
soms werkervaringsplaatsen aanbiedt, maakt een onderscheid tussen meisjes/vrouwen
met wie het wel goed gaat en jongens die ‘niet willen werken omdat ze op
andere manieren (drugs en uitkering) veel sneller aan geld kunnen komen’. Trabou
Tin komt volgens een respondent pas in beeld als de jongens zelf aankloppen. ‘De
opvang is heel slecht als die jongens hier op de een of andere manier vanuit de
Antillen in Nijmegen verzeild raken. En die jongens misbruiken het project om hun
eigen doelen te halen en dan zijn ze weer spoorloos.’ Een andere respondent stelt
dat naarmate jongeren meer verstrikt zitten in de drugshandel zij moeilijker te
motiveren zijn voor bijvoorbeeld een werktoeleidingsproject. Zelfs jongeren met
wie het naar omstandigheden goed gaat (legale baan, een afgeronde opleiding)
houden een ‘lijntje’ met de criminele omgeving. Voor hen blijven drugs een aanzuigende
werking houden.
Anders dan bijvoorbeeld de Turken, en in mindere mate de Surinamers, blinken
Antillianen niet uit in ondernemerschap. Het aantal Antillianen met een eigen
zaak is zeer beperkt. Volgens respondenten heeft dat vooral te maken met het
onvermogen om te organiseren. Tijdens het onderzoek is nog een ander aspect naar
voren gekomen dat met het voorgaande samenhangt, namelijk het denken in kortetermijndoelstellingen.
Een respondent: ‘Mij is het gelukt dit bedrijf en alle initiatieven
zo voor elkaar te krijgen, omdat ik heb geleerd op de langere termijn te den-
––––––
69 Zie Gemeente Nijmegen (2001b). Hierbij moet worden opgemerkt dat meer dan de helft van de
doelgroep uit vrouwen bestaat. De overige deelnemers zitten nog in het traject of volgen een opleiding.
63