Een inventarisatie van de problemen rond Antillianen in Nijmegen

––––––
83 Een andere reden waarom we de EVB-methode hier niet toepassen is dat deze vooral bedoeld is
voor jeugdige delinquenten; in dit onderzoek gaat het ook om volwassenen. Voordeel van deze
methode is verder dat het een tamelijk eenvoudige manier is om delinquenten in typen in te delen.
Nadeel van de Haaglanden-methode is het arbitraire karakter van de bepaling van het totale aantal
antecedenten en de periode waarover een persoon zijn antecedenten kan opbouwen. In de
Landelijke Criminaliteitskaart van 1998 werden alle antecedenten uit iemands criminele carrière
meegeteld in het totale aantal gepleegde delicten, ongeacht wanneer het delict was gepleegd
(Abrio, 2000). Gevolg was dat de 12% veelplegers verantwoordelijk was voor ruim 60% van de
gepleegde delicten. In de Landelijke Criminaliteitskaart van 1999 is men hierop teruggekomen
door nu alleen naar het totale aantal gepleegde delicten in het peiljaar te kijken. Dit betekent dat
men eerst bepaalt of iemand bijvoorbeeld een veelpleger is door zijn gehele criminele carrière in
ogenschouw te nemen, waarna van die personen wordt nagegaan wat hun aandeel is in het totale
aantal strafbare feiten in het peiljaar, in casu 1999. Dan blijken de veelplegers nog maar voor 20%
van het totale aantal strafbare feiten verantwoordelijk; zie voor een uitgebreide bespreking van de
voor- en nadelen van beide methoden (Boerman, Van Tilburg & Grapendaal, 2001).
84