XX BIKE & TREKKING
XX BIKE & TREKKING
XX BIKE & TREKKING
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>XX</strong> <strong>BIKE</strong> & <strong>TREKKING</strong>
forza italia<br />
Vijf snelle ‘Azzurri’ met stijl<br />
TEKST: ROEL VAN SCHALEN<br />
Bianchi Bottecchia De Rosa Milani Wilier<br />
Primavera, Italiaans voor lente. Wat is er mooier<br />
dan een voorjaar op zijn Italiaans? We kozen vijf<br />
Italiaanse racemerken met een rijke historie en<br />
we stelden op basis van de framematerialen een<br />
dwarsdoorsnede samen van hoe Italiaanse stijl<br />
er anno 2012 uitziet. Bici Italiani duemiladodici?<br />
Bella, bella...<br />
Als je het over koersen hebt, dan heb je het over<br />
Vlaanderen, over Frankrijk, over Italië. In die volgorde.<br />
Maar als je het over koersfietsen hebt, dan heb<br />
je het over Italië. Ook in die volgorde. De mooiste<br />
biciclette komen nog altijd daarvandaan. Dat was<br />
vroeger al zo, in de tijd dat frames per definitie van<br />
staal werden gemaakt. Buizen van Reynolds of<br />
Columbus, die moest je hebben, door een Italiaanse<br />
vakman zorg vuldig in elkaar gelast tot een frame.<br />
De Italiaanse merken wisten altijd weer te verrassen<br />
in design, in stijl, en ze gaven een fiets net die flair<br />
mee die je elders niet vond. Hoe ze dat deden?<br />
Door speciale lugs te gebruiken, hier of daar te verchromen,<br />
door prachtig lakwerk te leveren en bovenal<br />
natuurlijk door een grondige ambachtelijke kennis<br />
van metaal bewerking en een jarenlange ervaring met<br />
de geometrie-eisen aan een fiets. De mooiste racers<br />
komen nog steeds uit Italië, al is de wereld enorm<br />
veranderd ten opzichte van vroeger. De technologische<br />
revolutie die sinds ‘vroeger’ - het stalen<br />
tijdperk ligt uiteindelijk slechts anderhalf decennium<br />
achter ons! - is ingezet heeft in rap tempo geknaagd<br />
aan de positie van de Italiaanse race fietsen- en<br />
onderdelen industrie. Construc teurs en consu menten<br />
uit met name niet-traditionele wieler landen als<br />
Duitsland, Amerika en de laatste jaren ook Engeland<br />
kijken met een geheel eigen, frisse blik tegen het<br />
product fiets aan. Niet gehinderd door enige traditie<br />
op dat vlak, maar wel voorzien van de nieuwste<br />
kennis op het vlak van techniek en materialen.<br />
Gelukkig zijn er nog tal van grote en kleinere<br />
Italiaanse merken die zich hebben gevoegd naar de<br />
wensen van de markt en kunnen we blijven smullen<br />
van verfijnde vormgeving, stijl tot in de finesses<br />
en rijgenot van de hoogste orde. En als het aantal<br />
Italiaanse merken in de hoogste categorie van het<br />
profwielrennen een maatstaf mag zijn dan blijft dat<br />
nog wel eventjes zo: 5 van de 18 teams in de World<br />
Tour rijden met Italiaans carbon, te weten AG2R<br />
(Kuota), Lampre ISD (Wilier), Vacansoleil (Bianchi),<br />
Linkerpagina: Lezen en schrijven kon hij niet, fietsen<br />
wel. Als eerste Italiaan won Ottavio Bottecchia in 1924<br />
de Tour de France. En een jaar later won hij opnieuw.<br />
Dat leverde hem voldoende bekendheid op om samen<br />
met framebouwer Carnielli een eigen fietsmerk te<br />
starten, maar het zou voor Bottecchia blijven bij die<br />
twee over winningen. In 1927 werd 'de metselaar van<br />
Friuli' dood langs de weg gevonden, naar verluidt<br />
ver moord door fascisten. De geschiedenis van de<br />
Italiaanse racefietsindustrie zit vól met dit soort intrigerende<br />
verhalen.<br />
Sky en Movistar (beide Pinarello). Alleen de<br />
Amerikaanse merken zijn met zes teams nóg beter<br />
vertegenwoordigd, maar daarvan neemt Specialized<br />
alleen er al drie voor zijn rekening.<br />
Geschiedenis<br />
Italië is een land van traditie en geschiedenis.<br />
Voor deze dwarsdoorsnede van Italiaanse racers<br />
namen we daarom de geschiedenis van het<br />
merk als uitgangspunt. Veel fietsmerken bouwen<br />
voort op een rijke historie, waarvan de wortels<br />
reiken tot voor de Eerste Wereldoorlog (Wilier)<br />
of zelfs tot in de negentiende eeuw (Bianchi).<br />
Zonder uitzondering gaan de merken prat op<br />
hun traditie, en ze doen dat nog sterker als la<br />
famiglia ermee gemoeid is (Milani, De Rosa). Het<br />
familiale karakter van de Italiaanse samenleving<br />
komt ook sterk terug in de economie. De motor<br />
van het bedrijfsleven in ‘de laars’ zijn de kleine<br />
en middelgrote ondernemingen en niet geheel<br />
verwonderlijk zijn dat vaak familiebedrijven. Ook<br />
in de fietsindustrie. Als fietser sta je er misschien<br />
niet bij stil, maar veelal zijn het producten uit een<br />
of andere ambachtelijke traditie in het noorden<br />
van Italië die nog altijd de trend zetten. Uit de<br />
leerindustrie komen de Italiaanse koersschoenen<br />
- beter gezegd: racemuiltjes - als die van Sidi en<br />
Gaerne. Of bekende zadels als Selle Italia, Fi’zi:k<br />
en San Marco. Uit de textielnijverheid vloeien de<br />
kledinglijnen voort van Giordana, Nalini en Castelli,<br />
de haute couture onder de fietskleding.<br />
Materiaal<br />
Natuurlijk was het framemateriaal medebepalend<br />
voor de keuze van het model dat we bij de<br />
verschillende merken kozen. Als experts bij uitstek<br />
in traditionele framebouw werken Italianen met<br />
ITALIAANS RIJDEN? Dan wel 100%!<br />
alle gangbare materialen, dus lang duurde het<br />
zoeken niet. De verschillende materialen hebben<br />
afhankelijk van de economische vraag ernaar hun<br />
respectievelijke prijs, dus ook in dat opzicht is onze<br />
opsomming behoorlijk representatief voor hoe de<br />
markt er op dit moment uitziet. Bianchi leverde<br />
met zijn Impulso een splinternieuw instapmodel<br />
voor 2012. Het frame is van aluminium, de prijs is<br />
ongeëvenaard voor een fiets met die uitstraling en<br />
die kwaliteit. Samen met carbon maakt aluminium<br />
voor 99% de markt uit. De Bottecchia zou je een<br />
instapmodel in carbon kunnen noemen, al ligt<br />
de prijs aan de hoge kant. Je hebt al een carbon<br />
racer voor onder de 2000 euro, maar daar zit<br />
dan meestal ook aanzienlijk minder stijl in dan<br />
in de 8Avio. Bij een De Rosa Titanio hoef je niet<br />
te raden naar het framemateriaal. Titanium staat<br />
bekend als supercomfortabel, onverwoestbaar en<br />
tijdloos. Het werd allemaal bevestigd in de test.<br />
Van Milani kregen we de Acciaio Puro, een klassiek<br />
voorbeeld van Italiaanse stijl en vakmanschap in<br />
roestvrij staal. Vanwege de geringe vraag ernaar<br />
is staal tegenwoordig duur, maar krijg je er wel<br />
de status van ‘kenner-liefhebber’ bij. Alfabetisch<br />
gerangschikt komt Wilier aan het einde van dit lijstje,<br />
maar in prestaties, verschijning en algemene indruk<br />
prijkt de Cento Uno Superleggera boven aan ons<br />
persoonlijke klassement. Topcarbon kost veel geld.<br />
Dat is niet anders dan bij een Italiaanse sportwagen.<br />
Maar was het niet daar dat ze het genieten hebben<br />
uitgevonden, daar in de laars? La dolce vita! >><br />
Trek in nóg meer Italiaanse fietsen? Check dan<br />
italiaanseracefietsen.wordpress.com even. Deze<br />
blog is honderd procent gewijd aan Italiaanse<br />
racefietsen, met merkenlijst, tests en presentatie<br />
van fietsen van blog-bezoekers.<br />
De échte ciclista gaat voor volledig Italiaans. Met Japans of Amerikaans schakelen is natuurlijk<br />
helemaal niets mis, maar wie gevoel heeft voor historiciteit kiest voor z'n Italiaanse kader bij<br />
voorkeur een aandrijflijn van Campagnolo. Niet dat de onderdelen van<br />
dit in 1933 opge richte merk nog uit ambachtelijke werkplaatsen<br />
komen - ook ‘Campa’ laat veel van z'n spullen in Azië zië maken -<br />
maar Tulio Campagnolo en zijn bedrijf hebben ontegenzeglijk genzeglijk<br />
een zéér belang rijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de<br />
koers fiets. Niet voor niets heeft het merk 135 patenten ten op<br />
z'n naam staan! Zo is de nog steeds gebruikte snelspanner spanner<br />
een uitvinding die Tulio Campagnolo, toen nog actief ef coureur,<br />
al deed in 1927. De Italiaanse racers in dit artikel ‘draaien’ raaien’<br />
allemaal op Campa, met uitzondering van de Wilier. De<br />
derailleurs op deze fiets zijn van het Amerikaanse Sram. ram. En<br />
dat is toch een beetje vloeken in de kerk, ook al omdat mdat Wilier<br />
en Campagnolo allebei hun hoofd vestiging in het Noord- oord-<br />
Italiaanse Vicenza hebben...<br />
<strong>BIKE</strong> & <strong>TREKKING</strong> <strong>XX</strong>
Bianchi<br />
Impulso<br />
Dat Italiaanse klasse niet per se een rib uit je lijf hoeft te kosten, toonde<br />
Bianchi vorig jaar aan met hun nieuwe aluminium model Via Nirone. Dit<br />
jaar overtreft het roemruchte merk die stunt met de Impulso, die nóg meer<br />
in huis heeft.<br />
Een Italiaanse fiets begint bij het oog. Dat wil wat, en de Impulso geeft het<br />
volop. De befaamde huis kleur celeste groen die vroeger alle Bianchi’s van<br />
top tot teen bedekte, komt hier terug in accen ten. Veel mooier dan helemaal<br />
groen, niet waar? De aandacht voor details is verregaand. Van de hoods tot<br />
aan de achter band en van de liggende achtervork tot aan het zadel, overal vind<br />
je Bianchi, Italië of celeste groen terug. Voeg daarbij de golvende achtervork,<br />
de fraaie, dikke onderbuis en de licht<br />
gebogen boven buis en je hebt de<br />
présence van een high class race fiets.<br />
Voor slechts een fractie van de prijs. Ook<br />
tech nisch gezien is de Impulso helemaal<br />
up-to-date. Bianchi paste voor het eerst<br />
Triple Hydro forming Tech nology (THT) toe.<br />
Twee hydro formed buizen (onder extreme<br />
oliedruk in hun vorm ge smeed) worden<br />
gelast en vervolgens nóg eens ge hydroformed,<br />
zodat de las naad onzicht baar<br />
wordt. Het resul taat is niet van carbon te<br />
onder scheiden. Bij de Impulso zijn bovenbuis<br />
en balhoofdbuis THT ge vormd, de<br />
overige buizen werden conventio neel<br />
gelast. Naast visuele verfraaiing zorgt THT<br />
ook voor een 10% hogere stijfheid van de<br />
buisverbinding. Dat was duidelijk voelbaar<br />
bij het testen van de fiets. Meestal moet je<br />
de fabrikant maar op zijn woord geloven,<br />
Gewoon alu, maar toch net carbon<br />
maar de Impulso is bovenin stijver dan<br />
dankzij extra hydroforming.<br />
menig carbon topracer. Met een onderbuis<br />
doorsnede onderaan van 60 mm (bij een bracket van 68 mm) is ook de<br />
bracketstijfheid prima. Daar naast beviel de C2C (coast to coast) geometrie mij<br />
prima. De bouw staat voor een relaxte zit, ook op lange ritten, en dat uit zich in<br />
een neutraal stuur gedrag, nerveus noch langzaam.<br />
Conclusie<br />
Bianchi ging duidelijk niet over één nacht ijs bij het construeren van dit<br />
aluminium frame en scherpt de normen voor ‘instapfietsen’ weer wat verder<br />
aan. Een detail dat daarop wijst, is de geleiding van de remkabel langs<br />
drie vaste nokken aan de bovenbuis. Geen klapperende kabel meer, geen<br />
beschadiging. Zelfs de profs van Vacansoleil-DCM weten het Impulso frame te<br />
waarderen, getuige de zesde plek die sprinter Marco Marcato ermee behaalde<br />
in de Belgische openingsklassieker de Omloop Het Nieuwsblad.<br />
<strong>XX</strong> <strong>BIKE</strong> & <strong>TREKKING</strong><br />
Specs en geometrie<br />
Prijs €1.399<br />
Maten 44/46/50/53/55/57/59/61/63<br />
Info bianchi.com<br />
Frame Impulso THT aluminium<br />
Vork FC09 Alu-carbon<br />
Derailleurs/shifters Campagnolo Veloce<br />
Trapas/crank FSA Omega MegaExo<br />
Remmen Bianchi<br />
Stuur/-pen Reparto Corse JD-RA37A/DA-32<br />
Zadel/-pen San Marco New Ponza Power/<br />
Reparto Corse<br />
Wielen Reparto Corse Versus<br />
Banden Hutchinson Equinox<br />
Gewicht compleet 9,50 kg<br />
Zitbuis-/balhoofdhoek 73,5°/72°<br />
Zit-/boven-/balhoofdbuis 570/560/170 mm<br />
Achtervork 410 mm<br />
Vorksprong 43 mm<br />
Wielbasis 1002 mm<br />
HISTORIE<br />
Als oudste nog bestaande fietsenconstructeur ter wereld kan Bianchi<br />
natuurlijk bogen op een rijke historie. Het verhaal begint in een<br />
werkplaats in de Via Nirone te Milaan, waar de 21-jarige Edoardo<br />
Bianchi in 1885 start met het maken van fietsen. Bianchi is innovatief:<br />
hij ontwerpt als eerste een fiets met wielen van gelijke diameter en<br />
gebruikt later als eerste fabrikant de rubber luchtbanden van de<br />
Schot John Dunlop. Het zijn sprongen voorwaarts op het vlak van<br />
stabiliteit en comfort. Bianchi was ook de eerste die wedstrijdsport<br />
gebruikte om zijn fietsen verder te kunnen verbeteren. In 1899 wordt<br />
de belangrijkste koers van dat moment, de Grand Prix de la ville de<br />
Paris, gewonnen op een Bianchi. Vlak voor de eeuwwisseling begint<br />
Bianchi ook motorfietsen te fabriceren en vanaf 1900 zelfs auto’s.<br />
Het sportieve succes waar Bianchi legen darisch mee werd (en is)<br />
komt met de zeges van Fausto Coppi, de eerste renner die in één<br />
jaar zowel Tour als Giro wint. Zo’n anderhalf decennium later neemt<br />
Felice Gimondi de fakkel over en twintig jaar dáárna is het Moreno<br />
Argentin die werelkampioen wordt op een Bianchi (1986). Een illustere<br />
naam die je ook spontaan met de zeegroene celeste kleur associeert<br />
is die van Marco Pantani. Hij won in 1998 zowel de Tour als de Giro<br />
met overmacht, maar kon daarna nog slechts bij vlagen zijn talent<br />
vertonen. De meest recente toprenner die niet onopgemerkt op<br />
Bianchi koerste, was Jan Ullrich. De Duitser werd in 2003 tweede in<br />
de Tour. In 2012 rijdt het Nederlandse World Tour team Vacansoleil-<br />
DCM op Bianchi.<br />
Het was de Italiaanse renner Fausto Coppi die Bianchi wereldberoemd maakte door in<br />
1949 zowel de Tour als de Giro te winnen.
Specs en geometrie<br />
Prijs €2.899<br />
Maten 44/48/52/56<br />
Info bottecchia.com<br />
Framemateriaal Toray carbo 12K<br />
Vork Carbon monocoque fork 360<br />
Derailleurs/shifters Campagnolo Athena<br />
11-speed<br />
Trapas/crank Campagnolo Athena<br />
Remmen Campagnolo Athena<br />
Stuur/-pen Deda RHM-EL/Bottecchia alu<br />
Zadel/-pen San Marco Ponza/ Bottecchia alu<br />
Wielen Fulcrum Racing 7<br />
Banden Vittoria Zaffiro<br />
Gewicht compleet 8,48 kg<br />
Zitbuis-/balhoofdhoek 72,5°/73,5°<br />
Zit-/boven-/balhoofdbuis 560/590/190 mm<br />
Achtervork 408 mm<br />
Vorksprong 48 mm<br />
Wielbasis 1010 mm<br />
Een fiets die van top tot teen Italiaans is, het is tegenwoordig minder<br />
vanzelfsprekend bij een Italiaans framemerk. Maar toch zijn ze er nog,<br />
die volbloed Italiaanse racers. Campagnolo, Deda, Fulcrum, San Marco,<br />
Vittoria, alles aan deze Bottechia komt uit de laars.<br />
Het is voor het eerst dat ik op een Bottecchia mag rijden, dus ik ben benieuwd.<br />
Wat er uit de doos komt, belooft in elk geval veel goeds. De 8avio (spreek<br />
uit: Ottavio) is een plaatje van een fiets. Nog niet vaak zo veel welvingen en<br />
vloeiende lijnen in één frame gezien. Alleen de zitbuis is eenvoudigweg rond van<br />
vorm. Wél al vaak heb ik de kleuren rood, zwart en wit saai gevonden, want o<br />
zo voorspelbaar. Hier niet, maar hoe komt dat nu? Het moet te maken hebben<br />
met dat Italiaanse gevoel voor styling. En ja, als je goed kijkt dan blijkt hoe het<br />
zit. Bij een eerste oogopslag vangt het frame natuurlijk de meeste aandacht,<br />
maar ook bepaalde details neem je onmiddellijk mee: zadel, zadelpen, stuurpen<br />
en stuurlint. Ze zijn in<br />
dezelfde kleur als het<br />
frame en dat geeft een<br />
harmonieus totaalbeeld.<br />
De testfiets heeft daarbij<br />
ook nog witte banden.<br />
Bravo Bottecchia!<br />
Een kans op nog meer<br />
stijl laat Bottecchia liggen<br />
door geen interne kabelgeleiding<br />
toe te passen,<br />
iets wat anno 2012 toch<br />
geen buitensporige eis<br />
meer is. Fietsen met<br />
de 8avio is wat je er op De 8avio zit van voor naar achter vol met wulpse welvingen.<br />
grond van de geometrie<br />
en de materiaal soort van mag verwachten. De relaxte stand van de zitbuis en<br />
de lange bal hoofd buis maken duidelijk dat de fiets bedoeld is om ontspannen<br />
te fietsen. In de praktijk is het ook zo. Soepel zoeft de fiets over de wegen, met<br />
dank aan het fluisterstille freewheel. Het Toray kwaliteitscarbon doet wat nodig is:<br />
grote en kleine trillingen dempen. Ook het stuurgedrag is zoals voor zien. De bike<br />
wil vooral rechtdoor, stuurt niet overhaast, en dat heeft te maken met de lange<br />
wielbasis, die bovendien voor comfort zorgt. Vreemd en jammer is het dat je bij<br />
de Athena 11-speed groep niet meerdere kransjes tegelijk kunt afschakelen. Bij<br />
Campagnolo’s duurdere groepen kan dat wel.<br />
Conclusie<br />
De 8avio is een fiets voor wielertoeristen die houden van mooie dingen en die<br />
niet meer zo nodig met hun spierballen hoeven te rollen. Het is niet moeilijk een<br />
carbon racer te vinden waarbij je met dezelfde specificaties goed koper uit bent.<br />
En dan krijg je interne kabelvoering op de koop toe. Maar wil je er ook nog de<br />
uitstraling van de 8avio bij hebben, dan wordt het lastiger.<br />
Bottecchia<br />
8avio<br />
HISTORIE<br />
Ottavio Bottecchia was geen framebouwer, maar wielrenner. Hij won<br />
als eerste Italiaan de Tour de France. Dat was in 1924, nadat hij een<br />
jaar eerder al als tweede was geëindigd en de Giro d’Italia als vijfde had<br />
afgesloten. In 1925 won Bottecchia opnieuw de Tour, nu met de hulp<br />
van de Belg Lucien Buysse, de eerste ‘knecht’ in de Tour-geschiedenis.<br />
Bij die successen zou het blijven voor Ottavio, want in zijn volgende Tour<br />
gaf ‘de metselaar van Friuli’ gedesillusioneerd op, naar verluidt omdat<br />
neerslachtigheid hem in de greep kreeg. De ongeletterde Bottecchia<br />
was nooit een gevierde held in Italië zoals bijvoorbeeld tijdgenoot Alfredo<br />
Binda, wellicht vanwege zijn stille natuur en omdat hij zijn zeges vooral<br />
in Frankrijk boekte. Zijn wielercarrière doofde uit en zelfs een tragisch<br />
einde werd hem niet bespaard. Op 3 juni 1927 werd hij gevonden<br />
naast de weg, met een gebroken schedel en diverse fracturen, maar<br />
met een onbeschadigde fiets ernaast. Nooit werd opgehelderd wat er<br />
was gebeurd. Men spreekt onder meer van fascisten die Bottecchia<br />
vermoord zouden hebben wegens zijn anti-Mussolini opvattingen.<br />
Bottecchia stierf twaalf dagen later in coma. In 1926 werd Bottecchia<br />
vanwege zijn ervaring met koersfietsen benaderd door de framebouwer<br />
Teodoro Carnielli, om een eigen fietsenmerk te lanceren. In de jaren<br />
daarna groeit de werkplaats van Carnielli uit tot producent van grote<br />
aantallen fietsen en (tijdelijk) motorfietsen. Racefietsen nemen een<br />
belangrijke plaats in en dat is tot op de dag van vandaag zo.<br />
Ottavio Bottecchia wint de Tour de France van 1924.<br />
<strong>BIKE</strong> & <strong>TREKKING</strong> <strong>XX</strong>
De Rosa<br />
Titanio<br />
Het hart-symbool in het logo van De Rosa staat er niet voor niets. Het<br />
duidt op de liefde voor zijn vak waarmee de ambachtsman Ugo De Rosa<br />
fietsen bouwde. In de Titanio komen die liefde en vakmanschap op<br />
onovertroffen wijze samen.<br />
De eerste kilometers op de Titanio voelen ongekend zalig aan. Is die fiets van<br />
zichzelf nou zo snel of voel ik de supercompensatie van een paar recente<br />
zware inspanningen? Je goed voelen bepaalt immers ook voor een aanzienlijk<br />
deel hoe je een fiets ervaart. Maar een uur verder rijdt de fiets nog altijd<br />
even zalig. Het moet een combinatie van de twee zijn, bedenk ik. Hobbelige<br />
plattelandswegen zijn op titanium meer een plezier dan een ergernis, zo blijkt<br />
voortdurend. Het metaal is in zijn verwerking van oneffenheden veel zachter<br />
dan carbon of aluminium. Je krijgt de subtiele sensatie dat het frame op elke<br />
hobbel wiegt in de lengterichting en dat voelt heerlijk ontspannen aan. Het<br />
comfort is nog nét wat hoger dan dat van staal. De ervaring van moeiteloosheid<br />
wordt nog versterkt door het lage gewicht. Maar comfort is niet de enige<br />
typische karaktertrek van titanium. In stijfheid kan titanium niet tippen aan<br />
aluminium en zeker niet<br />
aan carbon, althans<br />
niet in deze reeks van<br />
Italiaanse paradepaardjes.<br />
Bij hevig rukken aan het<br />
stuur (balhoofdstijfheid)<br />
en bij het stampen op de<br />
pedalen (bracketstijfheid)<br />
voel je dat titanium veel<br />
flex bezit. De testfiets<br />
heeft Campa Eurus wielen<br />
en een Super Record<br />
11-speed groep. Perfect<br />
afgesteld een waar genot<br />
Strak laswerk op de De Rosa Titanio.<br />
om mee te schakelen.<br />
Kleiner schakelen kan vlot tot vijf kransjes tegelijk, groter lukt met vier trappen<br />
tegelijk. Ook prettig vond ik de voorderailleur, die goed te trimmen is, zodat de<br />
ketting zelfs op de 34 x 14 niet schuurt. Ook het vermelden waard is het Eurus<br />
freewheel: muisstil. Heerlijk, die rust! Bovendien remden de remmen op de alu<br />
velgen als een baksteen in de zandbak.<br />
Conclusie<br />
Titanium is nog altijd een exotisch framemateriaal. Kostbaar, moeilijk te<br />
bewerken, maar uitmuntend op het vlak van comfort, duurzaamheid en<br />
uitstraling. De Titanio is een schoolvoorbeeld van waar het bij titanium om<br />
draait; met zijn De Rosa geometrie is deze Italiaan het summum van comfort.<br />
Ideaal voor wielertoeristen van de lange duur. Een fiets die je bij voorkeur als los<br />
frame koopt, om dat vervolgens zorgvuldig en geheel naar eigen wens op te<br />
bouwen tot de ultieme droomfiets.<br />
<strong>XX</strong> <strong>BIKE</strong> & <strong>TREKKING</strong><br />
Ugo De Rosa en zonen.<br />
Specs en geometrie<br />
Prijs €3.690 (frameset), €7.500 (Eurus)<br />
Sloping maten van 44 t/m 55 (en custom)<br />
Klassieke maten van 48 t/m 60 (en custom)<br />
Info bicimondo.com<br />
Framemateriaal titanium Ti3-Al2.5V legering<br />
Vork Mizuno carbon<br />
Derailleurs/shifters Campagnolo Super Record<br />
Trapas/crank Campagnolo Super Record<br />
Remmen Campagnolo Super Record<br />
Stuur/-pen FSA Wing Pro Compact/FSA OS99 CSI<br />
Zadel/-pen Selle Italia SLR De Rosa/PMP Titanium<br />
Wielen Campagnolo Eurus<br />
Banden Vittoria Open Corsa Evo CX<br />
Gewicht compleet 7,15 kg<br />
Zitbuishoek 73°<br />
Zit-/boven-/balhoofdbuis 520/565/181 mm<br />
Achtervork 409 mm<br />
Vorksprong 45 mm<br />
Wielbasis 1002 mm<br />
HISTORIE<br />
De geschiedenis van De Rosa begint in 1952, wanneer voormalig<br />
amateur renner Ugo De Rosa in Milaan een winkel opent. De Rosa heeft<br />
een tech nische opleiding achter de rug en gecombineerd met zijn passie<br />
voor de koers is de onderneming al snel succesvol. In 1958 vraagt de<br />
Franse top renner Raphael Geminiani hem een frame te bouwen voor<br />
de komende Giro d’Italia en niet veel later is het merk De Rosa een<br />
veel geziene verschijning in het profpeloton. In 1969 staat Giro-winnaar<br />
Gianni Motta op de stoep. Hij vraagt Ugo De Rosa om zijn vaste framebouwer<br />
en mecanicien te worden. De Rosa stemt in en wordt en<br />
passant fietsen leverancier voor Motta’s ploeg. Onder tussen maakte Ugo<br />
ook al enkele frames voor de rijzende ster van het inter nationale wielrennen,<br />
Eddy Merckx. In 1973 komt er vervolgens een overeen komst,<br />
waarbij de befaamde Molteni-ploeg op De Rosa fietsen gaat rijden. De<br />
samen werking levert De Rosa Tour en Giro overwinningen op, zeges in<br />
Milaan-San Remo en op het WK. Nog meer sportief succes komt van<br />
Fran cesco Moser, die op een De Rosa wereldkampioen wordt in 1977.<br />
In de jaren 80 beleeft het bedrijf een topperiode, als er vraag is naar De<br />
Rosa fietsen vanuit de hele wereld. Het bedrijf verhuist naar een grotere<br />
fabriek in Cusano Milanino. Ondertussen zijn de drie zonen van Ugo De<br />
Rosa tot de firma toegetreden en in deze vorm bestaat het familiebedrijf<br />
nog altijd. De Rosa volgt technologische ontwikkelingen op de voet. Het<br />
gebruike lijke staal als framemateriaal wordt vanaf 1990 aangevuld met<br />
tita nium, zes jaar later met aluminium en vanaf 2000 met carbon. Anno<br />
2012 maakt De Rosa kaders met al deze materialen.
Specs en geometrie<br />
Prijs €6.640<br />
Maten van 48 tot en met 61<br />
Info milanicycles.com<br />
Framemateriaal Columbus XCr roestvrijstaal<br />
Vork Milani Carbon Ultra<br />
Derailleurs/shifters Campagnolo Super Record<br />
Trapas/crank Campagnolo Super Record<br />
Remmen Campagnolo Super Record<br />
Stuur/-pen 3T Ergosum Pro/3T Arx-Pro<br />
Zadel/-pen San Marco Aspide/3T Dorico LTD<br />
Wielen Ambrosio <strong>XX</strong>L<br />
Banden Vittoria Corsa Evo CX<br />
Gewicht compleet 7,2 kg<br />
Zitbuis-/balhoofdhoek 73°/73,5°<br />
Zit-/boven-/balhoofdbuis 580/575/172 mm<br />
Achtervork 408 mm<br />
Vorksprong 45 mm<br />
Wielbasis 996 mm<br />
Staal als framemateriaal is nog lang niet dood. De echte vakman kan er<br />
zijn ei in kwijt, de echte liefhebber weet het ‘karakter’ ervan te waarderen.<br />
Ook Celeste Milani houdt van staal. Puur staal. Acciaio Puro.<br />
Milani fietsen worden allemaal met de hand gebouwd in Gallarate. Aluminium,<br />
carbon, alles is made in Italy. Dus ook de roestvrijstalen oogappel van de<br />
collectie: de Acciaio Puro. Staal is helemaal op de achtergrond geraakt en dit<br />
Italiaanse ambachtsstuk toont aan dat dat erg jammer is, want het is een parel<br />
om te zien. Staal staat anno 2012 voor retro, voor klassiek, voor nostalgie.<br />
Maar ook voor tijdloos, voor een fiets zoals een fiets hoort te zijn. Slanke buizen<br />
met een duidelijke geometrie. We zetten de tubes op zeven bar en slaan een<br />
kruisje. Als je lek rijdt dan sta je daar immers. De reserve verdwijnt gelukkig<br />
snel, want tubes<br />
lopen merkbaar<br />
lichter en ze<br />
hebben ook<br />
meer grip dan<br />
draadbanden.<br />
Staal is<br />
beleving, zegt<br />
men. De testrit<br />
lijkt dat te<br />
bevestigen.<br />
Staal ‘wiegt’<br />
meer dan<br />
carbon, lijkt wat<br />
te deinen en<br />
dat zorgt voor<br />
een speciaal,<br />
Triple butted en roestvrij: XCr buizen van Columbus.<br />
comfortabel<br />
rijgevoel. Het stuurgedrag is navenant. Stabiel maar langzaam. Onbedoelde<br />
afwijkingen van de lijn laten zich spelenderwijs corrigeren maar in bochten is er<br />
ietsje minder directheid van sturen. De Acciaio Puro heeft niet de plankharde<br />
bracketstijfheid van topcarbon – ook hier weer meer zachtheid – maar kan<br />
niettemin de concurrentie met elk ander (carbon) frame vlot aan. We testten het<br />
met drie wielensets. Qua afmontage kan de fiets met de rest wedijveren. Het is<br />
één en al Italia wat de klok slaat.<br />
Conclusie<br />
Staal is levendig en vergevingsgezind: je beleeft er niet direct straaljageracceleraties<br />
mee, maar wel een zachte deining van comfort. Ontspannen<br />
toeren, knallen op de momenten dat het kriebelt, het kan beide, mede dankzij<br />
het lage gewicht van de Acciaio Puro. Roestvrije Columbus XCr buizen behoren<br />
tot de allerlichtste die er zijn en ook de onderdelen zijn van het allerhoogste<br />
(lichte) niveau. Al dat geraffineerd gestylede Italiaanse handwerk heeft wel z’n<br />
prijs. Maar gaat zowat eeuwig mee.<br />
Milani<br />
Acciaio<br />
Puro<br />
HISTORIE<br />
Milani, dat is passie. Passie voor de koers, passie voor de familie. Welke<br />
passie op de eerste plaats komt, is lastig uit te maken als je Celeste<br />
Milani spreekt, de huidige zaakvoerder en zoon van Natale Milani, de<br />
grond legger van het merk in 1927. Passie voor familie hebben Italianen<br />
in het algemeen maar de Milani’s in het bijzonder. Het fietsenmerk Milani<br />
kreeg nog niet zo lang geleden (in 2006) een doorstart, toen Celeste<br />
besloot het levenswerk van zijn vader voort te zetten en de familienaam<br />
te laten voortleven. In 1996 was de oude padre heengegaan en lag het<br />
merk enkele jaren stil. Maar tegenwoordig beslaat de collectie alweer<br />
19 modellen, waaronder acht racers, een baanfiets en twee crossfietsen.<br />
Over familie passie gesproken: al meer dan 300 jaar is het plaatsje<br />
Gallarate nabij Milaan de thuisbasis voor de familie Milani. Ruim tachtig<br />
jaar geleden begon Natale Milani er met het bouwen van fietsen, samen<br />
met zijn broers Giuseppe en Piero. Alle drie waren het verdienstelijke<br />
renners die met de lokale grootheden van die tijd koersten. Natale was<br />
nog ploeg maat van Cino Cinelli, later ook succesvol als fietsenbouwer en<br />
nog altijd bekend van Cinelli sturen en stuurpennen. Natale’s roeping lag<br />
uiteinde lijk echter<br />
in het construeren<br />
van fietsen. Tijdens<br />
WO II diende hij<br />
als ingenieur bij de<br />
Italiaanse luchtmacht,<br />
waar hij<br />
zelf wissel stukken<br />
maakte en technische<br />
problemen<br />
oploste. Daarnaast<br />
kon Milani<br />
ervan profi teren dat<br />
Gallarate toentertijd<br />
heel wat hoogtechno<br />
logische<br />
(lucht vaart)industrie<br />
huis vestte (Agusta,<br />
Caproni, Macchi).<br />
De maniakale aandacht<br />
voor details<br />
van Natale die daar<br />
ontstond, vind je<br />
nog altijd terug in de<br />
Milani’s van vandaag.<br />
Natale Milani, jaren 20 vorige eeuw.<br />
<strong>BIKE</strong> & <strong>TREKKING</strong> <strong>XX</strong>
Wilier<br />
Cento<br />
Uno SL<br />
Helemaal in de stijl van 2012 maar tegelijkertijd tijdloos, zo in het<br />
matzwart, de Cento Uno Superleggera. Als je de flair van een bike mag<br />
afmeten aan de zwierigheid van de letters op de onderbuis, dan gooit<br />
Wilier hoge ogen.<br />
De Cento Uno Superleggera (SL) is een verbeterde versie van de Cento Uno,<br />
het eerste frame waarmee ik reed dat ondanks een geïntegreerde zadelpen<br />
toch comfortabel was. Tot dan (2009) geloofde ik dat een vaste zadelpen vanwege<br />
zijn rigiditeit een modeverschijnsel zou blijken. Maar carbon kun je kennelijk<br />
prima tweaken en Wilier deed dat met glans. Het Cento Uno-frame loopt<br />
over van technologie: een asymmetrische liggende achtervork, geïnte greerde<br />
drop-outs, oversized traspashuis en swing-arm design (staande en liggende<br />
achtervork vormen een vloeiende verbinding). Het zorgt voor een fiets die<br />
beter is dan voorheen. Stijver, lichter en fantastisch comfortabel. Het comfort<br />
van carbon zit niet zoals bij titanium in elasticiteit maar meer in het stil zwijgend<br />
absor beren van micro- en mini vibraties. Voeg daarbij een feno menale stijfheid en<br />
het is duidelijk waarom<br />
carbon zo alom tegenwoordig<br />
is bij racefietsen.<br />
Het is het beste<br />
compro mis als snelheid<br />
telt. Titanium zou dan<br />
weer gegadigde zijn<br />
voor de puur-genietenprijs.<br />
Wat verder opviel:<br />
de klassieke ronde<br />
stuurbocht van 3T.<br />
De meeste moderne<br />
sturen vullen je hele<br />
handpalm, maar de<br />
Rotundo onderin vast-<br />
De liggende en staande achtervork op de Wilier vormen één geheel.<br />
pakken geeft een sterk<br />
‘sprintgevoel’. Meer controle. Het Double Tap schakelen van Sram vind ik zelf<br />
de prettigste manier om van verzet te wisselen. Met één hendeltje zowel op- als<br />
afschakelen. Met een duidelijke ‘knak’ bovendien. Op papier misstaan de Profile<br />
Design wielen die importeur Veltec in dit frame stak. Maar hun stevige gewicht<br />
(1725 gram) houdt wel het totaalgewicht van de fiets op peil. Superlicht klinkt<br />
wel stoer, maar een fiets die onder je uit waait?<br />
Conclusie<br />
Als we één fiets uit dit artikel mochten uitkiezen, dan zou het deze Wilier zijn.<br />
Stijlvol, tijdloos, boordevol functionele technologie en het beste compromis<br />
tussen stijfheid, lichtgewicht en comfort. Het concept van een vaste zadelpen<br />
is hier een verrijking (cleanere looks, hogere stijfheid), omdat het comfort er niet<br />
onder lijdt. Een fiets in deze prijsklasse bouw je uiteraard naar eigen wens op.<br />
Prijs en specificaties zijn dus maar een richtlijn.<br />
<strong>XX</strong> <strong>BIKE</strong> & <strong>TREKKING</strong><br />
Specs en geometrie<br />
Prijs €6.799<br />
Maten XS/S/M/L/XL/<strong>XX</strong>L<br />
Info wilier.it<br />
Framemateriaal 30-ton/60-ton carbon<br />
Vork Custom Wilier Monoscocca<br />
Derailleurs/shifters Sram Red<br />
Trapas/crank Fulcrum Custom Wilier<br />
Remmen FSA Custom Wilier<br />
Stuur/-pen 3T Rotundo Team/3T Arx Team<br />
Zadel/-pen San Marco Regal/geïntegreerd<br />
Wielen Profile Design Armada 30<br />
Banden Schwalbe Lugano<br />
Gewicht compleet 7,24 kg<br />
Zitbuis-/balhoofdhoek 73,5/73<br />
Bovenbuis/balhoofdbuis 550/159 mm<br />
Achtervork 405 mm<br />
Vorksprong 40 mm<br />
Wielbasis 985 mm<br />
HISTORIE<br />
In het verhaal van Wilier Triestina spelen twee familienamen een<br />
belangrijke rol, de Dal Molin’s en de Gastaldello’s. In 1906 was het de<br />
handelaar Pietro Dal Molin die brood zag in de toen sterk opkomende<br />
fietsindustrie. Hij richtte Wilier op, wat een acroniem is voor ‘Viva l’Italia<br />
libera e redente’ en zoveel betekent als ‘leve het vrije en herenigde Italië’.<br />
Na W.O. I zette zoon Mario Dal Molin de zaak voort. Hij innoveerde<br />
door frames en onderdelen te verchromen en vernikkelen en deed de<br />
fabriek danig groeien. Net na W.O. II was de vraag naar fietsen groot en<br />
wielrennen zéér populair. Dal Molin richtte de profploeg Wilier Triestina<br />
op. De toevoeging ‘Triestina’ kwam er uit sympathie met het lot van<br />
de voormalige Oostenrijkse regio’s Trieste en Istrië, die na de oorlog<br />
onderwerp waren van getouwtrek tussen Italië en Joegoslavië. De ploeg<br />
verwierf roem met zijn koperkleurige fietsen en met kopmannen als<br />
Giordano Cottur en later Fiorenzo Magni, uitdager van de titanen Coppi<br />
en Bartali. Het fietsenmerk kreeg ook de naam Wilier Triestina. Toch<br />
moest de fabriek in 1952 zijn deuren sluiten, vanwege de toenemende<br />
vraag in Italië naar scooters. In 1969 komt Lino Gastaldello in beeld.<br />
Zijn vader Giovanni<br />
had nog gewerkt in<br />
de fabriek en Lino<br />
maakte als kind de<br />
opgang van Wilier<br />
Triestina en de ploeg<br />
helemaal mee. Hij<br />
kocht de merknaam<br />
voor vijfhonderd euro<br />
en herstelde Wilier in<br />
ere, later samen met<br />
zijn drie zonen. Wilier<br />
keerde ook terug in<br />
het profpeloton, met<br />
de betreurde Marco<br />
Pantani, Tour-etappewinnaar<br />
in 1997 en<br />
meer recent met<br />
Davide Rebellin, die in<br />
2004 in één week de<br />
hattrick Amstel Gold<br />
Race, Waalse Pijl en<br />
Luik-Bastenaken-Luik<br />
volbracht.<br />
Fiorenzo Magni won in 1948 de Giro d’Italia op een Wilier.