Passo San Gottardo - BIKE & trekking

houden van steen- en sneeuwlawines. Terwijl er op
‘onze’ weg, de Tremola, nauwelijks verkeer is. Zo nu en
dan een auto, een paar fietsers, veel stelt het allemaal
niet voor. Logisch, want vrijwel al het gemotoriseerde
verkeer neemt de 17 kilometer lange autotunnel.
Fijn, dan kunnen wij lekker rustig fietsen. Bij een brug
over een riviertje opent het dal zich en zien we het
vervolg van de pas liggen: een hele serie op elkaar
gestapelde haarspeldbochten. ‘Dat belooft wat’, roept
Peter. Ondertussen ben ik eigenlijk verbaasd hoé soepel
hij omhoog rijdt. Peter heeft namelijk wegens een druk
eigen bedrijf nauwelijks kilometers gemaakt voorafgaand
aan de trip.
Haarspeldbochten
Staand klauteren we omhoog, tegen de wand
van de Alpe di Sorecia, die ons bocht na bocht
nieuwe verrassingen brengt. Aan de klinkers zijn we
inmiddels gewend en ook het feit dat een vangrail
ontbreekt deert ons niet. Sterker, het alternatief is
veel mooier: natuurstenen palen met gebeeldhouwde
inscripties. We zitten inmiddels op 1.750 meter en het
stijgingspercentage is niet misselijk, als ik op m’n benen
mag afgaan. Toch maken we behoorlijk tempo, want de
twee fietsers die we nog niet zo lang geleden hebben
ingehaald zitten ver beneden ons. Zwetend klimmen
we verder omhoog, lus na lus na lus. Normaal is het
aanpoten in de bochten, die zijn vaak wat steiler dan
de rechte stukken. Op de Strada di San Gottardo is
dat anders; hier kunnen we juist in de relatief vlakke en
opvallend ruime bochten enigszins bijkomen.
Linkerpagina: De oude pasweg is bijna twee eeuwen oud,
maar ligt er dankzij zorgvuldig onderhoud nog prima bij.
Boven: Op 1.500 meter hoogte gaat de pasweg de Tremolavallei
in en gaat het asfalt over in kinderkopjes.
Midden: Terwijl het op de oude pasweg flink aanpoten is,
scheurt het vakantieverkeer over de nieuwe pasweg - rechts
in beeld - naar het zuiden.
Onder: Nog maar zeven bochten te gaan.
Rechtsonder: Zulke kilometerpaaltjes maken ze tegenwoordig
niet meer...
BIKE & TREKKING XX