De ezel, net even anders - Diergeneeskundig Memorandum

De straal heeft minder verbinding met de rest
van de hoef dan bij het paard. Ezels hebben een
dikkere zool en het hoorn van de hoef vertoont
een ander tubulair patroon (groter, kleinere
dichtheid, en niet georganiseerd in afzonderlijke
zonale gebieden) dan het hoorn van een
paardenhoef. Bovendien bevat een ezelhoef
minder lamellen in de dermis. De hoefwand
van de ezel heeft een hoger vochtgehalte en
is soepeler en meer vervormbaar dan die van
het paard. Radiologisch gezien bevindt zich de
punt van de straal veelal 2 cm achter het draaipunt
van het hoefbeen. Muildieren hebben nog
weer andere voeten. Ze zijn elastischer, steiler
en vierkant.
Figuur 16: a) normale ezelvoet b) onderzijde
normale ezelvoet c) normale voet pony.
D.M. 56e jaargang - No. 3 blz. 20
6.2.1 Bekappen van de ezelvoet
De ezel is van oudsher gewend om grote afstanden
over zeer ruwe oppervlakten te lopen
op zoek naar voedsel van lage kwaliteit.
In Nederland is het klimaat veel natter en het
voedsel veel rijker wat maakt dat de ezelhoef
sneller groeit en de wand minder slijt. Ezels
dienen dan ook, net als het paard, eenmaal in
de 6-10 weken naar de smid te gaan. Het bekappen
van een ezelvoet is toch net wat anders
dan een paardenvoet doordat de hoeven van
een ezel taaier en smaller zijn en de ezel van
nature een veel steilere stand heeft. Echter, als
men de regel aanhoudt, dat de hoek van het
schouderblad dezelfde hoek moet maken als de
ondervoet, kan het bijna niet misgaan. Het zal
dan opvallen dat ook de hoek die het schouderblad
maakt veel steiler is bij de ezel. Het is
belangrijk om te weten dat, anders dan bij het
paard, er bij de ezel bijna evenveel nieuwe zool
als nieuwe hoefwand groeit en dat dit dus ook
bekapt moet worden en wel in een holle vorm,
waarbij al het losse hoorn weggenomen moet
worden.
6.3 Het kreupelheidsonderzoek bij de ezel
Het uitvoeren van een goed kreupelheidsonderzoek
bij de ezel is niet zo eenvoudig als het
mogelijk lijkt. Ezels hebben over het algemeen
een veel hogere pijndrempel en zullen dus pas
in een later stadium de kreupelheid laten zien.
Als eerste symptoom valt vaak op dat de ezels
wat meer gaan liggen. De ezel is een meester in
het verplaatsen van gewicht naar gezonde benen
waardoor de kreupelheid zich kan uitbreiden
naar andere benen zonder dat u het merkt.
Het is dan ook aan te raden om de andere benen
mee te nemen in het onderzoek.
De meeste ezels zullen niet gemonsterd kunnen
worden. Een ezel die netjes voor u op en
neer draaft, is meer uitzondering dan regel.
Een goed alternatief is om de ezel los te laten
in een bak of iets dergelijks ter beoordeling
van de locomotie. Buigproef, hoefpercussie en
hoefvisitatie zullen minder opleveren dan bij
het paard, wederom door de hogere pijndrempel.
Ezels hebben een smalle borst en het is
daarom belangrijk dat de voor- en achterbenen
onder het lichaam blijven als een beentje wordt
opgetild. Het opgenomen been moet ook lager
bij de grond gehouden worden dan men gewend
is bij paarden. Kortom, een kreupele ezel
kan een uitdaging zijn voor u als veterinair.