De ezel, net even anders - Diergeneeskundig Memorandum

tussen de episodes zit, en naarmate de verschijnselen
erger worden, gaat het dier slijten
en worden de ‘klassieke’ symptomen van EIA
zichtbaar: vermageren, oedeem onder de buik
en aan de benen, bleke slijmvliezen, icterus
(ten gevolge van de bloedafbraak), puntbloedingen
(onder de tong), anemie en thrombocytopenie.
Bij een groot deel van de dieren
met EIA verdwijnen de episoden na ongeveer
een jaar en treden de verschijnselen alleen nog
op bij een verminderde afweer (bijvoorbeeld
door langdurige stress of door een behandeling
met immunosuppressiva). Bij ezels treden
meestal weinig of geen verschijnselen op, wat
verklaard zou kunnen worden door het lagere
virusniveau bij ezels ten opzichte van paarden.
Mogelijk zijn er stammen die bij ezels juist een
meer pathogeen karakter hebben.
Diagnose
Om een EIA-infectie te bevestigen, maar ook
ten behoeve van de screening voor de export,
kunnen antilichamen tegen het EIA-virus in
het serum worden aangetoond met behulp
van de Coggins test (agargel-immunodiffusietest).
Deze test is internationaal en nationaal
geaccepteerd als de gouden standaard. Er zijn
aanwijzingen dat ELISA-testen een hogere
gevoeligheid hebben. Bij het CVI wordt op dit
moment (nog) de Coggins test uitgevoerd.
Preventie en therapie
Er bestaat geen vaccin tegen EIA. Ook is er
geen specifieke therapie voor dieren met EIA.
De behandeling bestaat uit een ondersteunende
therapie, zoals de toediening van pijnstillers
en ontstekingsremmers, een goede verzorging
en voeding, zo min mogelijk blootstelling
aan stress en eventueel het koud afspuiten en
bandageren van de benen bij oedeem. Bij een
ernstige anemie en thrombocytopenie kan een
bloedtransfusie worden gegeven. Omdat de
ziekte in Nederland niet bestrijdingsplichtig is,
is het niet verplicht om positief geteste dieren
te euthanaseren. Bij aantoning van het virus
dienen andere landen hier wel van gevrijwaard
te worden. Er kan in die gevallen gedacht worden
aan het blokkeren van een bedrijf en aan
een verplichte test voorafgaand aan het transport.
Het nadeel is dat het soms lang duurt (255
dagen bij de uitbraak in Ierland, 2006) voordat
de Coggins test positief wordt na een infectie.
Ezel versus paard
Uit onderzoek blijkt dat bij ezels vaak geen
of weinig symptomen optreden na een infectie
met het EIA-virus, terwijl de symptomen
bij paarden meestal duidelijker zijn. Mogelijk
zijn er stammen van het virus waar de ezel
een hogere gevoeligheid voor heeft. Ook is het
mogelijk dat bepaalde ezelpopulaties die nooit
in aanraking zijn geweest met EIA een hogere
gevoeligheid vertonen. Er is onvoldoende onderzoek
gedaan om hier een uitspraak over te
kunnen doen. Bij een eventuele uitbraak van
EIA in Nederland, kunnen ezels (preventief)
onderzocht worden om een infectie met EIA
uit te sluiten.
D.M. 56e jaargang - No. 3 blz. 65