presentatie - Erfgoedcel Mechelen

Zoals gezegd moeten we voorbijgaan aan de oplagecijfers van deze edities. Aan de hand van de
collatiegegevens die opgenomen zijn in elke STCV-beschrijving, kan wel berekend worden hoeveel vel
papier één exemplaar van een bepaalde editie telt. Grafiek 2 toont de evolutie van het gemiddeld
aantal vellen per exemplaar. De dalende lijn vanaf 1650 is duidelijk. Daarvoor werden per exemplaar
gemiddeld 14,4 vellen gebruikt. Dit getal zakte daarna snel. Van 1676 en 1750 werd per exemplaar
tussen de zes en zeven vellen gebruikt en het dieptepunt werd bereikt na 1750 toen men slechts
3,9 vellen nodig had. Na 1775 was er plots een lichte stijging tot 5,3 vellen. Deze omslag komt
geheel voor rekening van Pierre Joseph Hanicq. Een gemiddelde druk van zijn concurrent Franciscus
Josephus vander Elst telde immers slechts twee vellen. Het verschil met Hanicq, die gemiddeld 7,3
vellen per exemplaar gebruikte, is groot.
De scherpe stijging van het aantal edities na de crisis in het begin van de achttiende eeuw wordt
dus sterk genuanceerd door het dalend aantal gebruikte drukvellen per exemplaar. Het lijkt alsof er
in Mechelen steeds minder ‘boeken’ – we spreken hier enkel over de fysieke verschijning en niet over
de inhoud – gedrukt worden en steeds meer bescheiden druksels: ‘boekjes’ van enkele katernen,
‘brochures’ van één katern of éénbladdrukken, zij het in plano of een kleiner formaat.
Soirée Lamot - Mechesle drukkers, klantgericht en flexibel 11