samenleven: nieuwe feiten over relaties en gezinnen - Cbs

ouderlijk huis te verlaten om bij andere familieleden, zoals broer of zus, in te
trekken. Van de 12 duizend Turkse en Marokkaanse jongeren die in 1999 uit huis
zijn gegaan, zijn ruim 5 duizend bij broers of zussen ingetrokken [75]. Dit inwonen
bij andere familieleden is vaak een eerste stap op weg naar meer zelfstandigheid. De
meesten gaan na deze periode van inwoning alsnog geheel zelfstandig wonen.
Weinig gemengde huwelijken onder Turken en Marokkanen
Turkse en Marokkaanse jongeren kiezen dus overwegend voor het huwelijk als
relatievorm. Het is interessant om na te gaan met wie zij trouwen. Over het
algemeen geldt voor Turken en Marokkanen dat zij huwen met een partner binnen
de eigen herkomstgroep. De overgrote meerderheid van de eerste generatie Turken
en Marokkanen is getrouwd met een Turk of Marokkaan die eveneens tot de eerste
generatie behoort. Zo zijn acht van de tien mannen getrouwd met een vrouw van
gelijke herkomst, en negen van de tien vrouwen met een man van gelijke herkomst
(grafiek 4.4). Een groot deel van hen was al gehuwd voordat zij naar Nederland
vertrokken.
Het patroon van de tweede generatie ziet er iets anders uit. Hoewel nog maar weinig
Turken en Marokkanen van de tweede generatie zijn gehuwd, ontstaat er toch al een
duidelijk beeld van hun partnerkeuze. Allereerst is de tweede generatie vaker dan
de eerste met een autochtoon getrouwd. Toch gaat het nog om een kleine minderheid.
Opvallend is verder dat ongeveer zes op de tien gehuwde Turken van de tweede
generatie een Turkse partner hebben die tot de eerste generatie behoort. Bij
Marokkanen schommelt het tussen de vier op de tien bij mannen en zes op de tien bij
vrouwen. Een aanzienlijk deel van deze partners is speciaal voor dit huwelijk naar
Nederland gekomen [40].
Huwelijksmigratie vormt de laatste tijd een belangrijke bron van migratie uit
Turkije en Marokko. Ieder jaar sluiten enkele duizenden Turken en Marokkanen een
huwelijk met een partner die in het herkomstland woont [65]. Dat velen kiezen voor
een partner die nog woont in het land van herkomst blijkt ook uit het feit dat bijna
een op de vijf gehuwden (nog) niet met de partner samenwoont (grafiek 4.4).
Hoewel er geen exacte cijfers bekend zijn, kan worden aangenomen dat het hier
vooral om huwelijken gaat met een in het buitenland wonende partner die wacht op
toestemming om zich in Nederland te vestigen.
Gemengde huwelijken onder Turken en Marokkanen zijn dus betrekkelijk zeldzaam,
maar niet zeldzamer dan onder autochtonen [40]. Surinamers, en vooral
Antillianen en Arubanen, zijn veel meer geneigd om een huwelijkspartner te kiezen
die niet tot de eigen herkomstgroepering behoort. Van de tweede generatie
Antillianen en Arubanen trouwt maar liefst driekwart met een autochtoon (grafiek
4.4).
Samenleven. Nieuwe feiten over relaties en gezinnen 49