Handboek debietmeten in open waterlopen - Wageningen UR E-depot

STOWA 2009-41 Handboek debietmeten in open waterlopen
Figuur 5-11 principe DrijvermeTingen
De snelheid van de drijver wordt berekend als het quotiënt van de onderlinge afstand tussen
de eerste en derde meetraai en de tijdsduur die verstreken is tussen het passeren van deze
raaien. Deze drijversnelheid moet worden vermenigvuldigd met een correctiefactor k voor
het berekenen van de gemiddelde snelheid in de verticaal. Er zijn verschillende typen drijvers
waarmee snelheden kunnen worden bepaald (Figuur 5-10):
• Oppervlaktedrijvers
De snelheid direct onder de waterspiegel wordt gemeten met behulp van een verzwaarde
plastic bal of ander voorwerp (waarvan niet meer dan 5 à 10% boven water uitsteekt ter voorkoming
van windeffecten). De correctiefactor K hangt af van de bodemruwheid, aangegeven
met de weerstandscoëfficiënt n = 1/k van Manning (Tabel 5-2).
M
• Dieptedrijvers
Een plastic pijp of houten stok wordt zodanig verzwaard, dat slechts 5 à 10 cm boven water
uitsteekt. Hoe dieper de drijver in het water steekt, des te beter wordt de gemiddelde snelheid
benaderd. Er moet echter worden vermeden, dat de onderkant van de drijver in contact komt
met de bodem. De correctiefactor K hangt nu af van de relatieve onderdompelingsdiepte y/d,
met y = onderdompelingsdiepte en d = waterdiepte (Tabel 5-2).
Figuur 5-12 enKele Typen DrijverS
Voor het bepalen van de afvoer wordt het dwarsprofiel in de middelste meetraai getekend en
verdeeld in een aantal segmenten, gemarkeerd door de passeerpunten van de drijvers in de
middelste meetraai. In deze passeerpunten en aan beide oevers is ook de diepte van de waterloop
gemeten (Figuur 5-11). Het debiet kan vervolgens worden bepaald met de mid- of meansection
methode.
42
loslaten drijvers
stroomlijnen drijvers
bovenaanzicht
dwarsprofiel
meetraai 1 2 3
paseerpunten drijvers