E-Book Leonie Linssen – Mijn genezing van borstkanker (PDF ...

laatste weken van de bestraling ligt mijn focus dus op de toekomst. Nog zeven stuks te gaan. Vanaf
morgenvroeg zet ik de wekker weer en ben ik van plan om de dag weer wat actiever te vullen. In ieder
geval weer door dagelijks te schrijven aan mijn roman. Het is veel te leuk om te laten liggen.
Dus we gaan ervoor!
Donderdag 16 juni 2011 18:27
Angst of Liefde? Liefde wint!
“Ben je niet bang dat het straks terug komt?” vroeg iemand me gisteren aan de telefoon, die ik sinds
tijden weer eens sprak en me nog niet had gesproken sinds ik ontdekte dat ik borstkanker had. "Nee,
eigenlijk niet, nou je het zegt...” Ik was eigenlijk verwonderd over mijn eigen reactie en deze
ontdekking. Want ik voelde gisteren en ook vandaag geen spoortje van angst meer. Natuurlijk heb ik
die angst wel gehad. Vooral in de periode dat mijn broer ook ernstig ziek was en hij steeds zieker werd
en uiteindelijk overleed aan kanker. Dat hakte er behoorlijk in. Mijn zelfvertrouwen in mijn eigen
genezingsproces en het vertrouwen in het zelfgenezend vermogen van mijn lichaam werd hierdoor
behoorlijk op de proef gesteld. Ik ontdekte ook hoe angst al je energie op vreet, en hoe destructief het
kan zijn als je er niets mee doet.
Angst voor de dood?
In die periode ben ik behoorlijk wat angsten tegen gekomen. Ik riep altijd: ik ben niet bang om dood te
gaan. Ik had immers bij de transmissietraining bij Vartman ervaren dat mijn ziel mijn lichaam kon
verlaten, en dat dit helemaal niet eng was. Ook had ik gevoeld hoe mooi het licht is waar je naar
toegetrokken wordt, maar destijds voelde ik ook al heel sterk: het is te vroeg voor mij: ik heb nog
teveel te doen in dit leven. Ik blijf hier. Ik wil leven! Toch kwam ik de angst voor de dood nogmaals
tegen. Ik was in paniek en zweette echt peentjes, tot iemand op twitter me zei dat het niet de angst
voor de dood is, maar de angst om het ego los te laten. Hij had gelijk. Want het was mijn ego. Wat als
ik er niet meer ben? Ik heb zoveel te bieden aan de wereld? Wie helpt dan al die mensen in
polyamoreuze relaties? Nou, anderen dus. Niemand is onmisbaar en ik ook niet. Toen ik me dat
realiseerde kwam er lucht. Heel veel lucht. Ik kon dus rustig sterven als het moest. Er waren nog meer
angsten. Durf ik te vertrouwen op mezelf en tegen het advies van de reguliere geneeskunst in te
gaan? Durf ik te vragen om een oncoloog die beter bij me past? Durf ik de angst om mij te verliezen te
laten bij mijn geliefden en familie of laat ik me er door beïnvloeden?
Angst voor of vertrouwen in de toekomst?
Durf ik mijn angst voor de toekomst op het gebied van financiën (ik leef nu van mijn spaargeld) los te
laten door erop te vertrouwen dat straks mijn praktijk weer gaat lopen als het geld op is? Durf ik
nieuwe wegen te ontdekken en aan te gaan die beter bij me passen als ik straks weer ga werken?
Want ja, hoe creëer ik meer rust in mijn leven en zorg ik dat ik meer contact krijg met de natuur? Hoe
zorg ik ervoor dat mijn roman een bestseller wordt en dat ik goed betaalde lezingen kan geven? Hoe
kan ik mijn energie beter bewaken en mijn lichaam beschermen tegen negatieve invloeden? Met die
laatste toekomstgerichte vragen ben ik nog wel even bezig maar gelukkig heb ik ook nog de tijd om
dat goed uit te zoeken.
Gelukkig heb ik ondertussen wel heel veel angsten getransformeerd. Door ze aan te gaan, er in te
duiken, ze te voelen en er bij te blijven, de boodschap te ontdekken en uiteindelijk de keuzes te
maken die echt bij mij passen. Ik ontdekte dat wanneer je al je angsten los laat, ook die van het ego,
er alleen het NU is dat over blijft. Ik leef vandaag, en ik geniet er van. Iedere dag ontdek ik de kleine
en prachtige geschenken van het leven. Ik ontdek hoe belangrijk de Liefde is. De liefde voor mezelf,
37