E-Book Leonie Linssen – Mijn genezing van borstkanker (PDF ...

Zondag 31 juli 2011 11:09
Seksualiteit en de gevolgen van de bestralingen
“Het wordt er niet mooier op,” zegt de mammacareverpleegkundige als ze mijn bestraalde borst
inspecteert. Drie weken geleden raakte mijn borst opnieuw ontstoken en de enorme zwelling krimpt nu
heel langzaam in met vreemde vormen en plooien als gevolg. Nee, het wordt er niet mooier op. Vorige
week hadden mijn lief en ik een tantraweekend met een doorstartgroep waarvan ik de meesten
gelukkig inmiddels ken. Ik realiseerde me plotseling dat mijn seksuele verlangen sinds de bestralingen
nihil is. Een rare gewaarwording, want zo ken ik mezelf helemaal niet. Ik herinner me dat ik een paar
maanden geleden een verslag las van een uitgebreide studie naar de invloed van operatie,
bestralingen en chemotherapie op de vrouwelijke seksualiteit. Ik was verbaasd over de impact ervan:
bij toch wel heel veel vrouwen veranderde het libido, jawel ook na bestralingen. Ik kon me daar
destijds niet zo veel bij voorstellen en was er van overtuigd dat het mij niet zou gebeuren. Mijn
seksdrive naar beneden? Welnee…Niet dus. Mijn seksdrive is vrijwel volledig verdwenen. Ik
masturbeer niet eens meer!
Tijdens het tantraweekend was de confrontatie daar ineens. Ik deed een oefening met iemand waarbij
we onze eigen seksuele energie moesten opwekken maar ook dat lukte maar een klein beetje.
Weglopen kon niet en toen mijn oefenpartner na afloop heel liefdevol mijn ontstoken borst streelde,
voelde ik de tranen achter mijn ogen prikken. Plotseling zag ik beelden van de binnenkant van mijn
borst. Van mijn Taoïstische begeleider heb ik oefeningen gekregen om mijn borsten energetisch
schoon te houden, ook in de toekomst. Bij meditatieve oefeningen zie ik vaker beelden en zo zag ik bij
het verwijderen van de negatieve energie uit mijn borst eerst zwarte draden, alsof er pek uit moest. Na
verloop van tijd werd de kleur steeds lichter en de laatste week zag ik alleen nog maar een soort witte
stofdeeltjes: as.
Nu zag ik door de oefening bij het tantraweekend onder liefdevolle aandacht plotseling de beelden van
de wond in mijn borst: een vuurplaats waar niets meer over was: alles was verbrand en een hoop as
was alles wat er nog restte. Seksuele energie bij vrouwen ontstaat bij de borsten en het hart. Tja.
Hoeveel duidelijker wilde ik het hebben? De beelden bleven maar komen, ik kon me er niet langer
voor verstoppen. Ik vluchtte naar de douche en liet mijn tranen van verdriet vrijuit stromen, samen met
het warme water de afvoer in. Plotseling voelde ik het verdriet van de aanslag op mijn lichaam, van de
gevolgen van de operatie en de bestralingen. Ik kon niet meer stoppen met huilen, ook niet toen al die
sterke mannen- en zachte vrouwenarmen mij kwamen troosten. Ik bleef maar huilen. Niets
wegstoppen, niets uitleven was het thema van het weekend. Het was erg bijzonder om zo kwetsbaar
te kunnen zijn in een groep, om zo mijzelf te mogen laten zien, mezelf te zijn. Na de huilbui ontstond
er een serene rust. Het was alsof het vuur in mij ook gedoofd was: het vuur van het onbewuste verzet
tegen alle gevolgen van de behandelingen van de borstkanker.
Diezelfde week zocht ik vertwijfeld mijn overleden broer op tijdens een meditatie. Hoe moest dat nu
verder met die ontsteking? Hij antwoordde me: "je hoeft helemaal niet zoveel te doen. de oplossing is
dichterbij dan je denkt. Je zult versteld staan van de eenvoud er van." Ik begreep er niks van, zijn
woorden maakte me nieuwsgierig en ongedurig: hoezo eenvoudig? Ik visualiseerde vervolgens hoe
de vuurplek werd schoongemaakt, hoe er gras werd gezaaid, met gele bloemetjes en klavertjesvier en
hoe er een beekje kwam met water om de laatste vuurresten af te kunnen voeren. Ik zag hoe een nog
brandend stuk hout werd weggevoerd. Ik had het niet meer nodig. Vervolgens kreeg ik nog een
wonderlijke boodschap van een van mijn gidsen, een groep elfjes. Een van hen zei me: "Open je hart
weer voor anderen. Alles wat je geeft komt in veelvoud weer naar je terug". De andere elfjes knikten
bevestigend: ja Leonie, echt waar, het is nu tijd voor balans.
Ik realiseerde me dat ik de afgelopen maanden erg op mezelf was gericht en dat als ik straks weer wil
werken, het zo niet kan. Tijd voor balans, ik snapte het meteen. Ik had genoeg geoefend in het
43