Kozijn 3 oktober 2004

More documents

Recommendations

Info

10 8. Naar de tropen. Dagboek van een co-assistent in Afrika – Edwin Kruys Tijdens het tropencoschap in de bergen van Kenia komt de auteur in bizarre situaties terecht. De bekende problemen die een co-assistent tegenkomt worden in de tropen nog eens gecompliceerd door cultuurverschillen, communicatieproblemen en een gebrek aan diagnostische en therapeutische middelen. In het dagboek "Naar de tropen" beschrijft de auteur met een kwinkslag wat hij binnen en buiten het missieziekenhuis meemaakt. 9. Complicaties. Notities van een chirurg - Atul Gawande Hoe leer je het vak van chirurg, wat doe je als je niet weet wat te doen, wat is pijn precies, hoe ontstaan vergissingen, wat moet je met onverklaarbare verschijnselen, waarom wordt een goede arts soms een slechte? Gawande behandelt deze en andere vragen aan de hand van een serie fascinerende, soms schokkende en vaak deerniswekkende gevallen uit de praktijk. Complicaties is een zeer genuanceerd, nietsontziend en glashelder geschreven boek. Soms is het opensnijden en van binnen bekijken van een patiënt de enige manier om erachter te komen wat hem scheelt. Dit boek doet hetzelfde voor de geneeskunde. Gawande legt het hart van de medische wetenschap bloot en laat zien hoe zij werkelijk is: geen geoliede machine, maar gecompliceerd, verwarrend en volstrekt menselijk. Voor u geknipt…
Alzheimer werd geboren in het Duitse plaatsje Marktbeit. In 1887 rondde hij zijn studie geneeskunde af met een onderzoek over de glandulae ceruminosae. Vervolgens begon hij aan zijn psychiatrische opleiding. Samen met Franz Nissl deed hij jaren onderzoek naar de pathologie van het zenuwstelsel en dan met name die van de cortex cerebri. Hun werk werd gepubliceerd tussen 1906 en 1918 en omvatte 6 delen genaamd ‘Histologische und histopathologische Arbeiten uber die Grosshirnrinde’. In 1895 werd Alzheimer directeur van het psychiatrisch instituut en bleef ondertussen zijn onderzoekswerk voortzetten. Zijn interesse verlegde zich naar manische depressies en schizofrenie. In 1902 ging hij werken voor de universiteit van Heidelberg om vervolgens in 1903 alweer te vertrekken naar de universiteit van München waar hij zijn onderzoek richtte op progressieve verlammingen. In 1908 werd hij buitengewoon professor en directeur van het klinisch anatomisch laboratorium. In München beschreef hij de ziekte van Alzheimer, die vanaf 1907 zijn naam draagt. Zijn eerste patiënt met deze aandoening was een 51-jarige vrouw die sedert 5 jaar een progressief dementieel beeld had, met voornamelijk taal-, geheugen- en gedragsproblemen. Zij overleed op 55-jarige leeftijd. Bij autopsie zag hij dat de cortex cerebri dunner was dan verwacht. Met een kleuring (Bodian’s silver stain) ontdekte hij in haar hersenbiopten de neurofibrillaire ‘tangles’ en de seniele plaques in de cortex en andere delen van de Galerij der groten: Bekende artsen van A tot Z Alois Alzheimer (14 juni 1864-19 december 1915) hersenen. Nog steeds is dit de enige manier waarop de diagnose Alzheimer met 100% zekerheid kan worden gesteld. Bij zijn tweede patiënt zag hij, buiten de bovengenoemde pathologische veranderingen, vaat-afwijkingen in de kleinere cerebrale vaten. Dit beeld werd later Alzheimer’s sclerosis genoemd. Verder beschreef hij in zijn tijd in München veranderingen in de hersenen veroorzaakt door athero-sclerose, de ziekte van Huntington en epilepsie. Hij beweerde toen dat door de epileptische aanvallen er zenuwcellen verloren gingen in de Ammon´s hoorn, een deel van de hippocampus. Dit is later bevestigd. Verder besteedde hij veel tijd aan zijn studenten. Met een sigaar in de hand keek hij door de microscoop om bezield alles toe te lichten. Hij is getrouwd met de weduwe van een van zijn patiënten(!): een zeer welgestelde bankier. Een groot deel van het geld dat zijn vrouw erfde, heeft zij geschonken aan Alzheimer zodat hij in staat was om al zijn teksten te laten illustreren. Ze overleed na een huwelijk van slechts 7 jaar. In 1912 vertrok Alzheimer op verzoek van koning Willem II van Pruisen om professor in de psychiatrie te worden aan de universiteit van Wroclaw in Polen. In de trein daar naartoe werd Alzheimer echter onwel en moest meteen opgenomen worden in het ziekenhuis aldaar. Hij heeft nog 3 jaar klinische en onderzoeks-werk gedaan waarna hij stierf aan hartfalen bij een endocarditis. Hij werd slechts 51 jaar. 11
Page 1 and 2: Stichting Ko-Beraad Belangenbeharti
Page 3 and 4: “Clinicus van het Jaar”, “Sta
Page 5 and 6: Naast principiële bezwaren worden
Page 7 and 8: Voor straks… de DBC Hoe, wat en w
Page 9: 4. Zorg - Miquel Bulnes Zorg is de
Page 13 and 14: …Een arts vertelde ons dat de ech
Page 15 and 16: tonen voor de tegenspeler en aan te
Page 18 and 19: 18 Oktober November December Agenda
Page 20: Voor u geknipt… 20 De nieuwste li

Kozijn 3 oktober 2004

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?