Kozijn 3 oktober 2004

…Een arts vertelde ons dat de echte dorpelingen heel veel waarde hechten aan het contact
met elkaar, en als er een dorpeling is opgenomen, dan moet ieder lid van de community (zo
heten de kleine dorpjes hier) een keer op bezoek komen en bijvoorbeeld iets van eten
meenemen. Als ze dat niet doen dan worden ze daar heel erg op aangekeken en kunnen zelfs
geïsoleerd worden. Gelukkig geldt dat niet meer voor de meeste dorpen.
Wel komt de hele familie langs, die dan vaak rondom het ziekenhuis kamperen (aangezien er
nog veel mensen in deze provincie zijn die een halve dag moeten lopen voordat ze bij een
busstation zijn). Dat proberen ze tegen te gaan door in de buurt goedkope (ranzige)
hostels bouwen waar de locals dan kunnen verblijven...
Marijke van den Elzen, jaar 4
Kindergeneeskunde, Maleisië
…We zijn naar de film geweest voor het geweldige bedrag van 10 rand (als je een kaart had 5) wat resp.
1,20 en 0,60 euro is. Voor dat geld hadden we een redelijk shabby bios verwacht, maar het was echt een
gewone bioscoop. Wel opvallend weinig blanken trouwens… Daarnaast hebben we een soort van cursus: hoe te
overleven in een township gehad:
1. Zorg dat je zwart bent! (ja daar gaan we, maar met de overige punten kun je nog een redelijke
kans op overleven behouden)
2. Loop cool.... (dat hebben ze proberen uit te leggen als een soort van o-benen en dan met je voeten
slepen, gelukkig deden ze het ook voor)
3. Dan: als je iemand tegenkomt: Zeg je 'etaah' en doe je er een onmisbare 'head-shake' bij die ze ons
uiteraard ook geleerd hebben
4. Dan is er nog een hand-shake die ik al kende (jah, the all-blacks-after-parties come in handy)
5. En als dat niet werkt, pak je pistool en zorg je dat je eerder bent dan degene die je tegenkomt
Dus ik denk dat ik de townships wel in kan nu!
Daniël Kleinloog, jaar 4
Primary health care, Zuid-Afrika
…In de dorpjes interviewden we telkens de chief, een traditional healer en een paar families. We moesten op onze hurken
gaan zitten bij het binnenkomen van de lemen hut, als teken van respect. We boden hem een fles sterke drank aan en het
bedrag van 1 euro; de meeste chiefs waren moslims en mochten eigenlijk geen alcohol drinken, maar dat nemen ze niet
zo nauw geloof ik. Die cadeaus moesten we aan één van de ooggetuigen geven (een chief is nooit alleen, moet altijd
getuigen hebben) die het dan doorgaf aan een tweede, die het vervolgens aan de chief gaf. Hij mocht de chief niet in de
ogen kijken. De chief zit op een verhoog, waar vooral geitenvellen op liggen, en soms zijn er schilderingen op de lemen
muren, en staan er zelfgemaakte drums waar ze elke week een feesje mee geven.
Eén chief is me bijgebleven omdat hij, een oud mannetje van over de 90, helemaal opgewonden begon te vertellen over
alle heksen die voorkwamen in zijn dorp, en die hij in zijn carrière had getrotseerd en verjaagd. Tijdens zijn uitleg, waarin
het zijn missie bleek om mij te overtuigen van het bestaan van evil spirits en witches, was hij zo opgewonden dat hij
helemaal van zijn troon afkwam en vooraan op zijn verhoog ging zitten.
Het geloof in kwade geesten, die voornamelijk ziekte veroorzaken, leeft nog heel erg in Ghana. Om kinderen van malaria
af te helpen (die dus hoge koorts hebben,) moeten ze de evil spirit die in het lichaam zit, uitdrijven; dit doen ze door het
kind in een kamer bij een vuur te leggen, waar ze kruiden op gooien. Deze kruiden geven veel rook, zodat de geest
letterlijk uitgerookt wordt…
Helena van Damme, jaar 5
Wetenschapsstage, Ghana
Ben je ook over de grens geweest voor een stage en heb je
een verhaal of opmerkelijke anekdote, deel het dan met je
mede-co`s en mail jouw grensgeval naar:
ko-beraad@studver.unimaas.nl
13