Download - VOTB

x 3 en 1 m diep te graven. Hierin werd een houten vloer gelegd met daaraan draadeinden,
reikend tot boven het maaiveld. Het gat werd aangevuld met zand. Deze
zes kubieke meter zand fungeerde als ballast. Het kostte wel drie dagen om een dergelijke
sondering uit te voeren, maar toch was deze methode baanbrekend. Voor
het eerst kon nu het draagvermogen van (houten) palen uit een sondering worden
berekend. Tot dan moesten hiervoor proefpalenworden geheid.
Het duurde tot 1950 voor men een oplossing had gevonden om de meetfouten te
vermijden die met de Barentsen-conus kunnen ontstaan doordat er zand tussen
beide stangen komt. De oplossing heet de mantelconus, een uitvinding van
Vermeiden (LGM). Boven de conuspunt zit een mantel die lossend van vorm is
(figuur 4.3). Hierdoor wordt parasitaire wrijving op deze mantel (zeker in zand)
geëlimineerd. De Belgische professor De Beer heeft deze stelling altijd bestreden,
niet geheel ten onrechte, zeker in de Belgische tertiaire zanden en kleien. Hij gaf
de voorkeur aan de ‘conus met sluitmoer’, een Barentsen-conus met een min of
meer goed functionerende vuilafdichting.
Figuur 4.3 Mantelconus
TERREINONDERZOEK: SONDEREN
41