Download - VOTB

74
is het verstandig om bij alle sonderingen ook de plaatselijke wrijvingsweerstand te
meten. De praktijk leert namelijk dat als dit bij slechts enkele sonderingen wordt
gedaan, het meestal net niet gebeurt bij de sonderingen waarvan men achteraf
graag over deze informatie had willen beschikken. De kosten voor het meten van
de wrijving zijn zo gering, dat men het hierom niet hoeft te laten.
Het minimaal vereiste bodemonderzoek is in NEN 6740, artikel 8: Eigenschappen
van de grond, beschreven.
Onderzoek voor grotere bouwwerken
Voor grotere bouwwerken zoals wegen, spoorlijnen, dijken en uitbreidingsplannen
is een wat minder intensief bodemonderzoek nodig. Hierbij kan men zich voor een
eerste aanpak beperken tot een onderlinge sondeerafstand van 100 m. Voor de
kunstwerken in dergelijke projecten is uiteraard een intensiever bodemonderzoek
nodig dan voor de aarden baan.
De sonderingen moeten tot net in het diepe zand reiken, met een minimum
sondeerdiepte van tien meter. Aan de hand van de sondeerresultaten kan vervolgens
worden bekeken waar er eventueel geboord moet worden. Bij voorkeur kiest
men daarvoor karakteristieke sonderingen. Als tijdens het sonderen ook de plaatselijke
wrijving is gemeten, kan een correlatie worden verkregen tussen boringen
en sonderingen. Elke sondering kan dan als het ware tot boring worden gepromoveerd.
Voor deze ‘promotie’ is wel een hoogwaardige sondering vereist (bij zeer
slappe lagen klasse 1, anders tenminste klasse 2). In hoofdstuk 10 wordt hier verder
op ingegaan.
Voor een meer verfijnde grondsoorteninterpretatie is het raadzaam om een
aantal sonderingen met waterspanningsmeting uit te voeren. Door middel van dissipatieproeven
(zie hoofdstuk 4) kan een indruk worden verkregen van de doorlatendheid
van klei- en veenlagen, dit met het oog op het zettingsverloop. Hiervoor
wordt de sondering op vooraf afgesproken diepten onderbroken. Tijdens de onderbreking
wordt de tijd gemeten die nodig is tot de waterspanning weer zijn normale
waarde heeft bereikt.
Voor onderzoek naar de stijghoogte van het grondwater in de diverse lagen zijn
veelal diepe en freatische peilbuizen (waarmee de grondwaterspiegel kan worden
gemeten) nodig. Bij aanwezigheid van slappe samendrukbare lagen moet dat nog
worden aangevuld met waterspanningsmeters. Hierdoor kan het verloop van de
stijghoogte met de diepte worden vastgesteld. Voor een éénmalige, snelle meting
van de stijghoogte in een zandlaag is de eerdergenoemde dissipatieproef eveneens
bruikbaar.
ONDERGROND