Tekst - Vlaams Parlement

403 (1992-1993) - Nr. 5 [ 12 1
dooi van sommige leden om in deze fase nog overleg te gaan
plegen met de bevoegde ministers van ruimtelijke ordening
en landbouw is daarom niet relevant.
De minister zegt dat de bekrachtiging moet gebeuren op
basis van de vaststelling of het besluit wel degelijk conform
de decretale bepalingen is getroffen. Het moet duidelijk zijn
dat de filosofie van het duinendecreet is, dat er een onmiddellijk
bescherming van het nog resterende duinenareaal
moest komen. Dit wordt mogelijk gemaakt door een bewarende
maatregel, die in overeenstemming met de decreet is
getroffen met het uitvoeringsbesluit van 15 september 1993.
Voorlopig gaat het dus nog steeds over de preventieve fase,
die moet uitlopen in een inventaris die de definitieve bescherming
zal vastleggen.
Een lid vraagt zich daarop af of in de volgende fase de
inventaris ook zal moeten worden bekrachtigd door de
Vlaamse Raad. Als dit zo is, dan moet het parlement op de
meest ruime wijze worden ingelicht. Bovendien mag volgens
dit lid de inventaris niet door de centrale overheid van bovenaf
worden opgelegd. De gemeentebesturen moeten er een
zeer verregaande inspraak bij krijgen.
De minister benadrukt nogmaals dat paragraaf 2 van artikel
53 wel degelijk een sterke garantie voor die inspraak
door de gemeentebesturen inhoudt.
Een initiatiefnemer van het duinendecreet legt nog eens
uit wat de verschillende fasen in de bescherming inhouden.
Eerst is er de conservatoire fase. Die hield in eerste instantie
het aannemen van het duinendecreet in. Vervolgens moest
de Vlaamse regering een besluit treffen, waarin de terreinen
werden aangeduid waarvoor het bouwverbod geldt. De laatste
stap in deze eerste fase is de bekrachtiging van dit besluit
door de Vlaamse Raad, die moet gebeuren op basis van de
vaststelling of het besluit van de regering getroffen is conform
de bepalingen van het decreet. Daarmee is de bewarende
fase afgerond.
We komen dan in de volgende, definitieve fase, waarin de
bescherming wordt vastgelegd. Eerst moet er een openbaar
onderzoek gebeuren waarbij zowel de gemeenten als de eigenaars
van de terreinen waar het bouwverbod geldt, worden
betrokken. In dit onderzoek komt zowel de aanduiding van
de percelen als de schadeloosstelling, zoals die in het decreet
werd bepaald, aan bod. Uiteindelijk komt men dan tot de
inventaris.
Tenslotte wordt door een aantal leden opgemerkt dat de
bekrachtiging enkel kan gebeuren als de Vlaamse Raad inderdaad
kan vaststellen of de criteria wel degelijk eenduidig
werden gehanteerd. Het besluit van de regering is genomen
op basis van een uitgebreid rapport van het Instituut voor
Natuurbehoud. Om tot een juist oordeel te komen, is men
van mening dat dit rapport ter beschikking van de Commissie
moet worden gesteld. De wetenschappelijke objectiviteit van
het Instituut voor Natuurbehoud wordt niet in vraag gesteld,
maar de Commissie moet zich daar terdege van kunnen vergewissen.
De minister stemt er mede in dat het bedoelde rapport
aan de leden van de Commissie wordt voorgelegd. Er zal uit
blijken dat de Vlaamse regering de voorstellen van het INB
heeft gevolgd, met uitzondering van de terreinen, die door
het INB werden voorgesteld, die buiten de door het decreet
vastgelegde maritieme duinengebied zijn gevallen, zoals eerder
reeds is uitgelegd.