Tekst - Vlaams Parlement

403 (1992-1993) - Nr. 5 PI
De minister ontkent dat het decreet verschillend wordt
geïnterpreteerd. Integendeel bewijst het snelle uitvaardigen
van het uitvoeringsbesluit dat het decreet een goede wettelijke
basis vormt. Dat het plotseling bouwvergunningen is beginnen
regenen, bewijst ook dat het om een degelijk decreet
gaat. Men is er zich ter plaatse blijkbaar van bewust geworden
dat het onmogelijk zal worden om in beschermde duinen
te bouwen, daarom hebben sommige groepen alle zeilen bijgezet
om nog snel tegen de geest van het decreet in, te gaan
handelen. Volgens de minister zijn partijen die dit decreet
destijds niet hebben gesteund in de praktijk tegenstanders
van de bescherming van de duinen.
Een lid stelt dat het nuttig ware geweest het uitvoeringsbesluit
rustig te onderzoeken vooraleer het zou worden bekrachtigd.
Hetgeen er echter op het terrein aan het gebeuren
is, dwingt het parlement om snel te handelen. Er is een
zodanig grote druk van buitenaf, dat de zaak niet op de lange
baan mag worden geschoven. Daarom wordt een grondige
discussie op dit ogenblik niet opportuun geacht. Wel zouden
de gemeenten op korte termijn de knelpunten moeten signaleren.
Die kunnen dan aan bod komen in de Commissie.
Een indiener stelt voor dat er na de bekrachtiging een
vorm van openbaar onderzoek zou komen, dat moet rond
zijn voor juli 1994. Daarna kan er door de Vlaamse regering
een nieuw besluit worden uitgevaardigd, dat dan achteraf
opnieuw wordt bekrachtigd door de Vlaamse Raad.
Een ander lid vraagt zich af of er inderdaad nog andere
uitvoeringsbesluiten kunnen komen na het eerste besluit van
de Vlaamse regering.
De vorige spreker zegt dat het decreet dienaangaande duidelijk
is. Paragraaf 3 van artikel 52 spreekt wel degelijk over
de besluiten van de Vlaamse executieve. Elk besluit moet
wel binnen de drie maand na het nemen ervan aan de Vlaamse
Raad voorgelegd worden en achteraf binnen de decretaal
vastgestelde termijn van zes maand worden bekrachtigd. Volgens
de indiener van het amendement dat nu artikel 52, 0 3
is geworden, was het geenszins de bedoeling om de termijn
waarbinnen een uitvoeringsbesluit kon worden genoemen, te
beperken. Een dergelijke interpretatie zou overigens de globale
inventaris zinloos maken.
De Commissie trekt uit deze eerste discussie over
voering van het duinendecreet enkele conclusies.
de uit-
Een meerderheid binnen de Commissie is het er over eens
dat er moet gestreefd worden naar een zo snel mogelijke
goedkeuring van de bekrachtiging van het besluit van 15
september 1993 door de Vlaamse Raad. Ondertussen wordt
aan de betrokken gemeentebesturen gevraagd om op korte
termijn hun opmerkingen kenbaar te maken, voordat de
eindstemming over het voorstel van bekrachtingsdecreet in
de Commissie wordt gehouden. De voorzitter van de Commissie
zal in die zin een brief aan de gemeentebesturen richten.
Deze brief wordt als bijlage 1 bij het verslag gevoegd.
De Commissie dringt er op aan dat er zo snel mogelijk
een erratum in het Belgisch Staatsblad wordt gepubliceerd
waarbij de drukfout, namelijk het vergeten van paragraaf 2
van artikel 53 van de wet op het natuurbehoud, wordt rechtgezet.
Dit erratum is opgenomen in het Staatsblad van 12
oktober 1993.