Verslag

van het Optioneel protocol (Art. 4 lid 2 (e).
Acht leden vonden klaagster ook niet ontvankelijk, maar om andere
reden: overerving van titels valt niet onder Vrouwenverdrag (art. 4
lid 2 (b)). Ze betoogden dat een adelijke titel is puur symbolisch en
honorair, heeft geen juridisch of materieel effect en daarom zou de
gebeurtenis niet discriminerend zijn.
Eén lid had een andere afwijkende mening: ze vond de klachtwel
ontvankelijk en gegrond. Het Vrouwenverdrag strekt zich wel uit tot
adelijke titels en de situatie deed zich nog voor nadat verdrag en
protocol van kracht werden. Dit lid gaat echter niet zover om
toekenning van titel aan te bevelen. Ze hoopt dat klaagster zich
voldoende gesteund vindt door het oordeel dat ze inderdaad
gediscrimineerd werd.
Communication No. 8/2005 – Rahime Kayhan/Turkije
Datum: 27 januari 2006
Betreft: schending art. 11
Indiening klacht: 20 augustus 2004
Doorgestuurd naar Staat: 10 februari 2005
Verweer Staat: 10 mei 2005
Van reactie klaagster en aanvullende reactie Staat zijn geen data
bekend.
De klacht
Klaagster is docente godsdienst en ethiek, gehuwd en moeder van
drie kinderen. Ze draagt sinds haar 16 de een hoofddoek. Ze werkte
vanaf 1991 (met hoofddoek) op een staatsschool, waar
hoofddoeken verboden zijn. In 2000 zijn procedures tegen haar
begonnen over het dragen van de hoofddoek en uiteindelijk is ze
ontslagen Klaagster betoogt dat ontslag vanwege het dragen van
een hoofddoek alleen vrouwen kan overkomen en dat het schending
van haar recht op werk is (art. 11).
Ontvankelijkheid
De Staat bepleit niet ontvankelijkheid: nog niet alle nationale
rechtsmiddelen van klaagster waren uitgeput. Verder wijst de Staat
er op dat soortgelijke klacht is behandeld door EHRM (uitspraak:
geen schending van art. 9 – vrijheid van denken, geweten en
religie – en dus geen noodzaak schending andere artikelen te
onderzoeken). De Staat wijst ook op datum: het incident vond
plaats voor ratificatie van het Optioneel Protocol. Als laatste wijst
Staat er op dat kledingvoorschriften voor beide seksen gelden.
CEDAW vindt dat klaagster inderdaad niet ontvankelijk is, echter
niet vanwege het feit dat een soortgelijke zaak bij EHMR is
voorgelegd (art. 4 lid 2 (a)) of vanwege het feit dat het ontslag
plaats vond vóór ratificatie (art. 4 lid 2 (e), want effect duurt
32