Verslag

echter niet op sekse-discriminatie (en op het Vrouwenverdrag)
heeft beroepen in de nationale rechtsgang terwijl dat wel mogelijk
was concludeert CEDAW echter wel tot niet-ontvankelijk wegens
art. 4 lid 1 (niet uitputting nationale rechtsgang).
Communication No. 11/2006 – Ms Constance Ragan Salgado
v. Verenigd Koninkrijk
Datum: 22 januari 2007
Betreft: art. 1, 2 (f) en 9 lid 2.
Klacht ingediend 11 april 2005.
Reactie Staat: 13 april 2006
Reactie klaagster: 29 mei 2006
Aanvullende reactie Staat: 21 juli 2006
Aanvullende reactie klaagster: 9 augustus 2006
De klacht
Klaagster heeft Verenigd Koninkrijk in 1954 verlaten om bij haar
Columbiaanse echtgenoot in Columbia te gaan wonen. Haar in 1954
geboren zoon kreeg niet de Britse nationaliteit, terwijl een jongere
zoon die wel kreeg na gewijzigde (reparatie) wetgeving.
Ontvankelijkheid
De Staat bepleit niet ontvankelijkheid op basis van diverse
argumenten in een uitvoerig betoog. De Staat wijst onder meer op
de wetgeving die gewijzigd is voordat zij het Vrouwenverdrag
ratificeerde (en ver voor ratificatie van het Optioneel Protocol). Die
wetgeving kende rechten toe aan alle kinderen van Britse moeders
die op moment van aankondiging van de wetswijziging minderjarig
waren.
CEDAW concludeert inderdaad tot niet-ontvankelijkheid, op
verschillende gronden. Klaagster is naar het oordeel van CEDAW
geen slachtoffer: art. 4 lid 2 (e) is van toepassing omdat de
discriminatie van de klaagster stopte op het moment dat haar
oudste zoon meerderjarig werd – ruim vóór de datum van
ratificatie. In het algemeen stopte de discriminatie met de
aankondiging van de nieuwe wetgeving, ruim vóór het optioneel
protocol. Daarnaast wijst CEDAW er op dat ook nietontvankelijkheid
voortvloeit uit art. 4 lid 1, omdat niet is gebleken
dat de klaagster ter zake ooit procedures tegen het Verenigd
Koninkrijk heeft gevoerd en daarmee is de nationale rechtsgang
niet uitgeput.
Communication No. 12/2007 – G.D. and S.F. v. Frankrijk
Datum: 4 augustus 2009
Betreft: art. 16, lid 1 (g)
34