Verslag

en 3 zelfs door CEDAW aangenomen zonder dat het door klaagster
is verwoord. Het ging hier om de Pakistaanse vrouw die met haar
kinderen naar het Verenigd Koninkrijk vluchtte omdat ze ernstig
bedreigd werden door de ex-echtgenoot.
3. 16 klachten afgehandeld
Van 13 klachten is het standpunt, de View, van het Comité bekend.
4 zijn ontvankelijk en gegrond
1 is ontvankelijk, maar niet gegrond
8 zijn niet-ontvankelijk
Over de resterende drie biedt CEDAW’s website in eerste instantie
geen nadere informatie. Twee van deze drie zijn Nederlandse
zaken. 1 Op grond van brieven naar het parlement van minister
Plasterk namen we aan dat deze zaken niet ontvankelijk waren
verklaard. Omdat we toch wel nieuwsgierig waren naar de reden
van niet-ontvankelijkheid wonnen we nadere informatie in bij
CEDAW.
Er is echter geen sprake van niet-ontvankelijkheid in deze drie
‘missing cases’, 09/2005 Haroetjoenian v. Netherlands, 14/2007 Hu
Li Ping v. Netherlands, 16/2007 ...v. Canada. Ze zijn gestaakt,
“discontinued” volgens het Engelstalige jaarverslag van CEDAW, dat
geen uitsluitsel geeft waarom de procedure gestaakt is. Het
CEDAW-secretariaat desgevraagd wel: in beide Nederlandse
gevallen zijn de procedures gestaakt omdat de klaagster niet langer
werd bedreigd met uitzetting, respectievelijk een verblijfsvergunning
had verkregen. De twee zaken zijn, met andere
woorden, gestaakt wegens gebrek aan belang.
Pas de vierde Nederlandse zaak (15/2007) is inderdaad niet
ontvankelijk verklaard, met een dissenting opinion van drie leden.
Het is de vraag waarom de Nederlandse regering het doet
voorkomen alsof alle individuele klachten uit Nederland niet
ontvankelijk zouden zijn. Zou men liever geen ruchtbaarheid willen
geven aan het feit dat betrokkenen inmiddels gekregen hadden wat
ze wilden, de reden waarom ze tot bij CEDAW wilden procederen?
Over bij het Europese Mensenrechtenhof voorgelegde procedures
gaat immers ook het hardnekkige gerucht dat de politiek/ambtelijke
oekaze van Justitie is: schikken als de kans op verliezen redelijk
groot is.
4. De eerste klacht tegen Nederland
Eén klacht is wel ontvankelijk maar niet gegrond verklaard,
Communication No.3/2004. Dat was de eerste Nederlandse
procedure voor CEDAW: de mevrouw die een deeltijdbaan
combineerde met werkzaamheden in het gezinsbedrijf. Zij kreeg
1 Ook als aanhangige procedure genoemd in Jaarbericht 2007 van de Agent
Mensenrechtenprocedures van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, maar niet
meer in het Jaarbericht 2008.
9