1 I. HET ENIGE EN EEUWIGE TESTAMENT OF ... - De Evangelist

Toen dit nu geschied was, was de beurt aan de mens, om ook naar eis van de Goddelijke
gerechtigheid en waarheid gestraft te worden met de vervloeking en met de
eeuwige dood. Om redenen echter, die wij reeds in het begin van dit hoofdstuk hebben
aangewezen, wordt de vloek op Christus overgebracht, Die dan ook met duidelijke
woorden beloofd wordt, en in Hem het leven.
Daarom spreekt de Heere niet: vervloekt bent u, mens, omdat u tegen Mijn gebod
gehandeld hebt, maar integendeel: “Ik zal vijandschap zetten tussen u en deze vrouw,
en tussen uw zaad en haar Zaad, Datzelve zal u de kop vermorzelen en gij zult Het de
verzenen vermorzelen.” Dat wil zeggen: u hebt de vrouw gebruikt tot verderfenis van
de mensen, zodat zij nu voortaan doden ter wereld brengen en slechts verdoemden
naar eigen aard en natuur baren zal. Daarom wil Ik deze vrouw ook gebruiken, maar
tot heil; want van deze vrouw moet een Zaad, of Kind geboren worden, hetwelk u uw
kop, geweld en rijk, d.i. de zonde, verdoemenis en dood, verbreken moet; hoewel Hij
echter daarom naar Zijn mensheid vertreden en verbrijzeld zal worden. Dat is: de
mens heeft met zijn overtreding de eeuwige dood verdiend, waardoor hij naar Mijn
oordeel eeuwig verloren en het eigendom van de duivel moest zijn; Ik wil Mij echter
over hem erbarmen, en hem wederom tot genade aannemen. Opdat echter ook aan
Mijn waarheid en gerechtigheid genoeg gedaan worde, wil Ik Mijn Zoon de waarachtige,
menselijke natuur laten aannemen. Dan wil Ik dat Hij de vloek en de
verdoemenis op Zich neemt en sterft en, met Zijn onschuldige dood, de verdiende
dood en vloek wegneme, en het menselijk geslacht alzo uit de dood in het leven, uit
het geweld van de duivel in Zijn heilig rijk, uit de duisternis in het licht zette.
Alzo blijft vast en onbewegelijk staan de rechte grond van ons heilige geloof: dat
namelijk het gehele menselijke geslacht, alleen uit de ontferming en loutere genade
van God, door Jezus Christus, zalig en van zonden gereinigd, ook van de vloek, de
duivel en de eeuwige verdoemenis ontheven wordt. Daarop ziet Paulus, als hij in zijn
brief aan de Romeinen in cap. 8 schrijft: “Want God heeft Zijn Zoon gezonden in de
gelijkheid des zondigen vleses, en heeft de zonde veroordeeld in het vlees, door de
zonde”, dat is door het zondoffer en de vrijwillige dood van Christus. En in de eerste
brief aan de Korinthiers, in het eerste cap. spreekt dezelfde Paulus: “Christus Jezus is
ons van God geworden wijsheid en rechtvaardigheid en heiligmaking en verlossing,
opdat het zij, gelijk geschreven is: wie roemt, die roeme in de Heere.”
Dewijl nu echter dit de eerste belofte en het eerste grond-Evangelie is, zo wil ik thans
van ieder en van alle woorden in ’t bijzonder spreken. Ten eerste noemt God Zijn
Zoon, onze Heere Jezus, een “zaad der vrouw”. Een zaad noemt Hij Hem met het oog
op de ware menselijke natuur, opdat het zou vaststaan dat onze Heere niet maar een
schijnbaar, maar integendeel een waarachtig lichaam aannemen zou. Hierbij wordt
gevoegd: “der vrouw”. Want onze Heere is niet van mannelijk zaad ontvangen en
geboren, maar van de Heilige Geest uit de maagd Maria; waarom dit woord ook niet
van Eva verstaan kan worden maar van de jonkvrouw Maria. Dat zij echter een
“vrouw” genoemd wordt, geschiedt vanwege het vrouwelijk geslacht, waartoe immers
ook de dochters of jonkvrouwen gerekend worden, ook al blijven ze ongeschonden
jonkvrouwen. Daartoe heeft God ook hier met onderscheid gesproken en niet gezegd:
Ik zal vijandschap zetten tussen u en deze vrouw; maar: tussen u en de vrouw (haischah)
waarmee bedoeld wordt: een bijzondere vrouw, en wel zulk één, als Hij later
door Jesaja heeft verduidelijkt, zeggende: “Ziet, een maagd zal zwanger worden en
een zoon baren,” enz. Jes. 7. En dit woordje “Zaad” is door alle volgende tijden heen,
telkens en telkens in alle vernieuwingen van deze belofte van Christus Jezus door alle
patriarchen en profeten weder herhaald, gebruikt en op de voorgrond gesteld tot op de
48