Waarom ik Christus predik - Maasbach.com

Osborn zou spreken, plaatsvond, werd ter voorbereiding
in de Duitse kerk in Den Haag een voorgangersbijeenkomst
belegd. Daar ik echter geen uitnodiging
had gehad, kon ik er ook moeilijk heen
gaan. Het scheen dat sommigen mij beslist niet als
voorganger wilden erkennen.
Ook was er daarna een grote bijeenkomst in de
Willemskerk voor medewerkers en voorgangers.
De grote Willemskerk was stampvol. Er waren +
2000 mensen. Met een klein autobusje met
medewerkers was ik er heen gegaan en had daar in
de zaal een plaatsje gevonden. Ik wist vooraf niet
eens of ik wel of niet toegelaten zou worden in de
Willemskerk, maar onderweg in de auto ervoer ik
zo Gods liefde en Zijn tegenwoordigheid, dat ik tot
één van mijn medewerksters (Gerie van der Dussen)
zei: “Ik geloof dat God machtig gaat zegenen en
het kan mij weinig schelen wáár God mij hebben
wil. Als Hij wil dat ik op het platform moet zitten,
dan ga ik erop; als Hij wil dat ik onder het platform
terecht kom, dan ga ik eronder”.
Het grote moment was aangebroken dat Evangelist
Osborn ons zou toespreken, maar de vertaler was
moeilijk te verstaan. Telkens als Evangelist Osborn
begon, werd er vanuit de kerkzaal geroepen dat
men het niet voldoende kon verstaan. Op het laatst
werd de fout gezocht bij de geluidsversterker,
maar wat men ook deed, het vlotte niet.
Ev. Osborn begon opnieuw en weer begon men te
roepen dat het onverstaanbaar was. Plotseling zei
Ev. Osborn: “Als er andere vertalers zijn, die denken
dat ze beter kunnen vertalen, kom dan naar
voren”. Er gingen vijf handen omhoog van mensen
die meenden het beter te kunnen, maar het eigenaardige
was, dat er niemand naar voren ging. Ik dacht
in de verste verte niet aan mezelf en haalde het ook
niet in mijn hoofd om een hand op te steken, daar
ik me zeker niet bekwaam genoeg voelde voor
zoiets, temeer daar ik wist, dat er veel betere vertalers
aanwezig waren.
Ev. Osborn keek rond en plotseling hoorde ik
hem zeggen: “Will that tall brother with that black
curly hair come and try to be my interpreter?” (Wil
die lange broeder met dat zwarte krullende haar
komen om te proberen mij te vertalen?)
Ik begreep nog niet dat hij mij bedoelde, maar
mijn vrouw stootte mij aan en zei: “Hij bedoelt
jou!” Ik kroop weg achter de rug van degene die
voor mij zat en bleef zitten, maar Osborn riep mij
voor de tweede keer. Ik stond op, maar ik durfde
haast niet op te kijken. Met mijn hoofd naar beneden
liep ik naar voren. Ik begreep nog niet wat mij
overkwam, maar ik zei tegen broeder Osborn:
“Als u mij kunt gebruiken, gebruik mij maar en als
het niet gaat, neem rustig een ander”. Ik had maar
één gedachte “De campagne moet slagen en de
juiste man moet op de juiste plaats komen”.
Ik geloof dat er een wonder gebeurde, want toen
162 163