Waarom ik Christus predik - Maasbach.com

opdracht en Jezus’ laatste woorden aan Zijn gemeente
waren: ìGaat heen in de gehele wereld,
verkondigt het Evangelie aan de ganse
scheppingî (Marcus 16:15).
Ons gehele werk is ingesteld op het winnen van
zielen en alle takken en facetten van ons werk,
zoals ons Social Welfare Centre's in Madras, India
en Semarang, Indonesië, hebben direct of indirect
betrekking op de zending. Zielen winnen is het
doel van onze stichting en wij zullen hiernaar altijd
blijven streven, zodat wij Zijn Stem mogen horen,
die zegt: ìWËl gedaan, gij goede en getrouwe
slaaf, over weinig zijt gij getrouw geweest, over
veel zal Ik u stellen; ga in tot het feest van uw
Heerî (Matth. 25:23).
FILM GEBEDSGENEZING
Het is een waar woord, dat een profeet in zijn
eigen vaderland niet geëerd wordt. Misschien is
dit dan ook wel de reden dat de christelijke pers
destijds nagenoeg alle publiciteit over ons schuwde.
Nu heb ik dit voor ons werk nooit erg gevonden. Ik
heb het altijd belangrijker geacht, dat de wereldse
pers over ons schrijft. Op die wijze bereik ik
immers juist de mensen die ik bereiken wil: de
onbekeerden. Het heeft mij dan ook niet aan
publiciteit ontbroken, hoewel ik die nooit heb
gezocht. God stuurt de journalisten altijd op onze
weg.
Heel bijzonder was het wel, dat de bekende
cineast Jan Vrijman een verzoek deed of hij een
film mocht maken van onze samenkomsten. Ik had
reeds eerder met hem kennis gemaakt toen hij
journalist was van de “Haagse Post”. Hij heeft
destijds de grote campagne verslagen, die gehouden
werd in het Concertgebouw te Amsterdam. Van
één van de omroepverenigingen had hij opdracht
gekregen om enkele documentaires voor de
televisie te maken en hij had ons werk uitgekozen,
daar hij zelf zijn keuze over het onderwerp bepalen
mocht. Zo ontstond de film “Gebedsgenezing”.
Als ooit een film publiciteit heeft gehad, dan is
het zeker wel de film “Gebedsgenezing” van Jan
Vrijman over het werk van Johan Maasbach. De
omroepvereniging wilde de film niet zonder meer
vertonen, daar hij volgens hen “de kijkers zou
kunnen brengen tot het onoordeelkundig en
onverantwoordelijk laten staan van de medicijnen”
en dit wilde men voorkomen.
Daarna probeerde men door middel van een
interview door de ‘keiharde’ reporter Joop van
Teyl, iets van de diepe indruk die de film
ongetwijfeld zou nalaten, weg te nemen. “Maar”,
en hierbij citeren wij het Dagblad Trouw, “Maasbach
begon met een zegen te vragen en daardoor
had hij het pleit al gewonnen. De reporter had hij
trouwens in enkele minuten vastgepraat”.
Deze bekende reporter van de Haagse Post had
242 243