Waarom ik Christus predik - Maasbach.com

Ik begreep dat ik mijn meisje nooit helemaal
gelukkig zou kunnen maken. Ik kende haar te goed
en ik wist dat ze niet die prijs zou kunnen betalen
als de Here mij geheel voor Hem en voor Zijn
dienst wilde gebruiken.
Dus bad ik de Here ernstig en ging ervoor vasten.
Het gebeurde dikwijls dat ik gedurende drie dagen
helemaal niet at of dronk en als ik vastte tijdens
mijn werk, dan dronk ik hoogstens een klein beetje
water of thee.
Zo ook nu weer. Maar de Here gaf mij in dit geval
geen antwoord dan alleen door Zijn Woord. Ik
moest hierin zèlf beslissen op grond van Zijn
Woord, de Bijbel.
God sprak tot mij door de tekst die mij later bij
een andere gelegenheid ook zo geholpen heeft. We
kunnen hem vinden in Marcus 10:29 en 30:
ì Voorwaar, Ik zeg u, er is niemand, die huis of
broeders of zusters of moeder of vader of
kinderen of akkers heeft prijsgegeven om Mij
en om het evangelie, of hij ontvangt honderdvoudig
terug: nu, in deze tijd, huizen en
broeders en zusters en moeders en kinderen
en akkers met vervolgingen, en in de
toekomende eeuw het eeuwige levenî.
Ik nam de grote en voor mij moeilijke beslissing
om haar te schrijven, de dingen uiteen te zetten en
de verloving te verbreken. Ik zal dit nooit vergeten.
Het kostte mij strijd en tranen. Wat een respect
54
kreeg ik nu voor Abraham, die zijn liefste, zijn
enige, niet aan God heeft willen onthouden. Wat
een waardering kreeg ik voor de Vader, die voor
ons, arme zondaren, Zijn liefste, Zijn enige, niet
heeft willen sparen (Johannes 3:16). Hoe vaak
moest ik daarna op de knieën om van Hem kracht
te ontvangen. Wat vocht de duivel mij aan, door me
in het oor te fluisteren dat het niet fair, niet eerlijk
was tegenover haar. Ze had reeds zolang op me
gewacht en was mij door de oorlog heen en tijdens
al mijn lange reizen trouw gebleven. De duivel zal
altijd proberen medelijden op te wekken met het
vlees. Plotseling wil hij niemands gevoel kwetsen.
Maar waarachtig geloof weet, dat het waar is wat
er staat in 1 Samuël 15:22: ìGehoorzamen is
beter dan slachtoffers, luisteren beter dan het
vette der rammenî.
De vraag zal bij u oprijzen: “Broeder Maasbach,
heeft u nooit spijt gehad van uw besluit?”
Mijn antwoord is: “Nooit, nee, nooit!” Ik ben er
nog altijd dankbaar voor, al zou ik niet graag een
tweede keer zo’n strijd willen doormaken. Hoeveel,
door God geroepen mannen en vrouwen, zijn er
niet, die gehandicapt zijn in de vervulling van hun
roeping, en die moeten lijden in het vlees, omdat ze
niet op de Here hebben willen wachten, of omdat
ze de prijs van zelfverloochening niet wilden
betalen, of omdat ze medelijden hadden met het
vlees.
55