Waarom ik Christus predik - Maasbach.com
Waarom ik Christus predik - Maasbach.com
Waarom ik Christus predik - Maasbach.com
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
wilden brengen. Onverwachts kreeg <strong>ik</strong> bericht dat<br />
<strong>ik</strong> moest vertrekken met een schip, of anders naar<br />
Canada zou moeten gaan om opgeleid te worden<br />
voor de militaire dienst. En, indien <strong>ik</strong> zou weigeren,<br />
kreeg <strong>ik</strong> òf gevangenisstraf òf misschien zelfs wel<br />
de kogel.<br />
Nu druiste het in dienst gaan geheel tegen mijn<br />
persoonlijke principes in. En voor het laatste voelde<br />
<strong>ik</strong> weinig. Ik probeerde er onderuit te komen door<br />
per schip te vertrekken en zo de zaak te rekken.<br />
Maar chefkoks voor de koopvaardij lagen er nu<br />
eenmaal niet voor het opscheppen en weer kreeg <strong>ik</strong><br />
bericht dat er een boot van de Rotterdamse Lloyd<br />
was, waarmee <strong>ik</strong> kon wegvaren naar Indonesië.<br />
Ik weigerde, omdat <strong>ik</strong> er niets voor voelde om<br />
naar het Verre Oosten te gaan.<br />
Ik had de Here gebeden of Hij mij, als <strong>ik</strong> dan toch<br />
het zeegat uit moest, een schip wilde geven naar<br />
Amer<strong>ik</strong>a waar <strong>ik</strong> graag mijn oudste broer zou<br />
willen ontmoeten, die <strong>ik</strong> nog nooit gezien had.<br />
Toen hij naar Amer<strong>ik</strong>a vertrok was <strong>ik</strong> nog maar zes<br />
maanden oud.<br />
HOOFDSTUK 3<br />
God leidde mijn weg<br />
I k had eigenlijk helemaal niet het voornemen om<br />
Engeland te verlaten, want <strong>ik</strong> wilde liever dicht<br />
bij huis blijven om zo gauw mogelijk als de oorlog<br />
voorbij zou zijn, het Kanaal over te wippen en naar<br />
Nederland te gaan.<br />
Het was haast een onmogelijkheid om nieuws<br />
van thuis te ontvangen. Het enige wat <strong>ik</strong> wist was,<br />
dat het centrum van Rotterdam door de Duitsers<br />
was platgegooid, dat er wel 50.000 huizen gebombardeerd<br />
waren, en dat de hele binnenstad onherkenbaar<br />
vernield was. Ik kon me niet goed<br />
voorstellen dat mijn ouders iets was overkomen.<br />
Mijn vader en moeder wandelden met God; maar<br />
een bevestiging had <strong>ik</strong> niet. Ik kon alleen maar<br />
rustig afwachten.<br />
Vreemd genoeg maakte <strong>ik</strong> me nooit over mijn<br />
ouders, broers of zusters ongerust. Waar <strong>ik</strong> wèl<br />
vreselijk over in zat was mijn verloofde! Voordat<br />
<strong>ik</strong> uit Holland vertrok had <strong>ik</strong> me met haar verloofd<br />
en <strong>ik</strong> had haar beloofd, dat dit mijn laatste reis zou<br />
zijn. Het werd echter niet de laatste, maar wel de<br />
langste reis van mijn leven: van 1940 tot 1946!<br />
Plotseling kreeg <strong>ik</strong> bericht dat er een schip was<br />
van de Holland-Amer<strong>ik</strong>a Lijn, dat zonder chefkok<br />
zat en dat <strong>ik</strong> er onmiddellijk naar toe moest gaan.<br />
28 29
Change language