lesmap bluebird - Lessen in het donker

oude dametjes. Alex durft het huis niet meer uit. Tot hij de situatie aan oma Roos
uitlegt.
De olijke snoet van hoofdacteur Olivier Tuinier (zie ook HET ZAKMES) stond garant
voor het succes van DE TASJESDIEF. Deze avonturenfilm over “jongeren en mis-
daad” toont heel ontluisterend hoe krachtig de terreur is die kinderen op elkaar
kunnen uitoefenen.
MEAN CREEK
Regie: Jacob Aaron Estes. VS. 2004. 90 min.
De schuchtere Sam wordt gepest door George. Sams oudere broer Rocky zint op
wraak. Hij organiseert een boottochtje; George –die aanvankelijk niet weet wat
hem overkomt– mag ook mee. Rocky en Samen zullen George een lesje leren...
maar dan loopt alles uit de hand.
MEAN CREEK is een goed geobserveerd verslag van de leefwereld van
enkele jongeren die haast allemaal uit probleemgezinnen stammen.
Het verhaal, superieur in beeld gebracht, boeit van het eerste tot het
laatste beeld. De psychologie van de personages staat centraal, maar
vooral hun onderlinge interactie en de groepsdruk die soms de kop
opsteekt, werpen een aantal morele vragen op.
THERE’S ONLY ONE JIMMY GRIMBLE
Regie: John Hay. Groot-Brittannië. 2000. 101 min.
Jimmy droomt ervan topvoetballer te worden. Dan zou het leven veel
aangenamer zijn. Hij zou een leuk vriendinnetje vinden, niet meer gepest wor-
den op school en misschien wel bij Manchester City terecht komen. Helaas kan
Jimmy helemaal niet voetballen. Zijn klasgenoten pesten hem op alle mogelijke
manieren.
Op een dag krijgt Jimmy magische voetbalschoenen in handen. Wanneer hij de
kans krijgt te spelen in het schoolteam, scoort hij een prachtige goal. Jimmy’s zelf-
vertrouwen neemt plots een hoge vlucht en hij lijkt niet enkel op het groene veld,
maar ook in de liefde te scoren.
Ook in de volgende matchen toont Jimmy wat hij kan. Het schoolteam belandt
zelfs in de finale door Jimmy’s fantastische spel. Maar op de dag van de finale zijn
er slechte voortekenen. En tot overmaat van ramp gooit zijn rivaal de ‘magische’
voetbalschoenen weg. Waar hij bang voor was, gebeurt: hij verliest zijn voetbaltal-
ent! Op dat moment moet Jimmy bewijzen dat hij voor zichzelf kan opkomen.
Regisseur John Hay bant alle meligheid uit deze kloeke, frisse film. De wijze les
‘zoek de kracht in jezelf’ wordt er nooit hardop in gehamerd.
1 1
CAMERA
Mijke De Jong brengt het verhaal op een heel knappe manier in beeld. De film is
zo opgevat dat de kijker zich bijna een voyeur voelt. De camera zit dicht op Merels
huid, zo dicht dat het aanvoelt alsof je binnendringt in haar persoonlijke leven. Het
lijkt bijna alsof je haar zou kunnen aanraken...
Door deze intieme invalshoek, komt de actie op het scherm wel heel dichtbij. Wan-
neer Merel gepest wordt door een aantal klasgenoten, staat de camera midden
tussen de pestkoppen. Als kijker wil je ingrijpen. Je wilt Merel helpen, maar dat
kan niet. Je voelt je machteloos, net zoals Merel.
Voor iedereen die wel eens gepest werd, zal deze nauwkeurige observatie ab-
soluut herkenbaar zijn. Je ziet hoe jonge mensen elkaar zonder reden kapot kun-
nen maken.
Het kan interessant zijn de jongeren zelf eens met een camera te laten werken. Er
bestaan enkele eenvoudige methodieken die snel een eerste indruk geven over
de mogelijkheden en effecten van camerastandpunten, invalshoeken, cadrage.
Het zijn voor hen abstracte begrippen en vooral technische aspecten van een film,
maar wel van groot belang om het verhaal op de juiste manier bij de kijker te bren-
gen.
FocUs op camERa En actEREn
Neem een kijkje op de site www.lesseninhetdonker.be via ‘Lesmateriaal’. Daar
vind je het infopakket ‘filmanalyse en beeldtaal’ (pg 33- 38).
ACTEREN
Uiteraard werkt alleen een sterke cameraopstelling niet om de kijker te betrekken
bij het verhaal. Als je je niet kunt inleven in de hoofdpersonages, dan laat al de
rest je min of meer koud. De Jong weet hoe ze haar publiek moet meeslepen: de
jonge Elske Rotteveel is een schot in de roos. Het meisje zet heel naturel een wat
onzekere puber neer, waarvoor je niets dan sympathie kunt opbrengen. De iso-
latie en de wanhoop van het gepeste kind worden uitstekend vertolkt door Elske
Rotteveel. Je ziet aan haar ogen en houding dat ze zich steeds ongelukkiger gaat
voelen. Ze heeft weinig woorden nodig. Rotteveel krijgt goed tegenspel van de
andere acteurs. De scènes met haar broertje zijn erg mooi, en ook de liefhebbende
ouders, die machteloos staan tegenover de groeiende afstandelijkheid van hun
dochter, acteren overtuigend. Ook de pestkoppen worden vrij realistisch vertolkt
door jeugdige acteurs. Het kan dus wel: een film met kind-acteurs die voor de
verandering eens niet overdreven irritant of schattig zijn.