Ontwerp-peilbesluit - Waterschap Groot Salland

noodzakelijk om de drooglegging op een bedrijfseconomisch aanvaardbaar niveau te
houden. De snelheid van het oxidatieproces is afhankelijk van: temperatuur, vochtgehalte,
zuurstofvoorziening, zuurgraad en de aard van het veen. Oxidatie vindt voornamelijk plaats
in het ontwaterde deel van het veen bij hogere temperaturen, dus tijdens de zomermaanden.
De cyclus van maaivelddaling en peilverlaging gaat door tot al het veen verteerd is.
De volgende methoden zijn gebruikt om een beeld te krijgen van de maaivelddaling die
plaatsgevonden heeft:
De hoogtelijnen kaart uit 1992 is vergeleken met de in 2006 gevlogen AHN kaart. Er is
bepaald dat in de 14 jaar die tussen de verschillende metingen zit het maaiveld circa 10
cm is gedaald. Dit komt neer op een daling van 0,7 cm per jaar.
In de Toelichting op het peilbesluit Haerst-Genne (Tauw, 1992, bijlage 9) wordt de
maaivelddaling geschat op circa 0,5 cm per jaar. Hierbij wordt vermeld dat deze
schatting wordt bevestigd door gemeten maaivelddaling.
Alterra heeft in Haerst-Genne onderzoek gedaan naar de maaivelddaling (bijlage 10). Uit
dit onderzoek kwam naar voren dat oxidatie het belangrijkste proces is dat de
maaivelddaling veroorzaakt. Het maaiveld zakt door oxidatie enkele mm tot 1,3 cm per
jaar.
Voor het vervolg worden de resultaten van Alterra gehanteerd.
De dikte van het veen in dit gebied neemt van oost naar het west toe. Aan de oostzijde komt
het minste veen voor, Alterra heeft diktes gemeten van 20 cm. Aan de noord-westzijde is het
veenpakket het dikst hier zijn diktes gemeten tot 140 cm. (bijlage 11).
4.4 Geohydrologie
De bodemopbouw wordt gekenmerkt door een slecht doorlatende Holocene deklaag van
wisselende dikte en samenstelling, met daaronder een goed doorlatend watervoerend
pakket (Formatie van Boxtel, Kreftenheye, Urk). In bijlage 12 is een dwarsprofiel van het
geohydrologisch model weergegeven (bron: Dinoloket). Het watervoerend pakket reikt tot
een diepte van circa 80 m en is onderverdeeld in watervoerende pakketten 1, 2A en 2B.
Hoewel het pakket in de omgeving van Zwolle gestuwd is bevinden zich geen scheidende
lagen van betekenis binnen het watervoerend pakket. WVP1, 2A en 2B vormen daardoor
een aaneengesloten geheel, dat aan de onderkant begrensd wordt door een dikke
scheidende laag (formatie van Tegelen, SDL 2).
Deklaag
De aanwezigheid, dikte en samenstelling van de deklaag is van belang voor de
wisselwerking tussen het oppervlaktewatersysteem en het grondwater. Op plaatsen waar de
deklaag meerdere meters dik is en de waterlopen de deklaag niet doorsnijden, zal de
invloed van de waterlopen door de weerstand van de veenlaag op het diepere grondwater
beperkt zijn. Dit heeft ook zijn weerslag op de uitstraling van hydrologische effecten naar de
omgeving als gevolg van wegzijging van de streefpeilen.
Tauw heeft de deklaagdikte en –weerstand in het gebied geanalyseerd op basis van de
boorbeschrijvingen die via het Dino-loket kunnen worden opgevraagd. Uit de analyse blijkt
dat de deklaagdikte in het algemeen minder is dan 1,5 m, zodat de meeste waterlopen de
deklaag grotendeels of geheel doorsnijden. De afgeleide deklaagweerstand is daarbij vrijwel
overal minder dan 200 dagen, wat gering te noemen is. De deklaag biedt dus weinig
weerstand tegen (verticale) grondwaterstroming van en naar het onderliggende
watervoerende pakket
Volgens de watersysteemkaart (bijlage 13) is het grootste deel van het gebied een
kwelgebied. Aan de rand langs de Vecht en het Zwarte Water zijn de hogere gronden
16