Wout van Doleweerd - Voetspoor

Marianne heeft als ex-bijstandsmoeder moeten knokken hoor, om haar plaats te verwerven. De heren
theaterdirecteuren lieten haar in het begin links liggen. Marianne komt uit Utrecht en heeft dus juist
daar een schare fans, maar met de directeur van het Muziekcentrum Vredenburg viel nooit te praten.
Als het aan hem had gelegen trad Marianne nu nog op in feesttenten, cafés en op braderieën.
Gelukkig heeft zich enkele jaren geleden een omslag voltrokken. De schouwburgen zijn eindelijk
overstag en het legt ze geen windeieren. Wat wil je. Frans Bauer vult tien keer Ahoy’, de behoefte is
mega. Marianne doet nu elk jaar haar theatertour, Live in Concert, en moet nu zelfs zalen schrappen.
Ja, haar agenda is al tot eind dit jaar gevuld.
Ik begon aan Dutch Artists Management met Marianne, De Havenzangers en Corry Konings. Nu doe
ik het exclusieve management voor wel vijftien artiesten. Wolter Kroes - let op hem - , Jody Bernal,
Esther Hart, Renée de Haan, Antje Monteiro, ga maar door. Verder leveren we toporkesten en
organiseren miniconcerten van René Froger, Rob de Nijs, Frans Bauer, Marco Borsato en Trijntje
Oosterhuis.
Bij ons kun je ook mensen boeken van wie we niet het management doen. Patty Brard. Chiel
Montagne. Katja Schuurman, voor presentaties of een dagvoorzitterschap. Bartending doet Katja ook.
Voor 5000 euro staat ze dan op een privéfeest enkele uurtjes bier te tappen.
Soms is een artiest uit. Dan krijg ik de schuld. Voor Henk Wijngaard en Sugar Lee Hopper staan de
mensen niet meer in de rij en dat nemen ze mij kwalijk. Dat is dan einde samenwerking, want ik werk
nooit met contracten. Tekenen deden we voor het laatst op de kleuterschool, is mijn filosofie. Nu
zeggen Sugar Lee en Henk me tenminste nog gewoon gedag. Er is godzijdank geen advocaat of
rechter aan te pas gekomen. Met Marianne heb ik een contract voor het leven. Niet op papier maar in
ons hart.
Nou moet ik niet liegen, want met Jody Bernal heb ik nou juist weer wel een vierjarig contract
afgesloten. Dat heeft met de K3-affaire te maken. Toen vertrouwde ik de hele wereld even niet meer.
Ik was met Jody in België bij platenmaatschappij BMG en hoorde van de manager van K3 dat hij er
maar niet in slaagde die meidengroep in Nederland in de picture te krijgen. Alle pogingen waren
geflopt.
Toen heb ik gezegd: ik zie heel veel in K3, ik ga jullie een handje helpen. Ik heb K3 in Nederland
gelanceerd. Koffietijd, Vijf Uur Show, Staatsloterijshow. Als dank zou ik de boekingen voor K3 in
Nederland mogen doen. Dat was de deal. Nooit meer iets gehoord. De meiden zelf kunnen het niet
helpen. Maar ze zijn nu alledrie miljonair. Dankzij mij. Als ze me zien zeggen ze steeds: ha die Wout,
is het nou nog niet opgelost? Nee dus.
Het gaat mij trouwens niet om geld. Zo’n gouden plaat aan de muur geeft oneindig veel meer
bevrediging. Ik reken ook nooit productiekosten door zoals andere managers wel doen. Geldklopperij.
Onzin. Ik verdien al genoeg als ze mijn artiesten boeken. Ik heb recht op een percentage van de gage
en een percentage van de royality’s. Dat varieert van 6 tot 24 procent.
Marianne vraagt nu 2250 euro voor een halfuur. Ze is een gelukkig mens, want ze doet wel 150
optredens in een jaar. En dan heeft ze nog dik een miljoen albums verkocht, hè. Ze heeft natuurlijk
ook een geweldige producer en tekstschrijver achter haar staan. Emile Hartkamp is top. Achter al die
supernummers staat dan wel Hartkamp/Schreyenberg, maar geloof me: die platenbaas Riny
Schreyenberg heeft nog geen regel van het repertoire geschreven, hoor.
Echt een superjaar was 1997, met ons project De Regenboog. Marianne Weber in duet met Frans
Bauer. De single stond in no time op nummer 1, en dat ondanks een boycot van de publieke zenders.
Van het album werden er op de allereerste dag 302.000 verkocht. Vermelding in het Guinness Book of
Records. In Den Bosch opende een platenzaak rond middernacht zijn deuren. Het stond zwart van de
mensen.
We hebben toen met Marianne en Frans in Thailand een special gemaakt. Dat gaat over het
algemeen met gesloten beurzen. Anders is het toch maar vestzak-broekzak. De vliegmaatschappijen
en de reis- en hotelwereld willen wel sponsoren, en de Tros heeft altijd belangstelling voor zo’n
special. En je maakt meteen een dvd. De investeringen betalen zich royaal terug.
Vaak sluit je dan een deal met een roddelblad. Dat blad het exclusieve verhaal, wij gratis reclame. Ik
realiseer me maar al te goed dat we in één grote luchtballon leven, jawel. In wezen verafschuw ik
bladen als Weekend, Privé en Story. Maar zonder kun je niet als artiest.
Ons wereldje is gebakken lucht, en tegelijkertijd meedogenloos. Je privéleven ligt toch maar op straat.
Tien jaar geleden wist heel Nederland dat Marianne, moeder van twee volwassen kinderen, een
lesbische verhouding had gekregen. Nou is Marianne daar altijd heel openhartig in geweest, maar