R18 Strafrecht : Rozie - Quickprinter

De opvattingen van Beccaria kregen een wettelijke gedaante in het recht dat uit de FR
groeide. Onder andere in:
Le Déclaration des droits l’homme et du citoyen
De wet van januari 1790 die gelijke straffen oplegde, ongeacht de sociale rang
schuldige
Het huidig strafrecht
De leer die ons strafrecht beheerst is de klassieke leer. Deze gaat uit van het postulaat vd vrije
wil: elke persoon kan kiezen tussen goed en kwaad. Als hij kiest voor het kwade dan moet hij
daarvoor gestraft worden. het schuldbegrip staat centraal. Vergelding en het voorkomen
van recidive staat voorop. Deze leer laat sporen na in ons strafwetboek. Bv. Zo zijn de straffen
zwaarder bij recidive. Omdat het schuldbegrip centraal staat gaat men er vanuit dat er voor
personen die omwille van hun toestand (minderjarigen en geesteszieken) niet kunnen kiezen
tussen het goede en het kwade geen strafrechtelijk circuit gevolgd kan worden.
Opm. In de loop vd geschiedenis zijn er verschillende temperingen aangebracht aan de
klassieke leer door o.a. de posivistische leer, de neoklassieke leer, de bisociologische school.
veranderingen zoals het ontstaan van maatregelen i.p.v. straf voor geestesgestoorden en
minderjarigen.
III. INDELING VAN HET STRAFRECHT
1. Algemeen en bijzonder deel
Het materieel strafrecht strafprocesrecht = het formele strafrecht (procedures ten
gevolge van het strafrecht).
Het materieel strafrecht bestaat uit 2 delen:
Algemeen deel (Boek I= art. 1-99 Sw + de complementaire wetten): met de regels die
in principe op alle misdrijven van toepassing zijn/dat de algemene beginselen omvat.
Het bevat 10 hoofdstukken.
Bijzonder deel (Boek II = art. 101-566 Sw + de bijzondere strafwetten): Geeft
misdrijven en hun bestraffing. Dit boek heeft 10 titels waarvan de laatste betrekking
heeft op overtredingen en de andere op misdaden en wanbedrijven. Titel X
(overtredingen)werd opgeheven door de art. 4 vd Wet van 17 juni 2004de
overtredingen werden uit het Sw. gedepenaliseerd gemeenten kunnen deze feiten
wel beteugelen met bestuurlijke sancties en hun reglementen en verordeningen. Door
de wet van 20 juli 2005 werden enkele van deze overtredingen opnieuw in het Sw.
ingevoerd.
De gewoonte en het gebruik kunnen geen bron zijn van het materieel strafrecht omdat dat
strijdig zou zijn met het legaliteitsprincipe.
De belangrijkste bronnen van het Belgisch materieel strafrecht zijn:
De strafwet
Complementaire strafwetten
9