R18 Strafrecht : Rozie - Quickprinter

Alleen een gedraging die aan een wettelijke omschrijving beantwoordt kan aanleiding geven
tot bestraffing. Een analogische toepassing (= toepassing vd strafwet op vergelijkbare
gevallen) van strafbepalingen is verboden de wettekst krijgt de interpretatie die hem z’n
doel niet doet missen. Hiervoor zijn verschillende methoden:
Uitlegging door wetgever (authentieke interpretatie)
Door rechtsleer (doctrinale interpretatie)
Door rechtspraak (jurisprudentiële interpretatie)
Tussen de beperkte taalkundige en verboden analogische interpretatie is er nog ruimte voor
een toegelaten extensieve of verruimde interpretatie. Dit is moeilijk want waar ligt de
grens? Er zijn 2 voorwaarden: feit onder wettelijke definitie + zekerheid v/d wil
wetgever.
Vb. Valsheid in geschriften. De RP heeft aangegeven dat vervalsen van een
nummerplaat moet vervolgd worden als valsheid in geschriften. = toegelaten vorm van
verruimde interpretatie
en een evolutieve of progressieve (feiten niet voorzien door de wetgever) interpretatie.
Vb.
Diefstal van elektriciteit. Kan dit vervolgd worden onder het basisartikel van
diefstal? De RP oordeelde van wel.
Het stelen ve bankkaart en kraken vd code om zo geld af te halen werd door de
RP vervolgd als diefstal met valse sleutels, sinds 2002 valt dit onder het
misdrijf van informaticabedrog.
Problemen kunnen rijzen als de wettekst zelf klaar en duidelijk is, maar niet in
overeenstemming is met de ratio legis Cass. De parlementaire voorbereidingen van een
wet kunnen niet worden aangevoerd tegen de klare en duidelijke tekst ervan.
Verdeeldheid in de RL omtrent de uitlegging v/e wetsbepaling kan nooit tot gevolg hebben
dat zij voor de strafrechter, die deze wetsbepaling toepast, een twijfel doet ontstaan welke de
beklaagde ten goede moet komen. Het adagium in dubio pro reo heeft geen betrekking op de
toepasselijkheid v/e strafbepaling en evenmin op de regelmatigheid v/d strafvervolging,
aangezien de strafrechter de plicht heeft zich hierover uit te spreken.
Opm.:
1. Verdachte: Dit is de algemene term: de persoon tegen wie een strafrechtelijk
onderzoek loopt omdat men hem ervan verdenkt een misdrijf te hebben gepleegd . Dit
kan zowel een opsporingsonderzoek als een gerechtelijk onderzoek zijn.
2. Inverdenkinggestelde: idem maar dan in het kader van gerechtelijk onderzoek
3. Inbeschuldiginggestelde: eenmaal iemand in beschuldiging gesteld is betekent het dat
hij voor assisen berecht zal worden.
4. Beschuldigde = iemand die voor assisen staat.
5. Beklaagde: deze wordt naar de politie of correctionele rechtbank verwezen.
6. Veroordeelde: pas vanaf iemand tot een straf is veroordeeld
.II. TOEPASSING VAN DE STRAFWET RATIONE TEMPORIS
14