Naar binnen en naar buiten - CGK Amsterdam

22
Ten tweede: ‘Kent u iemand die meer informatie kan geven en geïnteresseerd zou kunnen zijn
in deze nieuwe kerk?’.
In februari 1989 startte op zondagmiddag een gebedsgroep bij een van de
bovengenoemde echtparen aan huis. Men brainstormde over het profiel van een typische nietchristen
die in Manhattan woonde en men bad voor het tot stand komen van een kerk die deze
mensen kon bereiken. Na verloop van tijd luidde dit profiel: is zeer intelligent en professioneel,
denkt in psychologische termen, is extreem seksueel actief, wordt volledig opgeslorpt door de
carrière, heeft de meeste contacten in de sfeer van de collega’s, denkt liberaal, is
individualistisch, woont alleen, is in voor experimenten, is zeer seculier, heeft zeker twee of drie
religieuze systemen uitgeprobeerd, is zeer wantrouwend ten aanzien van de christenheid. Op
grond hiervan kwam men tot de volgende voorwaarden voor de nieuw te stichten kerk: die kerk
moet gegrond zijn op historische wortels en moet tegelijkertijd midden in deze tijd staan; de
prediking moet intelligent zijn; tijdens alle diensten moet er van worden uitgegaan dat er ook
niet-christenen in de kerk zijn a.g.v. uitnodigingen van vrienden; die kerk moet een positieve
i.p.v. een negatieve blik hebben op de stad.
Bovengenoemde voorwaarden werden ‘uitgeprobeerd’ met kerkdienst-achtige
bijeenkomsten op zondagavond in een kerkgebouw van de Zevendedags adventisten. Een
verrassend aantal mensen kwam opdagen. Velen van hen namen onmiddellijk niet-christelijke
vrienden en bekenden mee. Vanaf september 1989 startte men officieel met zondagochtendkerkdiensten
met een historische setting qua liturgie. De avonddienst bleef wat hij was,
bijvoorbeeld met meer moderne muziekvormen. Beide diensten trokken 90 mensen, van wie 30
beide diensten bezochten. Tim Keller besloot bij Redeemer te blijven en verhuisde met zijn
vrouw Kathy en hun drie zonen (5, 9 en 11 jaar) naar Manhattan. Na enige tijd kwam er een
middagdienst bij (een kopie van de ochtenddienst). In juli 1990 was het aantal bezoekers
gegroeid tot 400. De eerste geldstromen kwamen binnen en onmiddellijk zocht Keller naar een
grotere staf: enkele ‘associate pastors’ werden toegevoegd. Van alle stafleden werd geëist dat ze
in Manhattan woonden en zich daar thuis voelden.
Het najaar van 1990 bracht een explosieve groei. Iedere week waren er bekeerlingen.
Het aantal deelnemers aan de erediensten steeg tot 500 op een zondag. Er kwamen vier diensten:
10.00, 11.30, 16.00 en 18.30 uur. De staf werd tot vijf full-timers gebracht. Wat betreft de
kerkgangers: 80% was ‘single’ met een gemiddelde leeftijd van 30 jaar; er waren weinig
kinderen; 90% was woonachtig in New York; zo’n 15-20% van de mannen was homoseksueel;
per dienst waren er zo’n 50 à 60 bezoekers die daar voor het eerst kwamen; 25-30% van hen
was niet-christen. In 1992 bracht men jaarlijks $1.000.000 binnen. In de zomer van 1992 waren
er ongeveer 250 mensen tot geloof gekomen, van wie de helft van buiten de kerk kwam.
Na het najaar van 1992 kwam er echter een behoorlijke dip. Daarvoor zijn achteraf twee
redenen aan te wijzen. Ten eerste was er de verhuizing naar het auditorium van het Hunter
College in het voorjaar van 1993 (met 2000 zitplaatsen in plaats van 400 in het vorige gebouw).
Dit kostte aanmerkelijk meer geld dan gepland, zodat men krap kwam te zitten. Ook vertrokken
er mensen die een hekel hadden aan de massaliteit. Ten tweede, toen de staf groeide, bleek Tim
Keller niet voldoende in staat adequaat leiding te geven aan die staf. In 1994 werd Dick
Kaufmann ‘executive pastor’ en ‘director of operations’. Kaufmann begon de organisatie
behoorlijk te decentraliseren. Er kwamen teams die leiding gaven aan onderdelen van het
gemeente-zijn. De ouderlingen hoefden zich niet langer bezig te houden met ‘operationeel
management’, maar werden volop ingezet bij het uitzetten van hoofdlijnen en pastoraat. Er
werden veel kleine groepen (‘huiskringen’) opgezet: in het voorjaar van 1996 waren er meer dan
100. Dit alles gaf de gemeente behoorlijk wat nieuw elan. Het aantal deelnemers aan de
zondagse diensten steeg van 1150 in het voorjaar van 1994 tot 1750 in het voorjaar van 1996.
Om de diverse groepen mensen die in Manhattan wonen, doet Redeemer nog steeds
onderzoek naar hen en zoekt vervolgens naar wegen om hen in hun eigen omgeving zo
doeltreffend mogelijk te bereiken. Er wonen in Manhattan veel artiesten en zakenmensen. Een
behoorlijk deel van hen heeft een Aziatische of joodse achtergrond. Verder wonen er veel
studenten en onderzoekers. Een hoog percentage van de mannelijke populatie is homoseksueel.
Op dit moment komen uit genoemde groepen ongeveer zes personen per maand tot bekering. De