Pagina 1 - AA Vlaanderen

Een verstandig meisje dat het, ondanks de problemen bij ons thuis, zeer goed deed op school.
Een perfectioniste die in alles wou uitblinken en zich volledig op haar studies gooide. Echt
een voorbeeldkind om trots op te zijn op alle gebied. Ze was dan ook voorbestemd om ook
aan de universiteit glansrijk met onderscheiding te slagen in de faculteit rechten, hoewel er in
haar blokperiodes meestal een serieuze drankstress in huis aanwezig was.
Als begeleider was het belang van Alateen al zo goed tot me doorgedrongen dat ik
herhaaldelijk probeerde mijn 2 kinderen ernaartoe te krijgen. Maar de oudste had geen tijd:
ze moest (constant) studeren. Later heb ik pas beseft dat dat voor haar een vlucht uit de
werkelijkheid was. Het niet meer willen zien of horen. “Laat me gerust; ik heb wat anders te
doen”. Pas op haar 22ste heb ik haar uiteindelijk toch kunnen overhalen om de stap naar
Alateen te zetten, want ik voelde dat ze het al langer hoe moeilijker begon te krijgen met het
drinken van haar vader.
Hoewel ze eigenlijk al te oud was voor Alateen, werd ze in de groep van Antwerpen met open
armen ontvangen. Ze kwam er terecht bij warme begeleiders en heeft zich volgezogen met het
programma. Vooral de 4de stapinventaris deed ze geregeld thuis zelf opnieuw. Ze was dus
duidelijk op zoek naar zichzelf.
2 jaar heeft ze de vergaderingen volgehouden, maar dan is ze gestopt wegens te veel werk.
Want na het behalen van haar diploma rechten werd ze door een prof verzocht om bij hem
een doctoraat van 6 jaar te starten. Ze kreeg 3 maanden bedenktijd en in die periode, die
eigenlijk een groot leeg gat vormden, werd mijn altijd flinke dochter al langer hoe onzekerder.
Haar slaapproblemen, die wij eerst weten aan het TE hard studeren, werden al langer hoe
erger. Ze liep ‟s nachts rond en kon alleen nog maar huilen. Dat waren symptomen die ik
spijtig genoeg herkende van bij mezelf en de diagnose van de dokter verraste me dus niet:
DEPRESSIE.
Hoewel ze zelf zegt dat Alateen haar enorm heeft geholpen en ze er heel veel aan gehad heeft,
heeft het haar depressie niet kunnen voorkomen. Ze had de problemen te lang voor zich uit
geschoven, alles opgekropt, zichzelf weggecijferd om toch maar flink te zijn en mij te sparen.
Met medische en psychologische hulp en door haar doctoraat na 4 jaar stop te zetten en er een
sabbatjaar aan toe te voegen komt ze langzaam uit die diepe put. Eigenlijk is de hulp van
Alateen voor haar veel te laat gekomen. Had ze 10 jaar eerder kunnen gaan verwerken, was
het misschien allemaal zover niet gekomen. Maar ja, de klok kunnen we niet terug draaien.
Als ze opnieuw hulp nodig heeft, weet ze nu haar weg wel te vinden, maar dan binnen Al-
Anon.
VIERING CELEBRATION AL-ANON “50”: “LEEF EN LAAT LEVEN! – VIVRE ET LAISSER VIVRE!” Pagina 31