Benson Owili | Professie voor het leven | Jubilerende fraters
Benson Owili | Professie voor het leven | Jubilerende fraters
Benson Owili | Professie voor het leven | Jubilerende fraters
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
De communiteit van Medan kort na de bevrijding in 1945.<br />
een EHBOdiploma en stelde zich met de <strong>fraters</strong> Alex<br />
van Aalst, Amator van Hugten, Theodatus van Oers en<br />
Rodulf Ouddeken beschikbaar om in de ziekenboeg te<br />
werken. Dat b<strong>leven</strong> ze ook doen toen <strong>leven</strong>sbedreigende<br />
dysenterieepidemieën uitbraken. Vele honderden<br />
doden hebben zij afgelegd en begraven. Zo goed en<br />
zo kwaad als <strong>het</strong> ging namen de <strong>fraters</strong> deel aan<br />
de opleiding van jongens <strong>voor</strong> <strong>het</strong> MULO en HBSdiploma.<br />
Ze waren betrokken bij bonte avonden,<br />
sportactiviteiten, paas en kerstvieringen en sinterklaasavonden,<br />
totdat honger en ziekte de belangstelling<br />
hier<strong>voor</strong> deed verdwijnen.<br />
Waardigheid<br />
Hoe blijf je mens in een dergelijke onterende omstandigheid?<br />
Het staat vast dat de <strong>fraters</strong> hun waardigheid<br />
en hun samenhang als <strong>fraters</strong>groep bewaard hebben.<br />
Zo besteedden zij veel aandacht aan <strong>het</strong> zilveren feest<br />
van frater Cyprianus Op de Beek. Er was een versierde<br />
feestruimte, er werd een feestmis opgedragen, er waren<br />
met de hand geschreven feestboekjes en door de<br />
<strong>fraters</strong> getekende herinneringsplaatjes. Zelfs de maaltijd<br />
had, dankzij de groentetuin, een feestelijk karakter.<br />
Maar <strong>het</strong> hoogtepunt van <strong>het</strong> feest was toen de <strong>fraters</strong><br />
bij elkaar zaten en van de overste een Hollandse sigaar<br />
18<br />
gepresenteerd kregen. Daar bleef je mens van ...<br />
En toen <strong>het</strong> eeuwfeest van de congregatie werd<br />
gevierd op 25 augustus 1944, had die overste nog<br />
<strong>voor</strong> elke frater zo’n sigaar. Terwijl <strong>het</strong> hele kamp op<br />
kistjes, houtblokken en boomstammen zat, hadden<br />
de <strong>fraters</strong> vier rotan stoelen. Om de beurt gingen ze<br />
’s avonds in zo’n stoel zitten. Daar bleef je mens van ...<br />
Nog een paar keer is <strong>het</strong> kamp waarin de <strong>fraters</strong> van<br />
Medan gevangen zaten verplaatst. Eerst naar Rantau<br />
Parapat en daarna naar Si RengoRengo. Daar<strong>voor</strong><br />
moesten ze vele kilometers over nauwelijks begaanbare<br />
wegen lopen. Hoe zwaar <strong>het</strong> ook was, ze gooiden hun<br />
stoelen niet weg. Ze wilden ’s avonds weer als mensen<br />
op een echte stoel zitten.<br />
‘Jij bent mijn pappie niet’<br />
Begin december 1944 werd <strong>het</strong> hongerkamp plotseling<br />
belast met honderd jongens van tien tot zestien jaar.<br />
Enkelen van hen konden zich bij hun vaders voegen,<br />
die ook in <strong>het</strong> kamp zaten. Dat was soms een probleem<br />
omdat zij hun vaders lang niet hadden gezien en<br />
in verwilderde kamptoestand niet eens herkenden.<br />
“Jij bent mijn pappie niet, die was veel dikker en had<br />
geen baard”, zei één van de jongens toen zijn vader<br />
op hem toesnelde. De meesten hadden geen opvang.
Change language