Management Scope 05 2006

ONDERZOEK
INTERVIEW
Het Nieuwe Geven
levert geld op
Bedrijven geven miljarden per jaar en vele uren aan goede doelen.
Met weinig moeite kan het ze net zo veel opleveren. Op zoek naar
de Chief Giving Officer.
Tekst Philip Dröge | Illustratie Aad Goudappel
De bijbel vindt dat het moet, evenals de koran. Boeddha was er helemaal
voor en zelfs atheïsten doen het.
Geven.
Al zo lang er mensen bestaan, bestaat er bedelarij en zijn mooie
zusje vrijgevigheid. Er zullen in de westerse wereld maar weinigen
rondlopen die nog nooit in hun leven iets hebben gegeven aan een
goed doel. Het hoort bij onze cultuur om de beurs te trekken voor
minderbedeelden.
Bedrijven waren tot voor kort een stuk minder scheutig. De eerste taak
van een BV of NV was en is om geld te verdienen, dus de portemonnee
trekken om vrijwillig afstand te doen van financiën is niet de bedoeling.
Natuurlijk, er waren altijd uitzonderingen. Andrew Carnegie stelde al in
1899 een reglement op voor liefdadigheid van zijn bedrijf. Jacques van
Marken, de oprichter van de Delftse Gist- en Spiritusfabriek bouwde
zelfs huizen voor zijn arbeiders.
Over het algemeen waren bedrijven geen filantropische instellingen. Tot
een paar jaar geleden. De rel rond de Brent Spar toonde natuurlijk al
aan dat consumenten zich wel degelijk interesseerden voor het gedrag
van bedrijven, vooral als ze groot en beursgenoteerd waren. Een bedrijf
dat in de gunst van de consument wilde blijven, moest zich niet als een
hork opstellen, maar zich iets aantrekken van stemmen uit de samenleving.
Maatschappelijk verantwoord ondernemen was geboren.
Een belangrijk onderdeel van dit nieuwe zakendoen was bedrijfsmatige
filantropie, een geweldige uitvinding. Met de juiste donatie kon
een bedrijf zichzelf in één klap neerzetten als een duurzame, sociale
instelling. Caring noemen ze dat aan de andere kant van de plas en ze
hebben het daar tot in de puntjes geperfectioneerd. Dit caring neemt
ondertussen zo’n belangrijke plek in een organisatie in, dat de
Cursus geven
Beginner: stort een ton
Veruit de makkelijkste manier van geven. Je logt in op internetbankieren
en maakt een bedrag over naar een goed doel.
Veel bedrijven kiezen voor deze oplossing, omdat er de minste
moeite voor nodig is. Belangrijk is wel om de buitenwereld te
laten weten dát je het hebt gedaan. Zoals Youp van ’t Hek ooit
zo treffend een televisiegala voor een goed doel persifleerde:
“Ik ben van de Akzo, ja de Akzo. Hoe vaak mag ik zeggen dat
ik van de Akzo ben? Welnu, wij van de Akzo storten een ton.
Geen probleem, wij van de Akzo storten per jaar vele tonnen.”
Gevorderd: in natura
Vrijgevigheid in natura slaat verschillende vliegen in één klap.
Het is in feite een combinatie van het ouderwetse bedrijfsuitje en
filantropie. Waar een bedrijf vroeger een dagje ging wandelen
op de hei, gaan medewerkers nu een dag ravotten met kinderen
met het syndroom van Down of maaltijden serveren aan seniele
ouderen. Zelfs de directeur doet mee, uiteraard gekleed in een
felgekleurd plastic jack dat speciaal voor deze gelegenheden
wordt gemaakt. Nou ja, zo lang de pers aanwezig is, want het
geintje moet natuurlijk niet te lang duren.
Expert: branche tot branche
De derde categorie is het nieuwste en werkt vaak het beste.
Bedrijven helpen collega’s in dezelfde branche in arme landen.
De voordelen zijn legio: je brengt je kennis in de praktijk en
ondertussen leer je zelf ook weer wat bij als manager. Vooral
de financiële sector heeft deze manier van vrijgevigheid ontdekt.
MEI 2006 17