De ontdekking van de hemel - U-Cursos

‘Jammer.’
‘Er bestaat geen hemelse kant van het verdwijnpunt.’
‘Hoe weet je dat? Misschien kan het niet meer met artistiek fatsoen
zichtbaar gemaakt worden, maar misschien is het er allemaal nog wel.’ Hij
zei het om haar te plagen, maar daar bleek zij geen orgaan voor te hebben.
‘Volgens mij is dat zinloos gezwets. Alleen de tijdelijkheid en de
ruimtelijkheid zijn eeuwig.’
‘En zelfs dat vermoedelijk niet.’ Hij ging ook op zijn buik liggen. ‘In de
astronomie wordt daar geloof ik wel eens aan getwijfeld. Overigens, als ik
nu denk aan Michelangelo’s Schepping van Adam, die op de Rampa
hangt... dat is toch van na de uitvinding van het perspectief?’
‘En daar moet God dus noodzakelijkerwijs zweven, in de natuurlijke
ruimte, aan deze kant van het verdwijnpunt, dat geen andere kant heeft.
Dat is geen geloofwaardige god meer, maar een schitterende fantasie over
een man die de natuurwetten heeft overwonnen.’
‘In plaats van ze te hebben gemaakt,’ knikte Max. ‘Maar wacht eens...
Tegenwoordig –’
‘Ja, ik weet wat je wilt zeggen.’
‘Zo? Wat dan?’
‘Dat de moderne kunst het perspectief weer heeft losgelaten.’
‘Precies. Neem Picasso. Bij hem zie je geen ongelijktijdige
gebeurtenissen, zoals op middeleeuwse schilderijen, maar wel ruimtelijke
onmogelijkheden, zoals tegelijk de voorkant en de zijkant van een gezicht.
En in de relativiteitstheorie vind je al die tijd-ruimtelijke bizarrerieën op een
wetenschappelijke manier terug, heb ik wel eens gehoord.’
‘Maar God is niet weer te voorschijn gekomen. Als er een andere kant
van het verdwijnpunt is, dan is hij daar intussen gestikt. Dan ligt alleen zijn
kadaver nog te stinken in de hemel.’
‘Denk je? Volgens mij is daar niets veranderd, want er kan niets
veranderen in de eeuwigheid. De eeuwigheid is net zoiets als het moment.
Het verdwijnpunt is de hemelpoort, waar Petrus staat met zijn sleutel. Die
kunnen we hem vermoedelijk niet ontfutselen, maar volgens mij kun jij je
best een weg banen door dat punt met je machinepistool. Ik glip dan
meteen achter je aan.’