IN MEMORIAM Piet Alofs - Origo

IN MEMORIAM
Piet Alofs
Hieronder vindt u drie documenten:
1. Het 'tam-tam' spoedbericht nummer 48 (1 pagina)
2. De rouwbrief (4 pagina's)
3. De teksten van de uitvaart (25 pagina's),
t.w. de inhoud van het boekje plus (in blauw)
de woorden van pastor Matthé Bruijns, en de
ontroerende 'gedachtenis' die werd uitgesproken
door Agaath Alofs-Bosma

TAM-TAM
spoedbericht
nummer 48
Piet Alofs, lieve, trouwe en onvergetelijke vriend, is vandaag, donderdag 24 mei 2012, 77 jaar oud,
in de vroege ochtenduren temidden van zijn familie overleden.
Hij werd geboren te Den Haag op donderdag 21 maart 1935, was van 1947 tot in 1955 als
priesterstudent op 'Don Rua' in Ugchelen, vervolgens als novice in het Salesianum in Twello,
studeerde daar ook twee jaar filosofie en was drie jaar lang assistent in het internaat 'Don Bosco' te
Leusden. Van september 1961 tot en met 1965 studeerde hij theologie in Benediktbeuern in Zuid-
Duitsland, en werd op 26 juni van dat jaar priester gewijd in Twello. Het eerste jaar na zijn wijding
verbleef hij in Leusden, daarna werd hij benoemd in Amsterdam (Apollolaan), waar hij betrokken
was bij de parochie in de Chasséstraat en leraar werd aan de St. Hubertus-vakschool. Dat is hij tot
aan zijn pensionering gebleven.
Toen hij Agaath Bosma ontmoette ontstond met haar een vriendschap die uitgroeide tot de relatie
die tot bloei kwam in een bijna veertigjarig huwelijk. Zij kregen drie zoons en een pleegzoon. De
plotselinge dood van zoon Balder in 2007 was een grote schok. Piet was jarenlang als pastor
betrokken bij de parochie in zijn woonplaats en vanaf het begin ook lid van het G.O.P. Met de
Salesianen van Don Bosco en met zijn vroegere studievrienden bleef hij, samen met zijn vrouw,
altijd goede contacten onderhouden. Een kwarteeuw lang was hij lid van de redactie van het
salesiaanse blad Don Bosco Nu, waarvoor hij veel boeiende bijdragen schreef. Ook bezocht hij de
jaarlijkse reünie van de oud-leerlingen, hield hij contact met tal van vrienden en was hij vaak
aanwezig bij begrafenissen.
Lichamelijke problemen zijn hem niet bespaard gebleven, al ging hij daar vrij laconiek mee om. Zijn
gezondheid was de laatste jaren minder robuust dan zijn houding suggereerde. Dat heeft hij
manmoedig gedragen en zelfs zoveel mogelijk genegeerd. Piet hield van het leven, was – ondanks
veel verdrietige gebeurtenissen – gelukkig met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, en een altijd
belangstellende, gastvrije en trouwe vriend voor zijn familie, vrienden, leerlingen, parochianen en
kennissen. Hij was jong van geest en nog lang niet toe aan het levenseinde dat hem, al was het in
étappes, toch min of meer overviel. Kort geleden zei hij me over de dreigende wending die zijn
ziekte nam "ik geloof het niet".
Ons medeleven met Agaath, de kinderen en hun gezin, broers en zus. Nadere berichten volgen.
bron: telefonisch bericht van Agaath 24-5-2012 (7.15)
spoedberichten worden verzonden aan de (email)adresgroep Don Rua -
vroeger en nu het doel is effectieve en snelle verspreiding van informatie
die weinig uitstel verdraagt snelheid gaat daarbij vóór volledigheid, latere
aanvulling is mogelijk maar niet zeker de berichten betreffen personen en
gebeurtenissen uit de kring van sdb-NL en Rua-ouds

ouwbrief Piet Alofs

Afscheid van Piet Alofs
PIET Petrus Johannes Maria ALOFS
* 21-03-1935 - + 24-05-2012

De dood is een overgang
"Een gedachte"
De dood is een overgang
Ik ben aan de andere kant
Ik ben mezelf, jij bent jezelf
Wat we voor elkaar waren, dat zijn we nog altijd
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
Spreek tot mij zoals weleer
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Huil om wat voor ons teveel onrecht was en is
Bid, huil, glimlach. Denk aan mij, bid voor mij.
Spreek mijn naam uit thuis zoals je altijd gedaan hebt
Het leven is wat het altijd geweest is
De draad is niet helemaal gebroken
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet?
Neen, ik ben niet zo ver. Juist aan de andere kant van de weg
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
En er de tederheid van terugvinden, zuiverder dan ooit
Je zult me vinden
in de dageraad
Van de dag die komt.
Zoek ook niet naar mijn graf
Want daar zul je me echt niet vinden
Mijn handen zijn nu de handen
van anderen die naar leven zoeken
Mijn stem spreekt in andere stemmen
Mijn hart leeft verder in de waarden die ik koesterde.
Dus droog af en toe je tranen,
eens komt alles goed.
(Bewerking oud christelijke tekst van St. Augustinus)
1

Openingslied
Wij horen U in oude woorden,
hopen dat wij uw stem verstaan,
hopen dat zij voor ons gaan verwoorden
waarheid en leven, de bron van bestaan.
Wij breken brood en delen het samen,
hopen dat het wonder geschiedt,
hopen dat wij op hem gaan gelijken
die ons dit teken als spijs achterliet.
Wij vragen U om behoud en zegen,
hopen dat Gij ons bidden hoort,
hopen dat Gij ons adem zult geven:
geestkracht die mensen tot vrede bekoort.
Woord van Welkom (pastor Matthé Bruijns)
De genade en vrede van God zij met ons Hij die ons hier samenbrengt in zijn Naam,
Vader, Zoon en heilige Geest.
Welkom aan U allen die van veraf en van dichterbij naar de Petruskerk zijn gekomen
om afscheid te nemen van Petrus Johannes Maria, van Piet Alofs.
Welkom aan Agaath 40 jaar met hem in dit jaar getrouwd, welkom aan zijn zonen, met
hun levenspartners Donar en Frieda, Wodan en Danielle, Edwin en Esther.
welkom aan de kleinkinderen Amarins en Jelmer, welkom aan Piet's broer en zus, aan
de vele schoonzussen en zwagers, neven en nichten van de families Alofs en Bosma
Welkom aan leden van de congregatie van de salesianen van Don Bosco.
aan de vele vrienden en vriendinnen uit Piet’s en Agaath’s en jullie kinderen
uitgebreide sociale netwerk, aan oud- collega’s en leerlingen uit het onderwijs.
2

Welkom aan de mensen uit kerkelijk verband, parochianen van de Petrusparochie,
van de regioparochies van de contacten met kerkelijke gemeenschappen uit de
oecumene. Welkom aan de leden van het koor Rotsvast waar Piet sinds de
oprichting lid van was geworden.
Een gevarieerd gezelschap vormen we hier, zo veelvormig als de heilige Geest
doet ontstaan en samenkomen. We zijn hier samen rond het stoffelijk overschot van
onze Piet, de bezieling, de geestdriftige bewogenheid is met zijn over het lijden
heengaan uit hem geweken.
Zijn grote lichaam was de laatste maanden aan een slopend proces van afvallen
bezig, terwijl de kanker in zijn lichaam op vele plaatsen voortwoekerde, de
welluidende en krachtige stem, Piet had geen geluidsinstallatie nodig, was broos
geworden. Zijn Geest bleef uitermate helder, maar het einde kwam sluipend
dichterbij en donderdagmorgen vroeg stopte zijn ademhaling.
In de afgelopen periode heb ik Piet gevraagd wie hij wilde dat er in zijn uitvaart zou
voorgaan We zouden wel een mis met 30 toegewijde en gewijde dames en heren
kunnen houden om het ouderwets Rooms te zeggen. Maar Piet’s wens was dat de
plaatselijk pastor de voorganger moest zijn, iets waar ik mee vereerd ben, maar wat
ik toch ook wat ongemakkelijk vindt.
Aan het einde van de uitvaartdienst bij de zegenbede zouden wij het mooi vinden
om met alle voorgangers de zegenbede over Piet en ons allen uit te spreken, als
uitdrukking van zijn brede staan in de kerk en de waarde die hij altijd aan collegialiteit
heeft gegeven. Piet is een gelovig mens, heeft midden in het leven gestaan.
Met alle heftige en stormachtige ontwikkelingen van de afgelopen 20 e eeuw,
vormde hij daar zelf ook een onderdeel van. Belezen, altijd open om te leren,
bereid om te helpen.
We zullen verhalen over hem vertellen in dit huis waar hij toevallig 40 jaar geleden
door jou Agaath terecht is gekomen en waar hij zich thuis heeft gevoeld en veel
heeft betekend.
De kelk die Piet bij zijn priesterwijding heeft gekregen staat hier in ons midden. De kelk
van zijn bij het bombardement op Nijmegen omgekomen oom. Piet is altijd ten volle
priester gebleven, levende in de hoop dat het verplichte celibaat eens zal verdwijnen.
3

De kaars als symbool van de ziekenzalving die hij in september uit handen van
deken Ton Cassee heeft ontvangen. Hij voorvoelde dat hij kwetsbaar aan het
worden was. Een rijke schakering aan bloemen staan hier, symbool van een rijk en
gevarieerd leven, we zullen dat verhalen, goede woorden spreken over Piet en hem
aan God aanbevelen.
Maar we weten ook dat hij mens is geweest, en in al die vieringen waarin hij voorging en
aan deelnam, want Piet kon naast pastor ook een goed kerkganger zijn, beginnen we
met een moment van bezinning, kijkend in ons eigen binnenste, wetend dat we mensen
zijn die leven van vergeving en ontferming. Lied om ontferming,.
Lied om ontferming
Wat is de mens, wat zijn de dagen
die aan de mens gegeven zijn:
wankel geluk, winnen en wagen,nieuwe geluiden, oude pijn,
gras, dat vergaat, niet minder niet meer,
bedacht zijn op de dood in keer en tegenkeer.
God, geef de mens woorden van waarde.
Niet van het brood alleen leeft hij,
God, geef de mens leven op aarde,
spreek hem van dode wetten vrij.
Kyrie eleison.
Lichtritus (Wodan Alofs)
Licht dat ons aanstoot in de morgen,
voortijdig licht waarin wij staan
koud, één voor één, en ongeborgen,
licht overdek mij, vuur mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen zo
zwaar en droevig als wij zijn
niet uit eikaars genade vallen
en doelloos en onvindbaar zijn.
4

Licht, van mijn stad de stedehouder,
aanhoudend licht dat overwint.
Vaderlijk licht, steevaste schouder,
draag mij, ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
of ergens al de wereld daagt waar mensen
waardig leven mogen
en elk zijn naam in vrede draagt.
Alles zal zwichten en verwaaien
wat op het licht niet is geijkt.
Taal zal alleen verwoesting zaaien
en van ons doen geen daad beklijft.
Veelstemmig licht, om aan te horen
zolang ons hart nog slagen geeft.
Liefste der mensen, eerstgeboren,
licht, laatste woord van hem die leeft.
Gedachtenis van Agaath Alofs - Bosma
41 jaar geleden in juli 1971 ging ik samen met Toos Vossen en een groep van haar
jaargenoten van de Pabo uit Heerlen op vakantie naar de Valle d’Aosta, Gressony
La Trinité, een plaats in de noord-italiaanse Alpen. Toos werkte net als ik op de
Jozef Staf school in Assendelft. Ik woonde toen in Amsterdam. Ik had toen geen
echte vakantiebestemming en zij nodigde mij uit om met hen mee te gaan. Ook Piet
die toen pater was bij de Salesianen van Don Bosco woonde aan de Apollolaan,
werkte als leraar godsdienst/maatschappijleer op de Hubertus Horeca, Brood-en
Banketbakkersvakschool en de Don Bosco LTS te Amsterdam werd door een
medebroeder Toon Elsakkers ook uitgenodigd om met dezelfde groep mee te gaan
naar de Gressony. We reden met zijn vieren in de Renault 4 van Piet naar ons
vakantieoord. We waren volslagen onbekenden en ik sprak Piet aan met U en meneer.
Dat bleef zo tijdens de reis en de eerste paar dagen van onze vakantie. Al snel sloeg de
bliksemflits van onze verliefdheid naar elkaar over. We waren stapelverliefd.
Onze verliefdheid was zeker niet probleemloos. De bedenkingen en problemen lagen
niet tussen ons tweetjes maar kwamen vanuit de buitenwereld. Piet was priester, pater
in een kloosterorde en 15 jaar ouder dan ik. Ik was onderwijzeres en van die vakantiegroep
uitgerekend de jongste. “En juist op haar werd ik verliefd”, zei Piet. In 1972
5

trouwden we in Amsterdam in de Hoeksteen (de nieuwe Willibrordus buiten de Veste)
aan de van Ostadestraat. Herman de Boer, goede vriend van Piet deed onze
huwelijksmis. Op de receptie kreeg Piet te horen van het schoolbestuur dat hij ondanks
ons huwelijk mocht blijven werken op de Hubertus en de Don Bosco. Het was ons
grootste cadeau. Hierdoor konden we ons huis kopen in Krommenie aan de
Dunantstraat. Veertig mooie jaren hebben Piet en ik genoten. We kregen geweldige
kinderen: Donar Wodan Balder en later kwam Edwin erbij. We hadden het goed samen.
Het was onze mooiste plek. Piet zei weleens: “We hebben het zo goed samen dat ik
soms bang ben dat dit zomaar voorbij gaat”. “Dit is de mooiste tijd van mijn leven met
jou, de kinderen, jouw ouders en vooral mijn ouders”. We leefden en vierden volop
samen: mooie vakanties heel dichtbij en ver. Met onze Kever en later geleende auto
van Hebe en Jan reden we overal met zijn allen naar toe, zwaar bepakt en bezakt. We
hadden dankzij Piet zijn kookkunsten lekker te eten (schoot ook weleens uit met peper
of kerrie. Alles werd opgegeten want het was volgens Piet altijd hoogwaardig voedsel
dus…, dronken onze wijntjes. Piet was een bad- en bedmens. Hield van zijn rust en
gemak. Las graag zijn krantje, tijdschriften, dronk daarbij zijn borreltjes en wijntjes We
wandelden, zwommen, klommen in de bergen; de kinderen, lachten, ruzieden,
discussieerden, vierden verjaardagen, en kerkfeesten, in de huiskamer en in de tuin. In
Piets ziekteperiode keken we veel oude filmpjes. “Als je het moeilijk hebt moet je maar
eens naar deze filmpjes terugkijken”, zei hij. We hadden een bruisend gezinsleven.
In 1984 zijn we met ons zessen voor het eerst weer teruggegaan naar onze plek van
verliefdheid. Dit jaar op 4 en 5 juli onze trouwdata voor gemeente en de kerk zouden we
ons 40 jarig huwelijksfeest vieren. Piet heeft die datum niet mogen halen. Wel hebben
we ons 40 jarig samenzijn gevierd op 7 maart, met ons tweetjes in de huiskamer met
lekker Italiaans eten van Da Marcello en een wijntje. Dat ging er toen nog met gemak in.
Het smaakte ons.
Toen onze zoon Balder 5 jaar geleden op 22 februari op straat gevonden werd, werd ik
overmeesterd door gevoelens van machteloosheid. Ik stond met lege handen, moest
onze Balder laten gaan. Piet had regelmatig plasklachten en ik wilde dat hij dat eindelijk
eens liet onderzoeken. In de verwijsbrief van de uroloog omschreef vorig jaar dr.
Bremerkamp Piet als een vitale man van 76. Daar heb ik steeds deze periode vaak aan
gedacht.
“Oei, wat een enorme prostaat heeft U”, zei de uroloog. Aanvankelijk had hij alleen maar
onrustige cellen. Maar die veranderden al heel snel in kwaadaardige cellen, zelfs
buitengemeen kwaadaardig.
6

Ik dacht: “Wat er bij Balder gebeurde, gebeurt me bij Piet geen tweede keer”. We gaan
vechten en gaan ervoor. Na veel geharrewar met het ziekenhuis, foto’s die weg waren,
gesprekken die niet doorgingen en afspraken niet nagekomen, eindelijk de verlossende
bestraling in het van Leeuwenhoekziekenhuis. 13 Bestralingen kreeg hij, een zware
gang voor hem. Zo dachten we: “eerst even aansterken en dan een chemokuurtje en
klaar is kees”. We gaan dan lekker naar Ierland op vakantie samen met de mensen van
de kerk. “Tegen die tijd ben ik wel beter", dacht Piet.
Net als bij Balder hoopte ik dat er een wonder zou gebeuren. Dat bleef uit. Die hoop
heeft mij tot Piets overlijden sterk gemaakt en overeind gehouden.
De prostaatkanker is als een monster die hem heeft uitgehold, opgevreten. Van buiten
zichtbaar van binnen geniepig maar levensgevaarlijk.
Drie maanden hebben Piet en ik in de huiskamer gekampeerd. Hij in een mooi
ziekenhuisbed met allemaal technische foefjes en ik meteen in een eenvoudig maar wel
lekker bedje. Samen keken we t.v., dronken een wijntje en aten lekker. “Ik heb een luxe
sterfbed, lekker wijf, een flatscreen voor mijn neus, het eten wordt opgediend en ik word
2x per dag gewassen. Ik hoef zelfs mijn bed niet uit om voor de toilet." Piet leefde 3
maanden in een kleine ruimte, kon niet meer naar boven, maar zijn wereld werd NIET
kleiner. Zijn belangstelling voor de buitenwereld bleef, keek naar informatieve
programma’s, hield de actualiteit bij, las tijdschriften voor de kerkwereld, de krant. Er
kwam veel bezoek om met hem te praten, afscheid te nemen: familie, vrienden,buren,
pastores, oud-collega’s, medebroeders en ex-medebroeders, oud-leerlingen Er kwamen
massa’s kaarten, bloemen, heerlijke koek van de meesterbakker. Veel mensen hebben
een gebed richting hemel gestuurd. Ik ook, al heb ik mijn twijfels: “God doe iets, doe een
wonder”. “Wat voor een God ben je eigenlijk ?”
Ik weet wel dat het zo kan gaan in de natuur waar ook wij slechts een onderdeel van
zijn. Maar zoals een mens in nood roept om zijn moeder, zo zou je willen dat er ergens
een God is die als een moeder naar je luistert, je helpt, je problemen oplost. Maar we
moeten het met elkaar doen, samen. Wij moeten goed zijn en elkaar helpen. Dit hebben
Piet en ik goed ondervonden: de belangstelling, de hulp, aandacht, zorg, de warmte van
buren, familie vrienden maar ook van thuiszorg, de doktoren, de servicediensten. Heel
bijzonder. Ik ben daar heel dankbaar voor.
40 Mooie jaren hadden Piet en ik samen met onze kinderen en kleinkinderen. Piet
noemde dit zelfs zijn mooiste tijd ook met zijn ouders, mijn ouders.
7

Ik voel me heel trots op hem: zoveel mensen die geëmotioneerd en verdrietig waren om
Piet, waardering hadden voor zijn daadkracht, ideeën, voortvarendheid, visie, zijn
olifantsgeheugen, je Bourgondiër zijn, zijn relativisme, maar ook zijn openheid voor zijn
eigen kwetsbaarheid en het bewaken van zijn doelstellingen.
Ik ben heel blij dat we samen die 3 maanden thuis hebben gehad. Het was heel druk en
hectisch soms, moest er goed voor zorgen dat ik alles een vaste plek gaf. Je miste wel
je lekkere warme ligbad, naar de toilet hoefde je niet meer. Dat was geregeld. Je haatte
je catheter wel en raakte aanvankelijk hierdoor gedeprimeerd. Je kon niet geloven dat je
dood zou gaan, “Zij zeggen het”. Je barstte in je bed van de energie maar als je ernaast
zat voelde je wel dat het mis was met je lijf.
Later begon je schouder weer meer op te spelen, de pijn en ongemakken werden
steeds groter, je ging meer slapen en langzamerhand minder eten. Het smaakte je niet
meer en dronk bijna geen wijn meer en je borreltje beperkte zich meer tot een nipje. Je
zei tegen mij dat je nu begon te geloven dat je binnenkort dood zou gaan. Hij beweerde
niet bang te zijn. De pijn nam snel toe maar werd bestreden door steeds meer pijnstillers
en morfine. Je probeerde helder te blijven. Van maandag op dinsdag had je een
rotnacht gehad. Je vroeg om de huisarts en je wilde dat ik onze jongens en je zus Helle
zou waarschuwen. Allen zijn ze blijven slapen, ook Frieda. Onze Wodan heb ik
gevraagd om bij ons beneden te komen slapen. Er kwam onrust en een zekere paniek.
Onze huisartsen hebben ons hierin uitstekend bijgestaan en later in de nacht de
huisartsenpost. Piet lag ogenschijnlijk rustig te slapen en om kwart voor 4 werd ik
wakker en keek naar hem. Maakte me zorgen om zijn hart: “Als zijn hart het maar
volhoudt”. Opeens om 4 uur stokte zijn adem zachtjes 3x en ik maakte Wodan wakker:
“Ik geloof dat hij ermee opgehouden is”. Hij ademde niet meer. Zo simpel ging het. We
riepen Donar en Helle. Samen hebben we bij hem gezeten. Beneden in de kast stond
nog een flesje “Klostergold” van het klooster in Benedikt Beuern, een likeur vroeger daar
gemaakt waarin bladgoud zat. Het was bedoeld voor bijzondere gelegenheden.
Menigmaal heeft hij dit met zijn oudste vrienden dit gedaan ten afscheid. Er zat nog een
klein laagje in, genoeg voor ons vieren. In een kring om hem heen, heel dicht bij hem
hebben we op hem geklonken.
Het is en was moeilijk om elkaar los te laten. We wilden niet zonder elkaar. Onze
vertrouwdheid met elkaar in alles; elkaars opvattingen, je lichamelijkheden, de
doodnormale hebbelijk- en onhebbelijkheden, je stem, je luchtjes, je geluiden. Dat heb
je niet zomaar met iemand.
8

40 jaar samen: het is voorbij gevlogen. Het was nooit saai. Het is heel raar om je zo stil,
woordloos en zonder protest in een kist te zien liggen. Onze strijd tegen je ziekte was
nauwelijks begonnen. Al snel werden we gedwongen tot capitulatie.
40 jaar samen: ik wil niet zonder je maar zal wel moeten. Ik zie er vreselijk tegen op. We
hebben elkaar ooit beloofd dat degene die achterblijft zijn/ haar best moet doen om
weer wat van je leven te maken.
40 jaar samen, dat neemt niemand van ons af. Het leven is één geheel van het begin tot
het einde. Ik hoop dat deze 40 jaar voor de rest van mijn leven een warme
inspiratiebron zal zijn.
Piet ik zeg ADIEU/ADIOS Tot bij God wat wie waar dit iets betekent of ergens is.
Hopelijk net als bij Balder en Renske TOT OOIT !!
Je lekkere wijf AGETHAATJE.
9

Openingsgebed
God van alle mensen, wij zijn hier samen om afscheid te nemen van onze Petrus
Johannes Maria Alofs. Met velen zijn we hier gekomen omdat hij ons dierbaar is
geworden, omdat hij onze tochtgenoot is geworden op onze levensweg, een mens
om van te houden.
Piet heeft zijn leven geleefd en beleefd in verbondenheid met vele mensen en met
U, God bron van Leven, Bron van Liefde. Zijn leven lang heeft hij gepoogd om met
vallen en opstaan uw Wil handen en voeten en stem te geven, opdat het de aarde
goed zou gaan.
Wees hier onder ons aanwezig in dit verdrietige uur nu we zijn lichaam los moeten
loslaten. Wees voor Piet een liefdevolle Vader en Moeder, breng hem thuis in uw
vrede en bewaar hem in uw liefde.
Dat vragen wij U in Naam van de Mensenzoon, Jezus de Christus, de opgestane,
die leeft met U en de heilige Geest tot in uw tijd, in eeuwigheid, amen.
Dienst van het Woord
Laat onze woorden stijgen voor Uw gezicht als wierook
zie in ons het verlangen een mens te zijn van U.
Kom, adem ons open, kom, adem ons open, adem ons open
Lezing uit de eerste brief van de apostel Johannes 4, 7-13
(Wim Bosma)
Vrienden, laten wij elkander liefhebben, want de liefde komt van God.
Iedereen die liefheeft is een kind van God, en kent God. De mens zonder
liefde kent God niet, want God is liefde. En de liefde die God is, heeft zich
onder ons geopenbaard doordat Hij zijn enige Zoon in de wereld gezonden
heeft, om ons het leven te brengen. Hierin bestaat de liefde: niet wij
10

hebben God liefgehad, maar Hij heeft ons liefgehad, en Hij heeft zijn Zoon
gezonden om door het offer van zijn leven onze zonden uit te wissen.
Vrienden, als God ons zozeer heeft liefgehad, moeten ook wij elkander
liefhebben. Nooit heeft iemand God gezien, maar als wij elkaar liefhebben,
woont God in ons, en is zijn liefde in ons volmaakt geworden. Dit is het
bewijs dat wij in Hem verblijven, zoals Hij verblijft in ons, dat Hij ons deel
heeft gegeven aan zijn Geest.
Zo spreekt de Heer
Wij danken God
Tussenzang
Deze woorden aan jou opgedragen
hier en heden prent ze in je hart
berg ze in het binnenst van je ziel
leer ze aan je kinderen.
Herhaal ze, thuis en onderweg,
waar je ook bent als je slapen gaat
en als je opstaat deze woorden aan jou toevertrouwd.
Bind ze als een teken aan je hand
draag ze om je voorhoofd als een snoer
ter gedachtenis vlak op je ogen.
Grif ze in de stijlen van je deur
schrijf ze in de palmen van je hand.
Dat vermeerderen je levens dagen
en de jaren van je zoons dochters,
dat je bloeien zult en niet verwelken,
bomen aan de bron. Hoor Israël.
Lezing uit het evangelie volgens Johannes 21 (Jan Alofs)
Daarna verscheen Jezus aan de leerlingen bij het meer van Tiberias.
Jezus trad dichterbij, nam het brood, en gaf het hun, en zo ook de vis.
11

Dit nu was de derde keer dat Jezus aan de leerlingen verscheen sinds
Hij uit de doden was opgestaan.
Na het ontbijt zei Jezus tot Simon Petrus: 'Simon, zoon van Johannes,
heb jij Mij meer lief dan dezen?'
Hij antwoordde: 'Ja Heer,Uj weet, dat ik U bemin.'
Jezus zei hem: 'Weid mijn lammeren.'
Nog een tweede maal zei Hij tot hem: 'Simon, zoon van Johannes, heb
jij Mij lief?', waarop deze antwoordde: 'Ja Heer, U weet dat ik U bemin.'
Jezus hernam: 'Hoed mijn schapen.'
Voor de derde maal vroeg Hij: 'Simon, zoon van Johannes, heb jij Mij
lief?' Nu werd Petrus bedroefd, omdat Hij hem voor de derde maal
vroeg: 'Heb jij Mij lief?' en hij zei Hem: 'Heer, U weet alles:
U weet dat ik U liefheb.' Daarna zei Jezus hem: 'Weid mijn schapen.
Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: toen je jong was, deed je zelf je gordel
om en ging waarheen je wilde, maar wanneer je oud zult zijn, zul
jij je handen uitstrekken, een ander zal u omgorden en u brengen
waarheen je niet wilt.'
Hiermee zinspeelde Hij op de dood waardoor hij God zou verheerlijken.
En na deze woorden zei Hij hem: 'Volg Mij.'
Zo spreekt de Heer
Wij danken God
Overweging bij het afscheid van Piet Alofs
Piet, welke teksten en liederen wil je dat we in je uitvaartdienst gebruiken? Twee
lezingen, een paar liederen en de rest hadden we de vrijheid om dat zelf in te
vullen. Hij wilde niet alles regisseren, ook dat is levenskunst: los kunnen laten in
vertrouwen. Daarom lazen we op Piet’s verzoek de tekst van Johannes waar de
opgestane Christus aan de leerlingen verschijnt.
In Piet was de docent ook altijd als pastor te herkennen. Om het iets minder aardig te
zeggen: soms hadden de kerkgangers bij Piet het idee dat een preek net zo lang moest
duren als een lesuur op school. En Piet wist ook zoveel dat hij allemaal wilde meegeven
Maar hij had ook uit ervaring geleerd op school dat je leerlingen kon bereiken door
bewogen verhalen te vertellen, en dat deed hij dan ook met hart en ziel.
12

In het evangelieverhaal zegt Petrus tot driemaal toe dat hij Jezus niet kent, wanneer
deze gevangen is genomen. Iemand in de steek laten op het cruciale moment in
zijn bestaan, Petrus die zelfs Rots werd genoemd, dat komt dus nooit meer goed,
denk je dan. Tot driemaal toe vraagt Jezus na zijn opstanding aan Petrus: Heb jij
mij lief? Ja Heer. Weid mijn lammeren. Hoed mijn schapen. Weid mijn schapen.
Petrus werd uiteindelijk zelfs tot wat we nu de eerste paus van de jonge christenheid
noemen. Piet was geraakt door deze tekst omdat het de vergevingsgezindheid
van Jezus uitdrukte. Vergevingsgezind naar Petrus die op het meest beslissende
moment Jezus in de steek heeft gelaten en toch kreeg hij opnieuw alle vertrouwen.
In de opvolgers van Petrus in dat wat uiteindelijk de Rooms-katholieke kerk werd
herkende Piet dat vertrouwen helaas niet. Zijn liefde voor Agaath betekende het los
moeten laten van zijn priesterlijke bediening, en het door de grote hiërarchische
kerk, door de top afgeschreven te zijn, niet meer gezien te worden. Geen vraag aan
deze Petrus door de kerk: Heb jij mij lief... En Piet leefde met de hoop dat de kerk,
haar pas na honderden jaren ingestelde regel dat de celibataire staat van de
kloosterling ook voor de clerus moest gelden, onder invloed van de veranderde
tijden zou wijzigen.
Piet was betrokken bij organisaties die dit verlangen van verbreding van het ambt
ook naar vrouwen nastreefden. De vereniging van Gehuwd en Ongehuwd
Priesterschap, De Marienburg-vereniging, de Acht Mei Beweging, de Vereniging
voor Pastoraal Werkenden. Vaak spraken we over of we het nog zouden mee
maken. De hoop werd gedurende de jaren kleiner dat hij dit nog zou meemaken,
het geloof bleef en we vertelden aan elkaar het verhaal van Mozes op de berg
Nebo op het einde van zijn dagen. Het beloofde land ligt in de verte. Hij zal er zelf
niet meer binnengaan, maar zijn nageslacht wel.
Piet had een enorm goed geheugen. Boeken die hij gelezen had, en dat waren er
heel veel, kon hij uitstekend reproduceren. En toen het internet opkwam was hij
daar heel snel bij, altijd van de laatste hardware voorzien door zijn zonen Donar,
Wodan en Balder. Een enorme bron van kennis waar Piet eindeloos in kon
grasduinen en anderen informeren. Hij was blij met zijn opleiding bij de Salesianen
waar hij zoveel aan te danken had, en waar hij altijd, ook via het blad Don Bosco
nu, mee verbonden is gebleven. Voor heel veel mensen met name oud leerlingen
van Hubertus is hij altijd pater Piet gebleven.
13

De afgelopen zeven weken hebben jullie, Piet en Agaath, nog heel veel mensen bij
jullie thuis ontvangen. Dat is dan het kleine voordeeltje van wanneer je weet dat je
gaat sterven. Die gesprekken gaan ook ergens over, want je weet dit kan de laatste
keer wel eens zijn. Piet heeft meerdere keren gezegd dat hij zo gelukkig was dat hij
in 90-er jaren is gevraagd om weer actief te worden in het pastoraat van de Zaanse
parochies. Beginnende met het verpleeghuis De Noords Balk is hij in acht
parochies en vele verzorgingshuizen heel pastoraal doende geweest.
Hij besteedde veel aandacht aan de voorbereiding van zijn preekbeurten waarbij
zijn eigen levenservaringen werden ingebracht. Piet wist dat je het beste
aanschouwelijk kon preken en spreken. Vaak nam hij een voorwerp mee wat dan
uit een koffertje te voorschijn kwam. verzameld onder andere op de vele reizen die
jullie samen gemaakt hebben, en waar er ook een aantal als ondertitel bedevaart
met zich mee droegen. Voor Piet was voorgaan ook verbonden met participeren in
het pastoresoverleg. Hij wilde geen voorbijganger zijn op zondagmorgen, maar
betrokken bij het wel en wee van het pastoraat.
Zo maakte hij 18 jaar deel uit van het Zaanse pastoresberaad, en we waardeerden
Piet’s wijze en bovenal collegiale inbreng. Jaren geleden benaderde ik hem voor de
plaatselijke Raad van Kerken. Vergaderingen, leerhuizen, voor zijn laatste leerhuis
over de Wereldgodsdiensten heeft hij duizenden pagina’s gelezen om het voor te
bereiden. En hij wist ook nog wat hij gelezen had.
Samen hebben we vele malen kinderen van de Krommeniese basisscholen een
rondleiding door deze kerk gegeven, vormden we een op elkaar ingespeeld duo, en
zijn Salesiaanse hart bloeide dan weer op. Piet was erg goed in het reproduceren
van gezegden, het liefst in het Latijn. De uitspraak van Fons Jansen lag vaak op
zijn lippen: in de kerk is in beginsel alles verboden, behalve als het is toegestaan en
dan is het verplicht. In zijn ontslagbrief als priester stond dat het in noodgevallen
was toegestaan (verplicht dus), dat hij het sacrament van de zieken toediende.
Vele malen hebben we bij een ziekbed gestaan in grote collegialiteit om een
medegelovige nabij te zijn en Gods genade aan te reiken.
Zelf ervaarde hij dat zijn lichaam in verval was. Zijn oogkwaal die uiteindelijk zelfs
tot blindheid kon leiden gaf hem grote zorg. In september van het afgelopen jaar zat
hij zelf te midden van de parochianen die de ziekenzalving ontvingen. Met trots
schreef hij dat hij nu alle zeven sacramenten had ontvangen en dat kan de paus tot
nu toe jou niet na-zeggen, Piet.
14

Wie had kunnen denken dat het proces zo snel zou kunnen verlopen. In december
deed hij nog mee met de voorbereiding van de oecumenische viering, van januari.
Begin dit jaar was hij ziek en de collega’s van de kerken hebben hem dringend
verzocht om mee voor te gaan. Hij bad o.a. psalm 22 Hij veracht de zwakke niet,
verafschuwt niet wie wordt vernederd, hij wendt zijn blik niet van hem af, maar hoort
zijn hulpgeroep. En hij las van Johannes van het kruis De donkere nacht van de ziel
voor, het mystieke gedicht over de nacht. Achteraf was dat heel veel betekenend
dat hij voor de laatste maal in de oecumene is voorgegaan, en het koor Rotsvast
waar hij met zo veel plezier bij zong er toen ook bij was.
Piet was het levende voorbeeld dat een priester, een pastor de liefde van God goed
kan combineren met de liefde voor God én de liefde voor mensen. Piet heeft tijdens
zijn 77 jaar durende en geleefde bestaan getuigd van die liefde niet alleen in het
woord, maar juist ook in de hele concrete toewijding aan mensen. Johannes schrijft:
Vrienden, laten wij elkaar liefhebben, want de liefde komt van God. Bij alle woorden
en beelden die we aan God kunnen geven, komt de liefde als kern van alles steeds
weer terug. De liefde van de Schepper, de liefde als vader en moeder, van
vergeving, van barmhartigheid. Als ik de liefde niet heb ben ik als een galmend
bekken, een leeg vat zegt Paulus. De liefde waarvoor Jezus zijn leven gaf, de liefde
waarmee Christus Petrus vergaf. De liefde waardoor we Jezus als Christus, als de
opgestane belijden. Die liefde vergaat niet, verdwijnt niet. Wat van God is keert
terug tot God. dat heeft eeuwigheidswaarde.
Petrus Johannes Maria, Piet, jouw naam is ook Rots, een boom van een mens,
geworteld op aarde met twee benen. Staande met één been op de liefde voor de
geloofsgemeenschap in brede zin, waarachtig katholiek, oecumenisch over de
gehele wereld, gelovend in de opstanding uit onrecht, lijden en dood, staande met
één been op de liefde voor je Agaath, jullie gezin en alle mensen die je ter harte
gaan. Die liefde zal niet verdwijnen, die heeft eeuwigheidswaarde omdat zij van
God komt en weer tot God terugkeert, amen
Gedachtenis van Donar Alofs
Voorbede (Herman de Boer)
Keer U om naar ons toe,
keer ons om naar elkaar
Klaarmaken van de tafel.
15

Dienst van Communie
Daar waar vriendschap heerst en liefde,
daar waar vriendschap heerst, daar is God.
Gij die ons in het leven roept en ieder kent bij name,
wij bidden U en zoeken U, Vader verre vriend.
Daar waar vriendschap heerst en liefde,
daar waar vriendschap heerst, daar is God.
Gij die de mensen liefhebt en tot liefde hebt geschapen,
wil zegenen Uw maaksel: mensen naar Uw beeld.
Gezegend zij die vrienden zijn elkaar een steun en toeverlaat,
die delen brood en leven, die heiligen Uw naam.
Daar waar vriendschap heerst en liefde,
daar waar vriendschap heerst, daar is God.
Gezegend zij die strijden voor vrede en gerechtigheid,
gezegend de geduldigen die uitzien naar Uw toekomst.
Gezegend en geprezen zij die ongevraagd en ongezien
hartverwarmend zijn en lief en eerlijk en getrouw.
Daar waar vriendschap heerst en liefde,
daar waar vriendschap heerst, daar is God.
Gezegend is de nieuwe mens die onze hoop verankert,
die spreekt en is Uw eigen woord: vriendschap en waarheid.
Gebroken knecht minste mens dienaar van Uw trouw,
die leeft voor ons ten dode toe; Jezus Messias.
Daar waar vriendschap heerst en liefde,
daar waar vriendschap heerst, daar is God.
Gezegend zij die doen als Hij en opstaan tegen alle dood
die ademen Zijn Geest, die leven naar Uw woord.
16

Gezegend zij die vrienden zijn, die moeizaam of van harte,
delen brood en vrede, die stichten hier Uw rijk.
Daar waar vriendschap heerst en liefde,
daar waar vriendschap heerst, daar is God.
Gij die ons mensen hebt gemaakt, bekleed ons met Zijn naam.
Maak ons nieuw en zegen ons en schenk ons aan elkaar.
Daar waar vriendschap heerst en liefde,
daar waar vriendschap heerst, daar is God.
Onze vader en moeder die in de hemel zijt
uw naam worde geheiligd; uw rijk kome;
uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood;
en vergeef ons onze schuld,
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven;
en leid ons niet in bekoring;
maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk
en de kracht en de heerlijkheid
in eeuwigheid. Amen.
Uitnodiging tot de vredeswens
Agaath reikte deze tekst van Gerard van het Reve aan:
Gij, die Koning zijt, dit en dat, wat niet al,
ja ja, kom er eens om,
Gij weet waarom het is, ik niet.
Dat Koninkrijk van U, weet U wel, wordt dat nog wat?
Dat koninkrijk van God hangt ook af van onze inzet, van ons geloof in die nieuwe
werkelijkheid. Piet heeft zich altijd sterk gemaakt om in de liturgie de vredeswens in
te voeren, want zo kan de vrede in de wereld beginnen, verbeter de wereld begin bij
jezelf, met je naaste. Wensen we elkaar die vrede van Christus, van harte toe.
17

Uitnodiging tot de Communie
Jezus Christus heeft ons zijn testament nagelaten in dit eucharistisch brood,
bewaard uit een eerder gehouden eucharistieviering. Het is de levende Heer zelf
die ons uitnodigt tot zijn tafel.
Communielied
Boek, jij bent geleefd, zeg ons hoe te leven.
In mijn letters staat geschreven dat alleen de geest doet leven.
Licht en adem is de geest.
Daarom ben ik neergeschreven:
dat jij zonder angst zult leven wat je leest.
Boek, jij bent geleefd, zeg ons hoe te leven.
Wou je leven met zo velen hier op aarde,
moet je delen: licht en adem geld en goed.
Wie maar leeft om meer te krijgen
die zal sterven aan zijn eigen overvloed.
Boek, jij bent geleefd, zeg ons hoe te leven.
Mozes heeft de weg gewezen, hoor de woorden der profeten:
licht en adem zal er zijn als je mens wordt zoals Jezus,
liefde als een mens aanwezig,
wijn van liefde brood des levens, zoals hij.
Boek, jij bent geleefd, zeg ons hoe te leven.
Niemand weet hoe jij moet leven, nergens staat het opgeschreven.
Liefde tegen liefdespijn, vriendschap tegen duizend vrezen,
zoet dat bitter kan genezen, mens voor mensen,
recht en vrede, licht en adem, heel veel leven mag je zijn.
Vrouw, waar is je broer? Mens waar is je zusje?
't Meeste van een mensenleven wordt het minste opgeschreven:
hoe zij trouw zijn aan elkaar, lijden, sterven,
liefde leren zouden wij dat ook proberen,
werd het waar.
18

Communielied
Ik zal je blijven groeten
al zeg jij zelf geen woord.
Ook zonder ons ontmoeten
gaat het gesprek nog voort.
l k zal je blijven horen,
al zwijg je in mijn hoofd.
Je bent niet echt verloren,
dat heb ik nooit geloofd.
Je gaat nog altijd naast me,
je hand zacht in mijn rug.
En ik vertel van vroeger:
jij glimlacht dan terug.
Zo blijven we nog samen,
dwars tegen alles in.
Verbonden onze namen
als ooit, in ver begin
Slotgebed
God van alle mensen, we zijn dit uur samen rond de gedachtenis aan Piet Alofs. We
hebben verhalen over zijn levensweg verteld, we hebben dit beleefd als een getuigenis
van uw Levende aanwezigheid zoals hij leefde geïnspireerd door uw heilige Geest.
Bewaar hem in liefde en vrede en schenk ons Uw Geest van troost en inspiratie om
verder te gaan om ons geloof in een nieuwe aarde en een steeds vernieuwende kerk
hart en handen te geven. Weest U ons daarin nabij. Dat bidden wij U in Naam van de
Levende, Jezus Christus die U heeft opgewekt tot een nieuw leven, amen.
Gedachtenis van Edwin Oostrum
Gedachtenis Amarins Alofs
19

Gedachte voor onderweg (Agaath Alofs - Bosma)
Samen door het leven
Samen naar het eind
Samen, het duurt maar even
Samen voordat er één verdwijnt
Samen met vakantie
Samen naar de zee
Samen een ander land zien
Samen en niemand mee
Samen in een chic hotel
Samen op een terras
Samen, echt dat is het wel
Samen liggen in het gras
Samen wandelen op de pier
Samen rusten in het zand
Samen heerlijk aan de zwier
Samen, hand in hand
Samen naar een museum
Samen naar een kroeg
Samen naar een jubileum
Samen hebben we nog tijd genoeg
Samen in een bootje
Samen aan het roer
Samen in je blootje
Samen, lekker stoer
Samen nog genieten
Samen nog alles kunnen doen
Samen naar je oude dag
Samen naar je pensioen
Samen naar je laatste dag
Samen nemen wij ons voor
Samen, als het even mag
Maar.... het ging helaas niet door.
20

Ophangen van het Kruisje met de naam van Piet Alofs
In onze kerk willen we de namen van onze overledenen levend houden. We doen
dat door hen in onze gebeden te noemen. We doen dat ook door een kruisje op te
hangen. Een kruisje met de naam van Piet Alofs ook al ben je gestorven, je bent
niet uit ons midden verdwenen. Je leeft voort onder ons. En we zingen onderwijl
een jullie dierbaar lied: Uit vuur en ijzer, zuur en zout, uit alles wordt een mens
gebouwd, om mens voor een mens te zijn wordt alleman geboren.
Uit vuur en ijzer, zuur en zout,
zo wijd als licht, zo eeuwen oud,
uit alles wordt een mens gebouwd
en steeds opnieuw geboren.
Om ijzer in vuur te zijn,
om zout en zoet en zuur te zijn,
om mens voor een mens te zijn
wordt alleman geboren.
Om water voor de zee te zijn,
om anderman een woord te zijn,
om niemand weet hoe groot en klein,
(- gezocht, gekend, verloren)
om vanavond en morgenland,
om hier te zijn en overkant,
om hand in een andre hand,
om niet te zijn verloren.
Om oud en wijs als licht te zijn,
om lippen, water, dorst te zijn,
om alles en om niets te zijn,
gaat iemand tot een ander.
Naar verte die niemand weet,
door vuur dat mensen samensmeedt,
om leven in lief en leed
gaan mensen tot elkander.
21

Afscheid met de symbolen van water en wierook.
We zullen afscheid gaan nemen van het lichaam van Piet Alofs, voor het laatst
aanwezig in deze kerk waar hij zo vele malen is geweest, dit huis van God, huis van
mensen, huis van Petrus, huis van Piet.
Veel is er gezegd, lang niet alles, dat kan ook niet. We gaan hem straks lopend
begeleiden naar zijn laatste rustplaats. Mensen die wat moeite hebben met lopen
kunnen beter met de auto gaan, het is een klein kwartier te voet.
We zullen Piet begraven in het graf bij zijn zoon Balder, zo'n verdrietig deel van
jullie levensweg, kinderen mogen hun ouders niet voorgaan in het sterven.
We nemen afscheid met deze bonte bloemenpracht, met de symbolen van de
kerkgemeenschap, met ons geloven in de opstanding tot leven en met onze
aanwezigheid, mag ik u uitnodigen om daarbij te gaan staan. Wij nemen nu
afscheid van Piet Alofs een afscheid dat toch geen afscheid voorgoed is.
Wij geloven immers, dat Jezus Christus, door eens uit de doden te verrijzen, ook
onze dood heeft overwonnen.
Voor wij van hier heengaan willen wij eer brengen aan hem die is gestorven.
aan wie wij, hoe dan ook, gehecht waren, met wij vertrouwd en bekend waren, door
de jaren heen. Wij zegenen met doopwater als een teken van onze menselijke hoop
en van ons geloof dat God die alles nieuw zal maken ook jou zal vernieuwen tot
eeuwig leven.
Petrus Johannes Maria dit is het water van jouw doop, moge het jouw nieuw
onvergankelijk leven schenken. Daarom eren wij met wierook, dit lichaam, deze
levensweg met ons gebed, dat God hem geven mag: vervulling en voltooiing, licht
en vrede voor altijd.
Onze Vader....
Wees Gegroet...
22

Zegenbede door alle aanwezige voorgangers
Piet heeft midden in de katholieke kerk gestaan, als een kerk die de gehele wereld
betreft. Vanuit zijn opleiding in de familie van de Salesianen met haar internationale
dimensie. Vanuit zijn worsteling met de verplichte celibataire status en de vele contacten
met gehuwde priesters en hun partners. De nieuwe vormen van toewijding aan het
dienstwerk van de kerk door nieuwe pastorale functies, de contacten met de oecumene
waar Piet in geloofde als het samen onderweg zijn naar het Koninkrijk van God. Voordat
we Piet uitdragen wil ik al die voorgangers uitnodigen om naar voren te komen in een
halve cirkel rond Piet te staan en de zegenbede uit te zingen.
De levende zegene en behoede U,
De Levende doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig.
De Levende verheffe zijn aangezicht over u, en geve u vrede.
Zegen ons en behoed ons,
doe lichten over ons uw aangezicht en wees ons genadig.
Zegen ons en behoed ons,
doe lichten over ons uw aangezicht en geeft ons vrede
In de Naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest.
Lied bij het verlaten van de kerk
De steppe zal bloeien.
De steppe zal lachen en juichen.
De rotsen die staan
vanaf de dagen der schepping,
staan vol water, maar dicht,
de rotsen gaan open.
Het water zal stromen,
het water zal tintelen, stralen,
dorstigen komen en drinken,
de steppe zal drinken.
De steppe zal bloeien.
De steppe zal lachen en juichen.
23

De ballingen keren.
Zij keren met blinkende schoven.
Die gingen in rouw
tot aan de einden der aarde,
één voor één, en voorgoed,
die keren in stoeten.
Als beken vol water,
als beken vol toesnellend water,
schietend omlaag van de bergen,
als lachen en juichen.
Die zaaiden in tranen,
die keren met lachen en juichen.
De dode zal leven.
De dode zal horen: nu leven.
Ten einde gegaan
en onder stenen bedolven:
dode, dode, sta op,
het licht van de morgen.
Een hand zal ons wenken,
een stem zal ons roepen: Ik open
hemel en aarde en afgrond
en wij zullen horen.
En wij zullen opstaan
en lachen en juichen en leven.
24

"Een gedachte"
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg er omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mij kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg kan gaan.
25