kOpjE - De Nederlandse Club aan de Côte d'Azur

kOpjE vervolg INTERVIEW
kOpjE
en ik moest elke avond een persbericht maken op de telex.
De organisatie was niet moeilijk, maar ik deed uren over dat
tikken…”.
Van daaruit ging Mieke, destijds nog Pöttker geheten, naar
de advertentieverkoop van de Telegraaf Tijdschriften groep.
“Een mannenwereld toen, maar daar word je groot van. Ik
deed een cursus mediaplannen, marketing en advertising
en werkte voor het modeblad. Dat ging heel goed. Daarna
vroeg Bonaventura me de advertentieverkoop van mode en
cosmetica voor Elegance te gaan doen. Omdat ik Frans sprak,
kon ik naar de prêt-à-porter-modebeurzen in Parijs, naar
Dior, Yves St. Laurent en naar het cosmeticabedrijf Clarins.
Ik ging ook naar de IGEDO, een modebeurs in Düsseldorf.
Daarna ging ik naar de VNU, een grote uitgeverij, waar het
ook weer knokken voor je plaats was. De meeste lol heb ik
gehad bij de Telegraaf. Daar heb ik het vak geleerd.”
Dubai
Ze trouwde in 1984 met haar Frits, die een reclamebureau
runde. Samen gingen ze op vakantie naar Dubai, waar
een vriendin van Mieke naar toe was vertrokken. In het
bedrijf waar de man van de vriendin werkte, was ook een
reclamebureau. Ze hadden een directeur nodig en zo ging
Frits in Dubai aan het werk. En Mieke zou Mieke niet zijn als
ze niet Arabisch ging leren en niet binnen de kortste keren
werk vond. Ditmaal als hostess bij een congresorganisatie.
“Heel interessant, want daardoor kwam ik ook locale mannen
tegen die je normaal als vrouw in een moslimland niet te
zien krijgt. Ik at mee aan tafel en sprak met hen. Er waren elk
jaar ook conferenties voor werkende vrouwen. Een vrouw uit
Saudi-Arabië bijvoorbeeld was vaak speaker. Zij zat in de raad
van bestuur van een bank. Ze vertelde dat er op de etage
waar ze kwam te werken geen vrouwen-wc was. Ze had dat
opgelost door een werkman te vragen op een wc een bordje
‘out of order’ te plaatsen. Typerend voor Arabische vrouwen
die hoger op willen: ga niet op je strepen staan, los je eigen
problemen op.”
Thuis in Frankrijk
Vanuit Dubai gingen Frits en Mieke op zoek naar een pied-àterre
in Frankrijk. Ze hadden hun huis in Nederland verkocht
en Frits zijn hart ligt hier, in de omgeving van Cannes. Hij is
daar veel geweest met zijn ouders en een zuster woont er in
de buurt. Via-via – want zo gaat dat bij Mieke – kwamen ze in
St. Jaume terecht, een hameau in de buurt van Lorgues, waar
ze nu al tien jaar in hun gezellige huis wonen.
En Mieke voelt zich helemaal in haar element achter haar
conciërgedesk in Cannes. Leuke job natuurlijk voor niet al te
veel dagen per jaar. “Veel beursbezoekers ken ik nu na al die
jaren. Die komen me dan gedag zeggen. Dat is ontzettend
leuk,“ zegt ze.
Nog maar even volhouden dus tot je 70 e …!
Restaurant Bistrot de la Rague
Didier en Esther ontvangen u met plezier in hun restaurant
aan het water. Laat u verrassen door de charme van Esther en
de authentieke gerechten van Didier, die zich laat inspireren
door de producten van de markt en de verse vis.
www.bistrotdelarague.com
dagelijks geopend behalve woensdag
en dinsdagavond in de winter
Tel: 04 93 49 93 48
port de la rague
06210 mandelieu
VAN FRANkRIjk NAAR
Hoe een droom werkelijkheid wordt
Toen wij Zeist in 1997 verruilden voor Zuid-Frankrijk,
droomde ik ervan om daar gasten te ontvangen en daarmee
in gesprek te gaan over de zin en onzin van het leven. Ik
had jarenlang interviews gemaakt met topondernemers en
ontdekt hoe leuk ik het vond om samen met iemand op zoek
te gaan naar datgene wat je - in essentie - beweegt en inspireert.
Kortom: het werd een ‘Mini-Sabbatical’ voor mensen die
behoefte hadden aan een moment van ‘reculer, pour mieux
sauter.’ Sindsdien heb ik zeer diverse gesprekspartners
mogen ontvangen - van kunstenaars, organisatieadviseurs
tot bestuurders - die bij ons in Frankrijk ‘op verhaal’ kwamen.
Van bijzaak naar hoofdzaak
Mijn activiteiten als beeldend kunstenaar hield ik tot dusver
strikt gescheiden van ‘het andere werk’. Ik publiceerde in die
tijd beeldverhalen in NRC Handelsblad, had zo nu en dan
een tentoonstelling van vrij werk en voerde incidenteel een
opdracht uit. Maar als ik intensief met een gast in gesprek
ging, kwam er steeds vaker ook een beeld in mij op. Ik besloot
dat beeld te maken en als herinnering aan de Mini-Sabbatical
mee te geven. Zo ontstonden de ‘Markerende Portretten’.
Gaandeweg ontdekte ik dat zo’n portret geen bijzaak, maar
een hoofdzaak werd: niet zelden namen mensen na jaren
contact op om te vertellen dat hun portret nog steeds op een
prominente plek aanwezig was.
Va-et -VIENT
‘Markerende Portretten’
Verzameling portretten: een tijdsbeeld
Omdat ik regelmatig ook in Amsterdam verkeer - onder meer
om reclame voor mijn Mini-Sabbatical te maken - ben ik
kunstenaarslid geworden van Arti et Amicitiae. Zo werd mij
gevraagd of ik mee wilde doen aan een tentoonstelling van
nieuwe leden. Dat was voor mij aanleiding om alle Markerende
Portretten uit mijn digitale archief nog eens de revue
te laten passeren. Het bleek geen probleem om een mooie
selectie te maken. De kunstcommissie concludeerde vervolgens
dat de portretten als tijdsbeeld voldoende artistieke
waarde hadden om ze ook buiten hun context tentoon te
stellen.
je eigen tijdsbeeld
Intussen bied ik - ook los van de Mini-Sabbatical - de mogelijkheid
aan om een markerend portret te laten maken. Een
beeld dat een nieuwe fase, een tweede toekomst, of het
plezier in het hier en nu markeert!
Belangstelling voor momenten van reflectie die
uitmonden in een markerend portret?
Bel voor een kennismakingsgesprek: Jancees van Westering
0493426261/ 0031652332479
Jancees van Westering is de maker van de cartoons bij de rubriek
van Bauke Geersing in dit Magazine.
Jancees van Westering
16 De Nederlandse Club aan de Côte d’Azur
De Nederlandse Club aan de Côte d’Azur
17
De Nederlandse Club aan de Côte d’Azur 17