Meerjarenopleidingsplan polsstokhoogspringen - Get a Free Blog

Meerjaren opleidingsplan polsstokspringen
5. Het ideale model voor een maximale energieoverdracht bij
het polsstokspringen
Afgeleid van een artikel van Roman Botcharnikov
Vertaald en bewerkt door Georges Friant.
Inleiding
De bedoeling van dit theoretisch artikel is aan te tonen, op het vlak van de energietoevoer bij het
polsstokspringen, dat deze ononderbroken energieoverdracht tijdens het springen door de springer
zelf wordt gecreëerd en tijdens de gehele sprong omgezet wordt in het systeem springer-polsstok.
Fasen tijdens het springen, waarbij de springer bij het systeem “springer-polsstok”, het energieniveau
kan verhogen, noemen we de ACTIEVE FASEN.
Periodes waarbij de polsstokspringer het energieniveau verwaarloosd, noemen we de PASSIEVE
FASEN.
Op wereldrecordhoogte is de overdracht van het energiesysteem de belangrijkste factor waardoor de
springer een hoogte kan bedwingen. Dus: des te meer energie gecreëerd kan worden, des te hoger
de hoogte welke een polsstokspringer overwinnen kan.
De polsstokspringer moet dus die energietoevoer maximaliseren tijdens de sprong zelf.
Bij het polsstokspringen is TIJD evenredig aan ENERGIE.
Zoals bij een automotor, bezit het lichaam van een polsstokspringer een bepaalde kracht (kracht per
tijdseenheid) tijdens eender welk moment gedurende het sprongverloop.
Met andere woorden, het lichaam van een springer kan per tijdseenheid (bijvoorbeeld per seconde...)
onnoemelijk veel energie produceren. Dat betekent dat elk moment dat een springer geen energie in
het systeem “springer-polsstok” overbrengt, verloren tijd is en tot een mindere energietoevoer leidt
tijdens het springen.
In andere woorden, deze verloren tijd tijdens het springen, is de som van alle passieve fasen!
Passieve fasen
Een voorbeeld van enkele logische PASSIEVE FASEN tijdens het polsstokspringen zijn: indringen
met de borst in de stok, druk met de linkerarm tegen de polsstok en wachten totdat de polsstok zich
terug strekt.
Deze acties verhogen de energietoevoer niet in het systeem “springer-polsstok”.
Doel
Wat het ideaalbeeld betreft, met betrekking tot de voortdurende energietoevoer tijdens het
polsstokspringen zelf, elimineren we alle PASSIEVE FASEN tijdens het springen.
We kenmerken het polsstokspringen als een ononderbroken keten van ACTIEVE FASEN.
Wij herkennen deze PASSIEVE FASEN tijdens het springen omdat de springer nog niet bekwaam is
om reeds een goede polsstoktechniek uit te voeren. Op grond van deze onkunde
kunnen er PASSIEVE FASEN tijdens het springen ontstaan terwijl dan die energie opnieuw
herverdeeld moet worden om toch nog een geslaagde sprong te kunnen maken.
Logisch dat een polsstokspringer die PASSIEVE FASEN niet mag trainen maar ze moet
minimaliseren of elimineren. Sommige PASSIEVE FASEN kunnen gewoon door ACTIEVE FASEN
worden vervangen.
Andere PASSIEVE FASEN kan men vervangen door het vermeerderen van de energietoe-voer tijdens
de ACTIEVE FASEN.
Bij de huidige techniek van het polsstokspringen kan men niet alle PASSIEVE FASEN wegwerken
maar kan men ze wel minimaliseren.
Mei 2009 - 27 -