MIRA/2002/05 (pdf, 950 Kb) - Milieurapport Vlaanderen MIRA

1.4.2. Verbruiken per landbouwstreek en voor Vlaanderen
In een aantal gelijkaardige (buitenlandse) studies worden de gegevens die
verzameld worden op de bedrijven verwerkt en wordt er voor de extrapolatie naar de grotere
aggregaten van uit gegaan dat al de bedrijven in de populatie dezelfde middelen verbruiken
per hectare als deze in de steekproef. Uit voorgaande studies van het ‘Fonds voor de
grondstoffen’ weet men echter dat, om op eenzelfde gewas eenzelfde ziektebeeld of parasiet
te bestrijden, de bedrijfsleiders de keuze hebben uit een groot aantal verschillende actieve
stoffen. Het gebruik van bepaalde stoffen kan regionaal meer verspreid zijn dan in een andere
regio (o.a. afhankelijk van de publiciteit en de inzet van de regionale verdelers van
gewasbeschermingsmiddelen). Ook kan afhankelijk van de grondsoort en plaatselijke
omstandigheden de infectiedruk voor een bepaalde parasiet groter of kleiner zijn dan in een
andere streek. Dit betekent dat het niet voldoende is om een voldoende representatief aantal
bedrijven in de steekproef te hebben voor de populatie maar dat het ook aanbeveling verdient
om voor bijvoorbeeld de populatie, en dus ook de steekproef, in te delen tot op het niveau van
de landbouwstreken. Indien mogelijk is het zelfs aangewezen om binnen een bepaalde
landbouwstreek de geografische representativiteit te verbeteren door een verdere aggregatie.
Aangezien het aantal bedrijven in de steekproef beperkt is, werd een aangepast
extrapolatiemodel opgesteld dat eventuele correcties kan doorvoeren. Hoe het ontwikkelde
extrapolatiemodel werkt, wordt toegelicht aan de hand van het voorbeeld van blijvend
grasland in de Zandstreek (zie figuur 1).
De Zandstreek strekt zich uit over vier provincies : West-Vlaanderen, Oost-
Vlaanderen, Antwerpen en Brabant. Het gebied waarover deze streek zich uitstrekt is dan ook
vrij groot en men zou kunnen veronderstellen dat in deze streek heel wat variatie voorkomt in
behoefte aan middelen (omwille van o.a. verschillende infectiedruk). Om dit zo goed en
nauwkeurig mogelijk weer te geven werd de Zandstreek ingedeeld in verschillende strata of
cellen. Aangezien de strata voldoende observaties moeten bevatten om de verbruiken per
hectare goed te kunnen inschatten werden de strata bepaald als de gebieden van een
landbouwstreek die behoren tot eenzelfde provincie. In het voorbeeld zijn dit dus de gebieden
van de Zandstreek die bij eenzelfde provincie behoren. Binnen elk van de aldus gevormde
cellen, en dat zijn er in dit voorbeeld dus vier, werd vervolgens het aantal bedrijven uit de
steekproef bepaald en werd het areaal blijvend grasland van de bedrijven in de steekproef
bepaald. Dit werd vervolgens, cel per cel, vergeleken met het aantal bedrijven en het areaal
die volgens de landbouwtelling in deze cellen voorkomen. Men kon dan de cijfers van de
steekproef vergelijken met deze van de telling en nagaan of het areaal in de steekproef
voldoende groot was in verhouding met dit in de telling om betrouwbaar te zijn. Was het
areaal in de steekproef te klein, of waren er in het geheel geen waarnemingen, dan werd
overgegaan tot een hergroepering met de naburige cel. Deze hergroepering bleef beperkt tot
cellen van dezelfde landbouwstreek. Na hergroepering werd opnieuw nagegaan of het areaal
van de steekproef voldoende groot was in vergelijking met het areaal van de populatie; indien
dit niet het geval was werden opnieuw cellen toegevoegd. Vervolgens werd het verbruik van
- 6 -