MIRA/2002/05 (pdf, 950 Kb) - Milieurapport Vlaanderen MIRA

geval de Zandstreek in Oost-Vlaanderen. Er wordt van uit gegaan dat het middelenverbruik in
de aangrenzende cel dit van de cel zelf dicht benadert. Bij de berekening gaat men te werk
alsof ook de bedrijven van de steekproef in Oost-Vlaanderen in de cel van West-Vlaanderen
zouden liggen. Men berekent dan voor elke actieve stof de verbruikte hoeveelheden van de
steekproefbedrijven van Oost- en West-Vlaanderen samen. Men berekent dan de gemiddelde
verbruiken per hectare, en om het totaal voor de cel West-Vlaanderen te kennen
vermenigvuldigt men deze verbruiken met 20.326, dit is het aantal hectare in de Zandstreek
van West-Vlaanderen. Op deze manier bekomt men een betere raming voor het verbruik in
deze cel. Aangezien wordt aangenomen dat in de drie andere cellen het areaal in de steekproef
voldoende vertegenwoordigd is, worden voor deze drie cellen de verbruiken berekend op
basis van de bedrijven uit deze cellen in de steekproef (voor Oost-Vlaanderen worden dus
opnieuw de bedrijven uit de steekproef van de Zandstreek van Oost-Vlaanderen gebruikt). In
feite komt het erop neer dat men getracht heeft om een beter representatief beeld te krijgen
van de Zandstreek in West-Vlaanderen door het verbruik in deze cel gelijk te stellen aan het
verbruik van de bedrijven uit de steekproef van Oost- en West-Vlaanderen
Deze methode biedt als voordeel dat door dit systeem van extrapolatie optimaal
rekening wordt gehouden met de regionale verdeling binnen een landbouwstreek. Nadeel is
echter dat de som van de totale verbruiken vóór hergroepering lichte afwijkingen kan geven
met de som van de verbruiken na hergroepering. Deze methode geeft echter de meest
betrouwbare resultaten voor de totale verbruiken per landbouwstreek en voor Vlaanderen. Uit
de gegevens van de tabellen blijkt dat tussen beide berekeningsmethoden voor de bestudeerde
teelten weinig verschillen bestaan. Dit wijst op een goede spreiding van de
steekproefbedrijven en een grote betrouwbaarheid van de resultaten. Anderzijds is het zo dat
naarmate men naar kleinere aggregaten gaat, zoals de landbouwstreken, de methode van het
hergroeperen een gepast algoritme is dat uitzonderlijke gevallen van slechte representativiteit
automatisch opvangt.
In de tabellen vindt men dan ook naast de kolommen met de gebruikte hoeveelheden
per hectare die vóór hergroepering worden berekend (zie punt 1.4.1.) de totale hoeveelheden
van de stoffen die in de betreffende landbouwstreek of in Vlaanderen werden gebruikt. Bij de
berekening van deze totalen werd in een aantal gevallen overgegaan tot hergroepering van de
strata om meer betrouwbare gemiddelde verbruiken per hectare te bekomen. Doordat
gehergroepeerd wordt, speelt het toeval van de samenstelling van de steekproef een kleinere
rol omdat het systeem er voor heeft gezorgd dat indien er te weinig bedrijven zijn in een
stratum de betrouwbaarheid van de gegevens wordt vergroot door het aantal waarnemingen
groter te maken en dit door samenvoeging met een verwant stratum. Deze samenvoeging
heeft slechts tot doel de betrouwbaarheid van het berekende totaal verbruik te verhogen.
Uiteindelijk hebben de twee methoden hun eigen voor- en nadelen afhankelijk van het gebruik
dat men wil maken van de vermelde cijfers. Het leek aangewezen beide gegevens op te
nemen in de tabellen zodat er een maximum aan informatie ter beschikking komt.
- 8 -