Digitale Jacobsweg Coquilles St. Jacqu Santiago de Penalt

In 920 verliet Genadio zijn bisschopszetel om zich terug te trekken in het klooster dat
hij ter ere van sint Jacob had gesticht: Santiago de Peñalba. Hij stierf daar in 936.
U Santiago de Peñalba
Het feit dat de 10de-eeuwse kloosterkerk aan de apostel Jacobus gewijd werd
houdt geen verband met de op dit ogenblik beginnende bedevaarten naar het
Jacobusgraf in Galicië. In zijn keuze van de patroonschappen voor zijn kloosters
heeft Genadio zich hoogst waarschijnlijk laten leiden door de volgorde zoals men die
kent uit het credo van de apostelen: Petrus, Andreas, Jacobus. *
Na de kathedraal in Santiago de Compostela is Santiago de Peñalba wellicht de
oudste kerk in Spanje die aan de Apostel werd gewijd.
De kerk van Peñalba is thans de parochiekerk voor het handjevol inwoners van het
dorp dat rond het klooster was ontstaan. Van die kloostergebouwen is niets overeind
gebleven. Wanneer omstreeks 1194 abt Rodrigo stierf, stelde koning Alfons IX van
León het klooster met alle eigendommen onder de hoede van zijn persoonlijke vriend
en strijdgenoot Pedro Andrés, schatbewaarder van de kathedraal van Astorga. In
1205 werd deze man bisschop van Astorga en stierf in 1228. De titel "abt van Peñal-
ba" werd een waardigheid op papier, steeds toegekend aan een kanunnik van het
kapittel van Astorga. Aan deze titel was tevens een niet onaanzienlijk inkomen
verbonden.
De weinige monniken die rond 1200 nog in Peñalba woonden vonden een onderko-
men in het nabijgelegen klooster van San Pedro de Montes. Zo kende het klooster
van Santiago in de vallei van de stilte reeds in de middeleeuwen een roemloos einde.
De kerk bleef echter bewaard en dit meer dan 1000 jaar oude bouwwerk is een van
de meest waardevolle monumenten van de voor-romaanse kunst in Spanje.
U Het kerkgebouw
De kerk, vermoedelijk in 916 voltooid, is opgetrokken in de steen van de streek en
voorzioen van een leibedekking. Ze is zeer bescheiden van afmetingen: 18 meter
Ilang bij 5 meter breed. De plattegrond heeft de vorm van een Latijns kruis. Het gaat
Ihier echter niet om het klassieke type van een beuk met een dwarsschip of transept.
IDe dwarsarm van het kruis wordt in feite gevormd door twee recht afgesloten
zijkapellen die lager zijn dan het koor en de beuk. Men spreekt dan van een pseudo-
transept.
Een architecturale bijzonderheid is het dubbele koor: een aan de oostzijde en een
aan de westzijde. Beide halfrond afgesloten ruimten zijn met steen overwelfd. De
ttravee voor het oostkoor is afgedekt met een hoge koepel. De strenge, kubusvormige
constructie van het bouwvolume dat men buiten ziet, contrasteert op verrassende
wijze met de binnenruimte die door ronde boogvormen wordt gedomineerd. Om de
eenheid van een ononderbroken ruimte te behouden is de ingangsdeur niet in de
llengteas van de kerk gestoken. Ze bevindt zich aan de zuidkant.