lesmap web of the witch - Lessen in het donker

Horror
Regisseur Vishal Bhardwaj presenteert zijn film
onbeschaamd als ‘een horrorfilm voor kinderen’... Hij windt er geen
doekjes om: al in de generiek speelt hij met enkele elementen (o.a.
gestileerde ‘klauwen’) om een griezelsfeer te creëren. ‘Kinderen zijn er
dol op. Ik zie ze zitten in de zaal, schuifelend op hun stoel, tastend naar de
hand van hun ouders. Zo zijn kinderen: je laat hen schrikken, ze vliegen
bleek en naar adem happend overeind en dan vragen ze: ‘doe dat nog
eens een keer’. (...) Ik wil hen bang maken! Hoe banger ze zijn, hoe leuker
ze de film vinden.’ WEB OF THE WITCH lijkt soms wat op een sprookje…
en zijn sprookjes ook niet vaak gruwelijk en akelig?
Een klassieke horrortruc is: ‘toon het monster niet!’. Zolang je het ware
gelaat van de boosdoener, ‘het kwade’ niet toont, doet de verbeelding
van het publiek haar werk... en dat is altijd het meest angstaanjagend.
De regisseur wil echter niet tot het uiterste gaan en laat z’n jonge
publiek stapsgewijs kennis maken met zijn griezelcreatuur:
• Stap 1. De klauwen van de heks in close-up. In de openingsscène
krijgen we de heks nog niet volledig te zien, enkel een angstaanjagend
detail: haar handen op het raamkozijn.
• Stap 2. Chunni gaat het heksenhuis in. De heks komt de trap
af; we zien een silhouet met klauwende vingernagels en een
verwarde haardos. Dan verschijnt ze voluit in beeld, wervelend in
een opzwepende heksendans, zwaaiend met een knook boven een
doodshoofd (dat later blijkt te dienen om het valluik te openen).
• Stap 3. Hoe vaker we Chunni in gesprek zien met de heks, hoe
duidelijker haar personage getekend wordt: een akelige, afstotelijke
figuur, maar tegelijk ook elegant. We zien haar nagels, vieze haren,
bleke gelaatskleur, bloeddoorlopen ogen, reuzachtige voeten,... We
ontdekken een wereldvreemde vrouw die niet weet hoe ze een
snoepje moet eten, maar wel havikkenbloed drinkt.
Wanneer we haar vaker te zien krijgen, verdwijnt stilaan een stukje
van het mysterie. Soms lijkt ze bijna een ‘gewoon menselijk wezen’,
maar door haar akelige dialogen blijft ze toch één en al griezel: ‘Blijf
nog even en eet een stukje kip met me mee...’
18 19
• Stap 4. De (dag)droom met de heks op de schommel. Een heel
opmerkelijke scène! Je zou vermoeden dat de heks éénmaal buiten
haar spookachtige heksenhuis er een stuk minder dreigend zou
uitzien. Niets is minder waar: nergens in de film ziet de heks er zo
afstotelijk en angstaanjagend uit als in deze dagdroom. Deze scène
veroorzaakt ook de meest angstige reactie bij het (kinder)publiek.
• Stap 5. De opheldering: in de slotscènes wordt het hele
heksenmysterie opgehelderd. En dat is belangrijk om het jonge
publiek met een gerust hart naar huis te sturen. Bhardwaj: ‘Je mag
kinderen niet achterlaten zonder die geruststelling.’ Ghanta en Banta
trekken haar laarzen en klauwen uit... de heks verschijnt nu als een
gewone - weliswaar nog steeds boosaardige – vrouw. Nu blijkt ook
dat ze niet gedreven werd door duivelse kunsten, maar door ordinair
winstbejag. En dat havikkenbloed... ach, dat was gewoon druivensap!
Oef!
Van actrice tot heks: make up
Om de actrice Shabana Azmi om te toveren in een heks, was een
heel arsenaal aan make-up nodig. Vishal Bhardwaj: ‘Geld voor special
effects hadden we niet, dus gebruikten we klassieke truuks. Twee
maanden lang hebben we make-up tests gedaan. Actrice Shabana Azmi
droeg gekleurde lenzen (die we uit Londen lieten komen), we verborgen
haar wenkbrauwen en met een blauwe tint gaven we haar een ‘lijkkleur’.
Daarom is ze in die ene scène bij daglicht nog schrikwekkender dan in
het duister. Ondanks ons kleine budget, ziet het resultaat er fantastisch
uit. Dat was essentieel: als de heks ‘werkt’, werkt de hele film. Maar als
kinderen niet in de heks kunnen geloven, geloven ze niet in de film.’
Slechts één probleem: Shabana Azmi HAAT make up! Bhardwaj: ‘Ik
was voorbereid op een héél slecht gehumeurde actrice... maar nee hoor.
Hoewel ze voor de make-up-tests telkens 4 uur moest stilzitten, was ze
heel bereidwillig!’