Hoofdstuk IV. Wielersport in Kalken in de naoorlogse periode. - Sint ...

epaalde plaatselijke zelfstandigen de mogelijkheid gegeven hebben om hun firma in de
belangstelling te plaatsen.
Ook voor wedstrijden van lagere categorieën werd beroep gedaan op de financiële inbreng
van lokale, wijkgebonden bedrijven en middenstanders; Zo was de wedstrijd voor
nieuwelingen BWB van 27 september 1958 in de Vromondstraat gekend onder de benaming
Ereprijs Veevoeders Versele en meststoffen Bataille. Plaatselijke handelaar en latere
burgemeester Jules De Landtsheer was de contactpersoon voor bovenvernoemde bedrijven.
De palm werd geschonken door Verzekeringskantoor Bogaert Gebroeders. De familie Bogaert
was woonachtig langs de Gaverstraat.
Zeker sinds die periode was de organisatie van een wielerwedstrijd niet meer denkbaar zonder
financiële inbreng van wijkgebonden en lokale middenstanders.
B. Eesveldse wielersprokkels van na WO II
Hierna volgen fragmenten uit een tekst van de hand van Maurice Lauwaert, bewoner van de
wijk Eesvelde tijdens en na Wereldoorlog II. De misschien lange tekstdelen zijn heel
illustratief voor het onderwerp van deze studie, namelijk de wielersportbeleving en de steun
van de lokale gemeenschap voor een beloftevolle jonge wielrenner.
(…) Zoals overal in België, hadden ook de wielerminnende Kalkenaren andere, meestal
minder plezierige zaken te beredderen. Toen in 1941, de Eesveldse wielrenner Albert De
Kegel plots overleed, aan de gevolgen van een ongeval, was het verdriet bij de familie, en de
verslagenheid bij zijn vele Kalkense supporters enorm groot. In het wielermilieu van Kalken,
zou er gedurende het ganse verloop van de oorlog niet veel meer te beleven vallen.
Op serene wijze bleef de familie Albert in ere houden en in het gezin van Valère De
Lathouwer – Helena Baele groeide beetje bij beetje, het verlangen, om het levensideaal van
Albert na de oorlog te laten heropleven.
Tijdens 1946, Leon De Lathouwer was toen 16 jaar, begon het koersenthousiasme, zowel bij
de Kalkense jeugd als bij de volwassenen geleidelijk aan herop te flakkeren. In dat jaar
werden immers de ronden van Zwitserland en van Italië in een verkorte versie gereden. Gino
Bartali won beide ronden en Fausto Coppi eindigde in de toenmalige Giro tweede.
In de zomer van 1947 ging ook de ronde van Frankrijk opnieuw van start!
Diverse factoren zorgden ervoor, dat het rondeverloop bij de talrijk aangroeiende Belgische
wielerfans enorm boeiend overkwam. De radioverslaggeving werd uitstekend gebracht, en
vele luisteraars kregen het gevoel, dat ze als het ware bij het koersgebeuren zelf betrokken
waren. (…) Onze “ijzeren Briek Schotte” won de laatste rit in Parijs en de kleine maar
bijzonder taaie Bretoen Jean Robic veroverde de eindzege vóór Em. Fachleitner.
Hiermee waren alle tonen van het immens grote, populaire wielergebeuren opnieuw optimaal
gestemd! Tijdens de lange, warme zomers van ’46 en ’47 was de Eesveldse jeugd nog dikwijls
aan ’t kaarten geweest (meestal eenentwintigen) met als inzet Amerikaanse of Engelse
sigarettenetiketten zoals Player en meerdere andere merken.
Maar in ’48 kwam hierin plot verandering. Enkele chocolademerken waren immers begonnen
met het op de markt brengen van chromo’s waarop de tourrenners afgebeeld werden. Het
sportieve volkje van Eesvelde veranderde dan ook zeer snel de kaartersinzet.
Vruchten van het platteland 16 68 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007