Hoofdstuk IV. Wielersport in Kalken in de naoorlogse periode. - Sint ...

Julien voelde zich goed op de kasseien, werkte veel en deed veel ontsnappingspogingen.
Indien hij zich in de laatste ronde wat kon sparen, kon hij degelijk meespurten en behaalde hij
heel wat dichte ereplaatsen. Zo behaalde hij op vijf wedstrijden in de Vaartstraat vier keer de
tweede plaats. Het rijden voor eigen volk bracht zo zijn problemen mee: iedereen reed op je
wiel en profiteerde de laatste honderden meters van je inspanningen. Die eerste vier
wedstrijden hadden een omloop in een soort 8-vorm: van de Vaartstraat naar de Gaverstraat,
Dendermondsesteenweg, Kruisenstraat, Koffiestraat, Dorpstraat, Molenstraat, Colmanstraat
en terug naar de Vaartstraat. Even vóór die Vaartstraat lagen er langs de kant van de weg
grachten, die regelmatig voor valpartijen zorgde. De laatste keer dat hij aan de wedstrijd in de
Vaartstraat deelnam, was er eerst een grote ronde via Gentbrugge en daarna enkele
plaatselijke ronden. Reeds van bij de start waren er ontsnappingen maar Julien was niet bij die
ontsnappingen betrokken. Hij had bovendien met pech af te rekenen: een nieuwe fiets met een
mankement aan de manivelles en een platte band. Alhoewel hij tot voor kort, onder druk van
de supportersclub omwille van het feit dat Julien de laatste maanden veel fietsmankementen
had, veranderd was van velomaker van bij De Wannemaeker naar De Smet, hielp De
Wannemaeker hem toen hij aan diens deur platviel. Uiteindelijk eindigde Julien de wedstrijd
ongeveer als vijftiende.
Juliens supportersclub was gevestigd bij August Borglioen in de Bontinkstraat, als laatste
herberg op Kalkens grondgebied aan het kapelletje ter hoogte van de Loereveldstraat.
Voorzitter was apotheker Crommelinck, ondervoorzitter was bakker Alberic De Ridder. Een
bode haalde het lidgeld voor de supportersclub op geregelde tijdstippen op. Toen hij stopte
met koersen, werd zijn fiets verloot. Edgard Van Mossevelde won hem.
Julien ondervond nogal wat problemen met zijn slecht zicht, dat kon wel eens oorzaak zijn
van een misrekening bij een aankomst of van een valpartij.
Als verzorgers had hij eerst buur Emiel Arents en daarna Basiel Schepens en Edgard De
Vreese.
Geldprijzen werden gewonnen: bij de nieuwelingen 400 frank voor een eerste plaats, bij de
liefhebbers 800 frank voor een eerste plaats. Daarbij konden nog premies in natura gewonnen
worden.
Toen Albert Fiers, van ’t Hussevelde, begon te koersen, ontstond er een hevige
supportersstrijd tussen diens supportersclub die bijna gans Hussevelde omvatte en die van
Julien Rogiers. Bij de eerste sportieve confrontatie tussen Julien en Albert in de Kalkense
Vromondstraat, moest Albert echter vlug lossen…
Luce Rogiers, broer van Julien, reed “parochiale koersen”, te vergelijken met
toeristenwedstrijden. Op een aantal wijken werden tgv de kermis koersen voor de parochianen
ingericht. Zo won Luce eens in Den Boombos en eens op de Kruisen. Mogelijk reed Aimé
Rogiers ook ooit wel zulke wedstrijden.
4. Het verhaal van André De Kerpel (°1942) en zoon Johan (°1969)
André De Kerpel was een beloftevolle jongere die in de nieuwelingencategorie in 1959 een
belangrijke overwinning behaalde, namelijk de Trofee Het Volk.
Hij liet zich op technisch vlak bijstaan door de Laarnse ex-renner Livien Troch. Basiel
Schepens was zijn vaste masseur.
Vruchten van het platteland 16 79 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007