Hoofdstuk IV. Wielersport in Kalken in de naoorlogse periode. - Sint ...

Toen we op een mooie zomernamiddag vóór ’t winkelken van “Kazze”, dat zich juist naast de
Ekerwegel bevond (en nu afgebroken is) ons wat aan ’t amuseren waren, vernamen we van
onze goeie vriend Robert De Lathouwer bijzonder verheugend nieuws. Hij deelde ons mee,
dat zijn oudere broer Leon zou beginnen koersen. Niet alleen de wielerfans van Eesvelde, de
Provinciebaan en de Vaart waren bijzonder verheugd, maar ook elders in Kalken keek men
vol verwachting uit naar Leon’s eerste exploten. Valère De Lathouwer, elektricien en
staatsambtenaar, was gehuwd met Hélène Baele. Het gezin telde drie zonen, nl. Leon, Robert
en Gilbert. Jongelingen op Eesvelde en op de Vaart wisten dat Leon en Robert zeer hard
konden fietsen. De oom van Hélène Baele, langs haar moeder Leonie’s zijne, was Firmin De
Kegel. Firmin was de vader van de in ’41 verongelukte Albert en de grootvader van Monique
De Kegel.
Het ouderlijk huis van het gezin Valère De Lathouwer bevond zich dichtbij “den Ijskelder” op
de Provinciebaan. De woonst van Leon’s ouders situeerde zich zowat op het overgangsgebied
tussen de wijken Eesvelde en De Vaart.
Niet alleen vele familieleden, die vurige fans waren van het wielrennen woonden in beide
wijken, maar ook vele andere sportieve bewoners van die wijken waren vroeger enthousiaste
fans geweest van Albert De Kegel en voelden zich nog altijd sterk betrokken bij alles wat met
wielerevenementen te maken had.
Onder de familiale fans, die een echte ruggensteun waren voor Leon, waren er heel wat
kozijns en aangetrouwde kozijns: onder andere Maurits en Robert De Lathowuer, Frans,
Napoleon en Gustaaf Baele (de broers van Hélène), Aloïs Lievens, Robert en Maurice
Clement, Remi Van De Weghe, Albert Persyn en Richard Van Rijsselberge. Ook hun
echtgenotes en hun oudste kinderen voelden zich onmiddellijk sterk betrokken bij Leon’s
koersdebuut. Zowel Valère als Leon voelden zich daar allebei zeer goed bij.
Eén van Leon De Lathouwers eerste wedstrijden bij de beginnelingen werd gereden op de
Vaart. Er waren heel wat deelnemers, alsook een massa supporters. Het was er erg druk!
Maurits De Lathouwer (mijn oom die toen op de Vaart woonde) vergezelde mij. Al vrij vlug
wist hij me te zeggen dat de gereputeerde Stan Tournet, die al veel wedstrijden gewonnen
had, ook van de partij was.
Tot mijn niet geringe verbazing werden er hier en daar weddenschappen aangegaan. Een van
de hevigste Tournetsupporters zag ik zelfs 20 BF inzetten op zijn poulain. Hij verkondigde
luidop aan iedereen die het horen wilde, dat Tournet met minstens 2 minuten voorsprong de
koers zou winnen!
Zowel mijn nonkel als ikzelf keken verbouwereerd op naar die man, want wij geloofden
steevast in de kansen van Leon. Toen iets vóór halfweg Tournet er alleen van onder muisde,
overviel ons een licht verontrustend gevoel.
Tournet was die dag oppermachtig zodat de vurige wedlustige supporter nog gelijk kreeg ook.
Zijn “zijn Stanny” de eindmeet overschreed, bedroeg zijn voorsprong bijna 4 minuten…
Maar Leon zou bestendig vooruitgang blijven boeken. Zijn weerstandsvermogen en zijn
koersintellect groeiden gestadig aan. Reeds het jaar daarop begon hij te wedijveren met de
besten!
In een wedstrijd op Eesvelde moest een groepsspurt de winnaar opleveren. Van Gansbeke die
ook bijzonder rap was, spurtte met Leon zij aan zij voor de overwinning.
Net voor de eindstreep liep er plots een meisje van een jaar of tien de straat over. Leon had
geluk, maar Van Gansbeke reed er in volle snelheid tegenaan en werd met hebben en houden
over de streep gecatapulteerd.
Doordat de spurt een zeer spannend verloop kende, schokte het spurtaccident in zo’n erge
mate het gemoed van vele toeschouwers dat ik me niet juist meer kan herinneren wie er toen
als winnaar over de meet reed of vloog…
(…)
Over de verdere exploten van Leon De Lathouwer zullen we het verder zeker nog hebben.
Vruchten van het platteland 16 70 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007