UTRECHT - OnderNamen

N ederland
ligt
hopeloos achter’
Wubbo Ockels slaakt noodkreet
44 | ONDERNAMEN UTRECHT SEPTEMBER 2012
Omdat hij de eerste Nederlandse ruimtevaarder was,
werd Wubbo Ockels op 31 oktober 1985 op slag een
beroemdheid. Hiervoor voltrok zijn leven zich in de
betrekkelijke anonimiteit als bijzonder hoogleraar aan
de Universiteit Groningen. Ockels gaat sindsdien door
het leven als BN’er. Echter, zijn leven veranderde ook
om een andere reden.
Zwevend in de ruimte werd hem
duidelijk dat de wereld en masse
moest overgaan op duurzame
energie. “Vanuit de Spaceshuttle
zag ik dat onze atmosfeer slechts
een dunne schil is die ons scheidt
van een ijskoud en levensvijandig
heelal. Het zag er broos uit en bleek
ook broos te zijn. Ik besefte dat
we onze eigen bescherming aan
het vernietigen waren. Dat moest
veranderen. Daardoor zet ik me al
jaren in voor een maatschappelijk
verantwoorde houding”, zegt
Ockels, die inmiddels 66 jaar is.
Door een bos crossen
“Je kunt zeggen dat ik een pionier
was. We praten over 25 jaar
geleden, het woord ‘duurzaamheid’
was eigenlijk nog niet uitgevonden.
Ik merkte toentertijd dat er mensen
waren die me niet begrepen.
Dat lag niet aan die mensen,
dat lag aan mij. Om er maar een
Cruyffi aanse kreet in de gooien:
als zij mij niet begrepen, dan had
ik het zeker niet goed uitgelegd.
En dus ging ik op zoek naar de
juiste woorden. Ik werd daarbij
geholpen door het feit dat ik altijd
in oplossingen denk. Ooit volgde
ik een training. We moesten met
een motor door een bos crossen.
De bomen stonden kriskras door
elkaar en het leek onmogelijk ze
te ontwijken. Maar de instructeur
deed het voor en zei dat wij het ’s
middags ook zouden kunnen. ‘Die
peptalk houdt hij al jaren’, dachten
wij nog. Maar verdraaid, aan het
eind van de dag fl ikten we het
allemaal. Later besefte ik de waarde
van zijn praatje. Je moet niet op
de bomen letten, had hij gezegd,
maar op de ruimte ertussen. Zo kijk
‘Voor je het weet,
bemoeit een ambtenaar
zich ermee. ‘Kssst,
weg jij!’, roep ik dan’