De ecologische voetafdruk van consumptie van dierlijke ... - Ecolife

18
van een hoeveelheid geëxporteerde producten zal dan iets lager liggen dan de voetafdrukwaarde
voor een gelijke hoeveelheid geïmporteerde producten.
4.2 Visserij en aquacultuur
a) Binnenlandse productie (mariene visvangst en aquacultuur)
In de aquacultuur (viskweek) wordt een deel akkerland gebruikt. De binnenlandse productie van
aquacultuur wordt voor elke vissoort vermenigvuldigd met de voetafdruk van de hoeveelheid
akkerbouwgewassen (rijst, tarwe, maïs, sojabonen en lupine) dat die kweekvissen te eten krijgen. Zo
eten de meeste gekweekte vissen ongeveer 0,9 ton gewassen per ton vis. Vissen krijgen geen
graaslandproducten te eten, dus het aandeel van de graaslandvoetafdruk is nul.
De vislandvoetafdruk van binnenlandse productie bestaat uit de som van de nationale zeevangsten
en de inlandse vangsten. Niet enkel vissen worden meegeteld, maar ook zeewieren, weekdieren en
schaaldieren. Het aandeel van visland in de binnenlandse veeteelt wordt hiervan afgetrokken, want
dat werd reeds in rekening gebracht bij veeteelt. Er zou ook een dubbeltelling optreden als we de
opbrengsten van aquacultuur zouden meetellen bij deze vislandvoetafdruk, want de
aquacultuurvissen worden gevoederd met visolie, vismeel en akkerbouwgewassen. De
akkerbouwgewassen werden hierboven reeds in rekening gebracht, en de visolie en vismeel zijn
afkomstig van nationale zeevangsten, inlandse vangsten en import. Die moet men dus niet nog eens
gaan meetellen.
Het energieland van binnenlandse productie (zeevisvangst, inlandse visvangst en aquacultuur)
bestaat uit de directe CO2-emissies (zo’n 160 kton per jaar) ten gevolge van het brandstofgebruik van
de visserij. Indirecte emissies zoals de productie van schepen, elektriciteit en infrastructuur voor
viskweek worden niet meegenomen in deze berekening. Net zoals bij de energievoetafdruk van
veeteeltproducten kan men op basis van een Input-Outputmodel een andere inschatting maken voor
de CO2-emissies en de energievoetafdruk van visconsumptie. Er bestaan reeds ruwe schattingen op
basis van het Input-Outputmodel die we kunnen overnemen, maar we voegen eraan toe dat het
interessant zou zijn om hier verder onderzoek naar te doen met een IO-model dat een
nauwkeurigere analyse toelaat.
b) Import van vissen en visproducten
De importtonnages van vissen en visproducten (inclusief weekdieren, schaaldieren en zeewieren)
worden vermenigvuldigd met hun overeenkomende wereldgemiddelde voetafdrukintensiteiten voor
import (gha akkerland en visland per ton visproduct). Voor een dochterproduct (bv. visfilets) wordt
rekening gehouden met de extractieverhouding (ton dochterproduct per ton gevangen vis). De
voetafdrukintensiteit van akkerland wordt bepaald door het gebruik van gewassen in de wereldwijde
aquacultuur en de relatieve wereldopbrengst van aquacultuur ten opzichte van visvangst.
De voetafdrukintensiteit van visland van gevangen vis wordt berekend aan de hand van gemiddelde
trofisch niveaus van visgroepen (bv. het gemiddelde van alle tonijnsoorten samen). Aan de hand van
deze gemiddelde trofische niveaus worden de wereldgemiddelde visvangstopbrengsten (ton vis per
hectare zeeoppervlak) berekend voor elke visgroep. Voor visland in vis afkomstig van aquacultuur is
het iets complexer. Aquacultuurvissen krijgen vismeel en visolie van in het wild gevangen vis. Dus de