Blader in dit boek

deel een. de jaren 1960
de weg. Begin 1962, toen hij al lid was van de plaatselijke wielerclub
in Evere, won Eddy vier van zijn eerste vijf wedstrijden, hoewel
hij een beperkt programma reed — één wedstrijd per weekeinde
en alleen training op woensdagmiddag.
In de late lente stak het conflict tussen zijn studie en het wielrennen
weer de kop op. Eddy moest een jaar zittenblijven omdat
zijn resultaten niet naar behoren waren. Die winter had hij op
dinsdagmiddag naar de Franse les gemoeten, maar omdat hij dat
verzuimd had, waren zijn cijfers navenant achteruitgegaan. Anderzijds
wilde hij bewijzen dat hij met de fiets zijn brood kon verdienen.
Het conflict zou snel worden opgelost. Jenny werd geopereerd.
Er was hulp nodig in de winkel. Eddy wilde van school. Het
klopte allemaal.
Het kantelmoment kwam op 1 mei 1962, de dag voor de lessen
na de paasvakantie weer hervatten. Eddy won een wedstrijd in
Halle ten zuidwesten van Brussel, waar hij in maart al een wedstrijd
had gereden én gewonnen. Hij eindigde in zijn eentje met vier
minuten voorsprong op de eerstvolgende, een reusachtig verschil
op juniorniveau, waar wedstrijden vrij kort zijn. Voordien had
Jenny gezegd dat Eddy zou moeten studeren en slagen voor zijn
examens als hij die dag niet won. ‘Mijn man belde rond vijf uur
’s middags’, zei Jenny Merckx. ‘Hij hoefde niet veel te zeggen, door
de klank van zijn stem begreep ik het onmiddellijk. Ik wist dat ik
verloren had.’ Eddy kwam thuis met 850 Belgische frank op zak,
400 prijzengeld en 450 tussentijdse premies. ‘Hij toonde me het
geld en schreeuwde zo hard dat ze het aan de overkant van het plein
konden horen: “Ik heb gewonnen. Hoera! Ik hoef niet meer naar
school.” Dat was niet wat we de dag voordien hadden afgesproken
[waarschijnlijk bedoelde ze dat ze niet met zoveel woorden had
gezegd dat hij zijn studie mocht stopzetten], maar wat voor zin
had het om erover te blijven kibbelen?’ Twee dagen later belde
de schooldirecteur Jenny op om te vragen of Edouard ziek was.
Waarom was hij anders niet weer naar school gekomen? Jenny had
niet meteen de moed om te zeggen dat Eddy de school vaarwel had
gezegd om zich voltijds op de wielersport te concentreren. (Maar
42